Half jaar ! 17 January 2008
Vandaag wonen wij precies een half jaar in Canada. Het is een cliche, maar toch wat is de tijd snel gegaan. Wat een verschillen tussen vandaag en een half jaar geleden. Temperatuur (toen 24 gr. nu -5 gr), natuur ( toen alles groen nu wit), het aantal creditcards in je portemonnaie (toen totaal 1, nu totaal 5). We zijn al aardig gesetteld. Meiden doen het goed op school, hebben het ook erg naar hun zin. De dames hebben regelmatig "sleep over" bij vriendinnetjes en andersom. Sabine en Wilco werken volop. Het dagelijkse leven heeft inmiddels een "ouderwetse" regelmaat, met dien verstande dat we tussendoor getrakteerd worden op mooie landschappen, herten, bevers, vossen e.d. Dat zijn toch wel erg leuke dingen die je hier op een doordeweekse dag even meepakt.

Nu gaan we ons opmaken voor bezoek uit Nederland. Eind januari komen Conny en Tim. We gaan met ze naar Ottawa waar we een concert gaan bijwonen van John Mellencamp. We hopen dat het weer meezit (veel sneeuw en ijs) zodat we veel winterse activiteiten kunnen doen. We zien erg uit naar hun komst.

Ottawa 4 February 2008
Conny en Tim zijn gearriveerd. Afgelopen donderdag heeft Sabine ze afgehaald van het vliegveld. Het was heerlijk elkaar weer in levende lijve te zien. Zaterdag zijn we naar Ottawa gereden. We hadden geluk want in Ottawa vindt nu de winterlude plaats. Er wordt van alles georganiseerd in de stad. ‘sMiddags hebben we op het Rideau Canal geschaatst. ‘S avonds naar het concert van John Mellencamp geweest. Het was waanzinnig. We hadden goede plaatsen en de muziek/sfeer was erg goed. Op zondag hebben we nog een beetje in Ottawa rondgelopen en hebben we ook nog mooie Ice sculptures gezien. Hier een paar foto’s van het gebeuren.

De week is voorbij. 9 February 2008
Onze vrienden zijn weer richting Nederland. Gisteren hebben we ze weer op het vliegtuig gezet in Toronto. Jammer maar helaas zit de week er weer op. Het was heel gezellig en we hebben van alles gedaan. Van kolonisten binnenshuis tot langlaufen, schaatsen en snowshoeen (of hoe je dat ook schrijft) buitenshuis. Gelukkig hadden we aardig wat sneeuw gehad, zelfs zoveel dat de meiden 2 dagen vrij van school waren. Dus konden ze gezellig mee. De snowshoes, skies en sleetjes konden we lenen bij het resort waar Sabine werkt, dus dat was prima geregeld. We hebben heerlijk genoten van de natuur (ja toch Con en Tim ?). Zoals je kunt zien op onderstaande foto’s moesten ze er wel wat voor doen (sneeuwschuiven en erwtensoep koken; De soep smaakte heerlijk, echte erwtensoep volgens grootmoeders recept.) Hier een korte impressie van de week.

Skitrip 14 February 2008
Vandaag hadden de dames een skitrip met school. Sabine had zich opgegeven als ‘volunteer" dus die ging ook gezellig mee. We waren om 8.45 uur op school, om 9.30 vertrokken er 2 bussen naar "Devil’s elbow, ca. 35 km vanaf Peterborough. Dus na een klein uurtje rijden waren we er. Boots, skis en poles passen/aanmeten en hup naar de klas . Daarna uitleg, oefeningen en voor het eerst de stoeltjeslift in. Daarna mochten de dames de hele middag zelf skieen. Het was erg leuk. Het volunteerwerk was niet echt veel. Smorgens en smiddags effe hoofden tellen, verder konden de volunteers ook de hele dag lekker skieen.

Voor Sabine was het 20 jaar geleden dat ze op de latten stond, maar ze gleed weer als een waar natuurtalent naar beneden. De meiden hebben het ook geweldig naar hun zin gehad. Kim had maar 1 keer haar ski verloren in de stoeltjeslift dus dat viel mee. Ilana’s conclusie is: downhill skieen is leuker, erg makkelijk, je hoeft niks te doen, je gaat lekker hard. Het cross country skieen is moeilijker en veel vermoeiender, maar ook leuk.

Kortom het was een erg leuke schooldag. Volgende week hebben de dames een cross country ski-trip. Leren …. dat doen ze morgen of overmorgen wel weer.

Lente in aantocht ? 2 March 2008
….dat duurt waarschijnlijk nog wel even. De winter is hier nog volop aanwezig. Het gaat nu weer even dooien maar verderop in de week weer sneeuw. Het zal wel April worden voordat we het gras weer zien. Sabine en de kids hebben er nog geen genoeg van maar Wilco heeft het nu wel een beetje gezien. Komt ook door de vele kilometers op de weg, de winterse omstandigheden zijn niet altijd even prettig.

Tja, over werk gesproken. Wilco heeft het nou niet bepaald naar de zin in zijn huidige baan. Het is met name de manier van werken en de organisatorische kant dat niet bevalt. Na afloop van de huidige contractsperiode (eind april) gaat hij dan ook niet door met deze job. Of Sabine nog lang bij haar huidige baas blijft valt ook te bezien. Ze had om 2 weken vakantie (2 zaterdagen dus) in de zomer gevraagd maar dat kan dus niet. In de zomer wordt alleen op de zaterdagen gewerkt en iedereen moet er gewoon zijn. Afijn, redenen genoeg om toch snel onze eigen toko te hebben. We zijn er al rap in bevestigd dat een langdurig bestaan in dienstverband hier in Canada niet is wat we zoeken !! Eigen baas, dat willen we zijn.

We hebben het al een paar keer eerder gezegd. Het leven bevalt ons hier prima. De ruimte, de rust, het klimaat, de natuur en de vriendelijkheid van de mensen is zoals we het verwacht hadden. Wat ons wel tegenvalt – of liever gezegd; wat we niet hadden verwacht – is dat ook de doorsnee Canadees, net als menig ander westerling, geld en geld verdienen tot prioriteit nr 1 heeft verheven. Dat gaat voor alles, inclusief gezinsleven en genieten van de simpele dingen om je heen. Misschien wat naief, maar ons idee was dat de Canadees toch wat relaxter en makkelijker in het leven zou staan. Of dat voor alle Canadezen geldt kunnen we niet beoordelen, misschien komt het toch dat we in Ontario zitten, een provincie die misschien wat meer Amerikaans is georienteerd dan de rest van Canada.

Aankomende week doen onze meiden nog mee aan een speech contest. Verleden week op school zijn onze meiden met nog 2 andere kinderen uit 8 kinderen uit de 2 hoogste klassen gekozen om regionaal hun speech te houden. Dus a.s. dinsdagavond gaan we naar het community centre in Warsaw om opnieuw hun speech te doen. Het onderwerp van hun speech is : being a twin. Donderdagavond is er de afsluiting van het kunstschaatsen. Er wordt die avond een klein uitvoering gegeven door alle kinderen. Hoe dit allemaal gaat verlopen zien jullie eind volgende week met een paar foto’s.

Snowday’s ! 8 March 2008
Verleden week zondag hadden we een paar herten gespot tijdens een autotochtje. Ze stonden heel rustig om zich heen te kijken, dus een mooie kans om een paar foto’s te schieten. Het was die dag echt heerlijk weer, dat zou die week wel anders worden.

Afgelopen week was echt de week van weinig school. Het begon maandag: spekglad op de wegen, dus de schoolbussen reden niet, gevolg meiden een vrije dag. Dinsdag zijn ze gewoon naar school geweest. ‘Savonds de speech contest. Ze hebben het heel goed gedaan, maar jammer genoeg vielen ze niet in de prijzen. Ze kregen wel een mooi certificaat. Dinsdagnacht is het gaan sneeuwen en woensdag ging dat gewoon door. Resultaat 10-15 cm sneeuw, gevolg meiden wederom een vrije dag.

Donderdag gewoon weer naar school. Donderdagavond hadden de dames een uitvoering van het kunstschaatsen. Dit ter afsluiting van het seizoen. Ze hadden een dans je geleerd tijdens de trainingen. Ze deden het heel goed.

Vrijdag hadden de dames een PA day dus wederom vrij. Vandaag sneeuwt het wederom. Ze verwachten vandaag 10-15 cm sneeuw en vannacht 15-20 cm. Dus dat wordt echt veel sneeuwschuiven morgenochtend. Ik denk dat we de buurman maar even bellen morgen. Zaterdagavond gaat hier de klok een uur vooruit ( zomertijd), maar zoals je wel kunt lezen is de lente nog ver te zoeken. Volgende week hoeven de meiden niet naar school want dan hebben ze de March-break en dan is het bijna al weer Pasen !!!!!

Update 29 March 2008
Het is alweer eind maart. Pasen is hier rustig verlopen. Heerlijk paasontbijtje gehad van de dames en de rest van de dag niet veel gedaan. 2e paasdag is hier voor de meeste mensen een gewone werkdag, dus Wilco heeft die dag ‘smiddags gewoon gewerkt en wij (de dames) zijn gezellig wezen shoppen in Peterborough.

Deze winter is het record verbroken wat betreft de sneeuwval. Op 20 maart jl. is het record van 1911-1912 eraan gegaan. Het record stond op 302 cm. Tot op deze dag is er totaal meer dan 304 cm sneeuw gevallen (van november tot maart) in Peterborough-county en dat zou nog niet alles zijn. Afgelopen dinsdag hebben we nog eens 10 cm sneeuw gehad. Dus wat betreft de winters in Canada kunnen we nu wel zeggen dat we een echte winter meegemaakt hebben.

Gisteren hebben de meiden hun 2e rapport gehad. Ze doen het heel goed. Ze zijn aardig vooruit gegaan, dus we hebben niets te klagen.

Nog een week en dan staan de verjaardagen van de 3 dames weer voor de deur. Een ding is zeker, dit jaar wordt het een stuk rustiger als verleden jaar.

Take care!!!

Jarige jetjes ! 12 April 2008
De verjaardagen zijn weer voorbij. Het was wel even anders dan normaal. We hebben de verjaardagen van de dames allemaal op 1 dag gevierd, wat betekende dat we zondagmorgen heerlijk hebben ontbeten met crossaints, gekookt eitje e.d. Daarna de cadeautjes uitpakken. Sabine heeft wat tuingereedschap gekregen en de dames kregen diverse boeken en een tegoed bon voor een konijntje plus hok. Ja, eindelijk krijgen ze er dan een. Daarna was het wachten op de eerste beller/skyper. Vanaf 9 uur smorgens heeft de telefoon/computer niet meer stil gestaan.

Bij deze willen wij nogmaals iedereen bedanken voor hun belletje, skype-praatje, email, e-cards, kaarten en cadeautjes via de post. De postbode was waarschijnlijk wat van streek van al die kaarten, want ze kwamen niet allemaal tegelijk binnen. Kreeg Kim een kaart van iemand, Ilana kreeg die kaart van dezelfde persoon een week later. Kortom elke dag was het een verrassing wat hij nu weer bracht.

Afgelopen vrijdag hebben de meiden hun party gehouden. Er waren 4 vriendinnen uitgenodigd. Lekker uiteten bij Swiss chalet, daarna thuis "home made dutch apple pie" met ijs gegeten, daarna hebben we ze niet meer gezien. 6 meiden in de familyroom beneden, wat een herrie af en toe. Echte meiden. ‘sMorgens kregen ze een heerlijk ontbijt, nog even een dvd gekeken en daarna werden de meiden een voor een opgehaald. Kortom een geslaagde sleep-over party. Kim en ilana vinden niet dat er erg veel verschil zit in de nederlandse en canadese feestjes. Het enige verschil is dat ze hier hun cadeautje niet inpakken, maar het geven in een leuke tas met een kaart erbij.

De sneeuw is nu eindelijk aan het verdwijnen. Het betekent wel dat er overal heel veel water staat. De rivieren staan hoog, de "sump-pump" werkt dag en nacht aan een stuk door zodat we niet blank komen te staan in de basement. De eerste knoppen van de narcissen ed. worden zichtbaar, dus de lente komt nu echt.

Op zoek naar de toekomst 7 May 2008
Het is wel weer tijd voor een berichtje van onze kant. Tot voor kort hadden we eigenlijk niet zoveel te melden.

Wilco was druk met de laatste weken van "tax season". Op 30 april heeft hij zijn spullen ingeleverd en zat de tijdelijke baan erop. Al met al was het niet geworden wat hij ervan had verwacht. Met veel enthousiasme begonnen, leuke trainingsweken met de collega’s maar eenmaal "on the road" viel het tegen. Zowel de aard van het werk, de organisatie van het bedrijf en de problemen met de klanten als gevolg van de geleverde "kwaliteit" tot nog toe, resulteerde in toenemende stress en weerzin bij Wilco. Hij is dan ook blij dat het erop zit. Afijn, hij heeft nu Canadese werkervaring en dat is zeker een groot voordeel bij het vinden van een andere job.

Na april was er ook weer gelegenheid om op zoek te gaan naar resorts. In Ontario zijn er momenteel weinig geschikte resorts te vinden in de door ons gewenste prijsklasse. Daarom zijn we ook eens gaan kijken naar mogelijkheden buiten Ontario, met name in de kustprovincies. In New Brunswick kwamen we twee resorts tegen die ons wel wat leken. Dus zijn we op 1 mei jl naar NB getrokken. Om en nabij de 1600 km heen en 1600 terug. Tenzij je door de VS gaat (de staat Maine) moet je door Quebec om in NB te komen. De lente is in Ontario al ruimschoots gearriveerd, maar in Noord Quebec en in grote delen van NB nog niet of maar net. In de bossen en velden lagen nog behoorlijke stukken bedekt met een laag sneeuw. Momenteel kampen veel inwoners langs de Saint John rivier in NB met overstromingen. Huizen onder water of meegevoerd met de rivier. Vreselijk om te zien.

Van het eerste resort hadden we hoge verwachtingen. Die werden helaas niet waar gemaakt. De cottages waren prima in orde maar het huis was absoluut te klein voor ons en had veel achterstallig onderhoud. Ook het toekomstperspectief zag er naar onze mening minder zonnig uit dan voorgespiegeld. Het tweede resort (meer een campground) zag er an sich goed uit, maar het huis werd benut als B&B en en die inkomstenbron valt weg als wij het gaan bewonen. De toch al niet bijster hoge opbrengst van het spulletje zou dan nog meer onder druk komen. Bovendien waren we ook hier niet erg overtuigd van het toekomstperspectief. Verder waren we niet onder de indruk van de omgeving. Met name Sabine heeft helemaal weinig met de provincie New Brunswick. Al met al hebben we dan ook besloten dat onze toekomst niet in NB ligt.

De terugtocht verliep weinig voorspoedig. In Noord Quebec begaf onze auto het, waardoor we bijna 2 dagen ons moesten vermaken in La Pocatiere, Quebec. En dat was niet makkelijk……. Het was zondag dat we strandden en we werden van de snelweg naar de GM dealer in La Pocatiere gebracht. Daar de auto neergezet en wij werden afgezet bij het enige motel in het dorp. Op maandagochtend is Wilco naar de GM dealer getogen en de situatie uitgelegd. Bijna niemand sprak daar Engels dus dat was nog een hele toer. Maar goed, ze zouden de zaak bekijken en begin van de middag zouden ze weten wat het probleem was en wanneer de klus geklaard kon zijn. Prognose was dat de auto op z’n vroegst dinsdag rond het middaguur weer klaar kon zijn. Geweldig !! nog een dag in het bruisende La Pocatiere. Rond 4 uur zouden ze definitief weten hoe of wat. Dus een beetje rondgehangen bij de garage en tot onze grote blijdschap bleek dat ze de klus nog dezelfde dag konden klaren. De auto was om 5 uur klaar. Een half uur later was de auto ingepakt en waren we weer op weg. Vandaag (6 mei) waren we weer thuis.

Na bijna 10 maanden in Canada en wederom een vruchteloze zoektocht dient de vraag zich nadrukkelijk aan; is hetgeen wij voor ogen hebben in de voorzienbare toekomst wel haalbaar ? We hebben hoge eisen en we moeten met veel dingen rekening houden. Locatie, prijs-winst verhouding, hoogte van noodzakelijke investeringen, toekomstperspectief, mogelijkheid van financiering, alles moet kloppen ! Daar komt bij dat we het op onze huidige plek uitstekend naar de zin hebben. We voelen ons hier allemaal happy en willen dit dan ook niet meer zomaar over boord gooien voor iets anders. Dat doen we alleen als we iets vinden wat dus helemaal klopt.

De komende maanden gaan we ons beraden hoe we nu verder gaan. Zetten we onze zoektocht verder ? Kiezen we voor nog een aantal jaren investeren in werk/carriere en het verbeteren van onze financiele positie ? Of laten we het plan helemaal varen en kiezen voor een andere weg ? Een terugkeer naar NL is in ieder geval op dit moment niet aan de orde, daarvoor hebben we het hier te veel naar onze zin. Spannende tijden dus.

En verder….nu Wilco weer tijd om handen heeft…..gaat er veel gebeuren aan de tuin, de "veggie garden", komt er een konijnehok, misschien een paar kippen, moet er weer geschilderd worden, etc. Heerlijk…….lente en de zomer in aantocht.

Woodpecker 30 May 2008
Eind mei. We hebben hier redelijk lente weer. Eind april zaten we tussen de 22 en 25 graden. De laatste weken is het tussen 16 en 22 graden. Echt lente dus. De bloembollen zijn uitgebloeid, de bloesem is op zijn hoogte punt, de bomen zitten weer vol in hun blad. Kortom op naar de zomer.

De groentetuin hebben we voorzien van zaad en plantjes. we hebben sla, bloemkool, bieten en komkommers gezaaid en tomaten en paprika plantjes gepoot. Nu is het afwachten of er wat opkomt en groeit. De rabarber uit eigen tuin groeit als kool, dus elke week wel een keer oogsten, koken en een deel invriezen. Ik moet zeggen: het smaakt heerlijk.

Wilco is in en rond het huis bezig. Achter pad ophogen, gaas rond de patio maken en andere nuttige dingen. Sabine is druk in het resort en de meiden gaan nog steeds met plezier naar school. De dames zijn nu druk bezig met een project voor school, maar volgende week hebben ze weer een sportdag.

Elk weekend proberen we wel een trail te lopen. We raken alweer aardig in conditie. Verleden week een trail gelopen van 7 km in Petroglyphs Park. De muggen waren zeer aanwezig verleden week, dus dat was iets minder. De week ervoor een trail van 10 km gelopen in Algonquin Park. Het was toen wel kouder, 10 gr, maar goed wandelweer en geen last van black flies of muggen.

Voor moederdag heb ik een birdfeeder en een hummingbird feeder gekregen. Meteen nadat we de hummingbird feeder hadden opgehangen, kwam er al een hummingbird (kolibri) polshoogte nemen. We hadden de feeder eerst in de bomen hangen, maar nu hangt hij voor het keukenraam, zodat we het goed kunnen zien.

En dan het verhaal van de woodpecker. Elke morgen om 5.00 uur tikt er een specht op onze goot van het huis. Hij zit dan op de goot bij onze slaapkamer, dus u begrijpt dat geeft me een kabaal. We hebben er al 2 weken last van. Hij begon eerst om 5.30 uur te tikken, maar het wordt steeds vroeger. In het begin gingen we nog elke keer naar buiten om hem weg te jagen, maar dat helpt ook niet echt, want hij maakt een rondje en komt dan een half uur later terug. Wilco heeft al gezegd dat hij een gun koopt om het beest uit de gutter te poppen. Heeft iemand een idee hoe je zo’n beest weg kan jagen ? We proberen alles uit, degene die het weet mag het zeggen. Dit is de dader, een Yellow-bellied Sapsucker

Zomerberichten 18 June 2008

The woodpecker is gone !!! Nee, we hebben hem niet het hoekje om geholpen, maar hij komt gewoon niet meer.. Hij is waarschijnlijk toch een beetje bang geworden, na al die bedreigingen. Hij is nog 2 keer geweest na ons log en sindsdien is het weer heerlijk rustig. Dus dat is opgelost.

Het is hier ook volop zomer. Hoewel deze week zitten we een beetje in een dip van 19 gr. maar het is hier erg warm geweest. Regelmatig hebben we onweer (thunderstorms) met bakken regen. Stroom valt wel eens uit en we hadden ook wat internetproblemen de laatste dagen. Na de storm is het doorgaans weer lekker warm. We hebben de eerste kano-tochtjes er al weer opzitten en afgelopen zondag zijn we lekker wezen zwemmen bij de public beach van Stoney Lake.

De groentetuin gaat ook lekker, alleen de sla wil nog niet echt. De tomaten-, paprika- en komkommer-planten groeien goed.

Nog 6 schooldagen en de meiden hebben vakantie, 2 heerlijke maanden vrij. In de zomermaanden krijgen we weer bezoek uit Nederland. Dat wordt weer gezellig en kijken daar ook zeer naar uit. Voor het zover is gaan we echter nog een kleine twee weken met vakantie. We gaan naar de VS; een weekje aan de kust in Maine en daarna nog een dag of 4 in de Adirondacks in de staat New York.

Verleden week donderdag hebben onze dames zich geregistreerd bij een scouting bureau die voor modeling/acting agencies mensen zoekt. Formuliertje invullen met persoonlijke gegevens, een foto maken en een video interviewtje van 1 minuut. Was leuk om te zien ! Deze week zouden ze bericht krijgen of er een Agency geinteresseerd is in de dames. Vandaag kregen ze de brief dat er inderdaad een Agency interesse heeft en dat ze gebeld worden om een afspraak te maken. Spannend …..Wordt dus vervolgd.

Het EK voetbal volgen we hier ook. Er zijn twee sportzenders die alle wedstrijden uitzenden. Het is wel midden op de dag en dus maar goed dat Wilco op dit moment geen werk heeft anders kon hij het voetbal niet volgen. De Oranjegekte is hier natuurlijk ook in alle hevigheid losgebarsten….. Sabine loopt namelijk regelmatig in haar oranje Pine Vista resort shirt rond.

Veel meer is er op dit moment niet te vertellen dus ….groeten vanuit Canada en tot skypens/mailens…whatever !

Long Vacation ! 20 July 2008

Eind juni is voor Kim en Ilana de grote vakantie begonnen. Negen weken !!

Wij zijn net terug van een 11 daagse trip. We zijn naar Wells (in de staat Maine) en naar Lake Placid (staat New York) geweest. We hebben een lekkere vakantie gehad. Het weer was prima, we hebben gezwommen in de koude Atlantische Oceaan, we hebben walvissen gezien, we hebben gehiked in Adirondack Park, we hebben gezwommen in meertjes en bij watervalletjes, kortom we hebben ons prima vermaakt.

Sabine is weer aan het werk in het resort. Werkt 3 ochtenden en 1 dag per week in verband met vakantietijd. Wilco is de kozijnen aan de buitenkant aan het verven, de meiden vermaken zich prima met vriendinnetjes die blijven slapen, computeren en met gewoon niks doen. Wilco is bezig werk te vinden maar dat vlot nog niet echt. Weinig aanbod en geen reacties op de sollicitaties.

De zaterdag nadat we terug zijn gekomen van vakantie is Wilco met de meiden naar Vaughan gereden voor het interview met de modeling agency. Ze zagen het daar helemaal zitten met de model carriere van de meiden. Waarom waren we niet eerder gekomen…..Afijn, met een dosis Hollandse nuchterheid erbij zijn we nog maar niet met ze in zee gegaan. Mooie verhalen maar zij lopen geen risico’s. Ons kost het daarentegen behoorlijk wat geld om de fotoshoots te doen en al het eventuele werk is in de GTA (Greater Toronto Area) dus dat betekent veel reistijd. Bovendien zal of Sabine of Wilco ze moeten begeleiden. Gelet op onze huidige inkomenssituatie zetten we dit maar even in de ijskast.

Ook dit jaar is er weer de Festival of lights in Peterborough. Open lucht concerten in een groot park in Peterborough. Elke woensdag en zaterdagavond worden er optredens gedaan door verschillende groepen. Afgelopen woensdagavond kwam er een band die classic rock speelde van de jaren 60-70-80. Was erg goed. Zaterdagavond zong de hier bekende country zanger Deric Ruttan. Kortom twee leuke avondjes uit.

Afgelopen donderdag was het precies 1 jaar geleden dat we in Lakefield neerstreken. Our first anniversary! Zonder meer een mooi, boeiend en leerzaam jaar. Hoe de toekomst er uit gaat zien weet niemand en wij al helemaal niet. Enige tijd geleden schreven we dat we ons beraden over welke kant we moeten opgaan. In dat proces zitten we eigenlijk nog steeds, besluiten zijn nog niet genomen. Allereerst gaan we ons nu echter bezighouden met het aanstaande familie en vriendenbezoek. Over een weekje arriveren broer en zus van Sabine, een week later volgen vrienden. We verheugen ons er op !!

Vakantie bijna voorbij 17 August 2008

De vakantietijd is al bijna weer voorbij. Nog 2 weken en de dames moeten weer naar school.

Familie en vrienden zijn weer terug naar Nederland. Het was erg gezellig. De meiden hebben zich prima vermaakt met hun vriendinnetjes en wij hebben weer heerlijk kunnen bijkletsen. Het was wel even wennen aan tafel. Normaal met z’n 4-en, maar de laatste paar dagen met z’n 10-en.

Het weer viel iet wat tegen. Elke dag heeft het wel geregend met af en toe een hevige onweersbui. Hadden we vorig jaar nauwelijks regen, deze zomer is de natste sinds tijden. Naast de vele regen hebben we natuurlijk ook zon gehad en de temperatuur bleef over het algemeen lekker. We hebben dan ook wel van alles gedaan. We hebben onder andere geraft op de Ottawa river, gehiked in Algonguin Park, Petroglyphs Park en de Warsaw Caves en gezwommen in Stoney Lake. Kortom we hebben een leuke tijd gehad.

De groentetuin groeit voorspoedig, mede door het natte weer. We plukken nu elke dag tomaatjes. Heerlijk !! De komkommers groeien ook goed en de bieten gaan we vandaag allemaal rooien. Ook het onkruid groeit goed, dus voorlopig weer genoeg te doen rond het huis.

Long time no read ! 19 October 2008
Dat is inderdaad lang geleden. Precies 2 maanden. Wat is er allemaal gebeurd in die tijd.

De meiden zijn weer naar school. Ze vinden het nog steeds erg leuk. Ze spelen nog steeds klarinet. Ze hebben hun eerste optreden al weer gehad, namelijk in de parade van de Warsaw fair. Ze zijn ook weer begonnen met het kunstschaatsen. Elke maandagavond 1,5 uur lang dus dat is tenminste de moeite. Komende week doen ze weer mee met het voetbaltoernooi en field-track. Dus dat wordt weinig leren.

Sabine werkt nog steeds bij het resort. Op drukke dagen werkt Wilco regelmatig mee. De zomermaanden zijn voorbij gevlogen. Het begint weer wat rustiger te worden, van de week begint ze met de fall clean en zullen de traditionele cottages afgesloten worden voor de winter. Kortom nog voldoende werk.

Wat hebben we verder gedaan in de afgelopen 2 maanden ? Niet veel eigenlijk. Afgelopen weekend was het Thanksgiving. Het hele weekend was het om en nabij 22 graden dus we zijn er op uit getrokken. We zijn op zaterdag naar de bekende Norwood fair geweest. Was erg leuk, en ook erg druk. Op zondag zijn we wezen kanoeen in het Algonquin Park. Zagen er 3 moose dus dat was erg verrassend. Op maandag (Thanksgiving) zijn we met onze buren Rod en Judy wezen varen. We gingen met hun boot over Stoney lake naar Burleigh falls. Daar hebben we een heerlijk ontbijt genuttigd. Daarna weer een beetje getoerd over het meer. ‘S middags hebben we lekker in de tuin gezeten. Nee, we hebben met het diner geen traditionele Thanksgiving turkey gegeten. De wilde kalkoenen die af en toe achter in het bos lopen zijn er dus nog steeds. Als ze maar uitkijken voor de vossen. Verleden week liep er een vos in het bos achter bij ons en later hebben we een buck (jong mannetjes hert) op de foto kunnen nemen.

De herfst heeft in alle hevigheid toegeslagen. De kleuren zijn fantastisch, maar helaas de bladeren komen nu massaal naar beneden. Eind september hebben we nog een trail gelopen in Bon Echo Park (zie bijgaande foto’s). Gisteren hebben we de meeste bladeren van de bomen opgeruimd/ versnipperd uit onze tuin en hebben we ook de groentetuin leeggeruimd. Het eerste jaar viel ons niet tegen, de oogst was goed. Volgend jaar maar wat minder tomaten ! De eerste vorst hebben we al weer gehad. Van de week -2 graden, vannacht was het -5 graden. De temperaturen overdag zijn lekker fris met zo’n 11-15 gr., maar het is nog steeds zonnig.

Wat betreft de toekomst zijn we ons nog steeds aan het beraden. In de komende twee weken verwachten we daar duidelijkheid over te kunnen geven.

Zo jullie zijn weer op de hoogte van het reilen en zeilen bij ons. Zo gauw we wat te melden hebben, horen jullie weer van ons.

Change is coming ! 5 November 2008
Change is coming !! Gisteren hebben we nagenoeg de hele avond naar de US 2008 election gekeken. We hebben echt het gevoel getuige te zijn geweest van een historisch moment. De eerste Afro-Amerikaanse president en de enorme blijdschap en hoop die dat zichtbaar bij een enorme massa mensen teweeg bracht was ontroerend om te zien. Ook Canada was en is "wildly" pro-Obama. Als het met de US goed gaat profiteert Canada daar ook van. Laten we hopen dat Obama alle huidige crises kan overwinnen er in slaagt de US weer de leidende, verantwoordelijke en inspirerende rol in de wereld te geven die het laatste decennium verloren is gegaan.

Change is voor ons ook coming ! In de laatste paar logs hebben we al aangegeven dat we nadachten over de toekomst nu de resortplannen aan de kant zijn geschoven. Na maandenlang nadenken en wikken en wegen hebben we besloten – althans voorlopig – terug te keren naar Nederland. De doorslaggevende reden is werk/carriere voor Wilco. Het hier niet kunnen vinden van een baan met carriereperspectief op Wilco’s vakgebied gecombineerd met de uitstekende en zeer aantrekkelijke mogelijkheden in NL is uiteraard van grote invloed geweest op onze beslissing. Maar een rol was ook weggelegd voor de twijfel of het inslaan van een werk/carriere pad hier in Canada sowieso nou wel de goede keuze zou zijn. Zo’n keuze staat redelijk ver af van het oorspronkelijke scenario dat we voor ogen hadden met onze emigratie naar Canada.

Het feit is echter dat we na 15 maanden wonen en leven in Canada toch wel kunnen concluderen dat we het hier zeer goed naar de zin hebben. We wonen heerlijk en de ruimte en natuur om ons heen is elke dag weer een genot. We sluiten dan ook absoluut niet uit dat we straks in Nederland toch tot de conclusie komen dat we alles in aanmerking genomen toch liever in Canada willen leven. Om deze reden houden we ons huis hier voorlopig aan en gaan we in Nederland een gemeubileerde woning huren.

Een beslissing met gemengde gevoelens dus. Maar wel een waarvan wij denken dat het op dit moment de juiste is omdat we geloven dat we hierdoor in staat zijn straks definitief te kunnen kiezen voor blijven in Nederland of terugkeren naar Canada. De tijd zal het leren !

Hiking and hunting9 November 2008
Trouwe lezers van dit weblog weten dat we graag hiken. Regelmatig gooien we ‘s ochtends snel in elkaar geflanste lunchpakketjes en wat flessen water in de rugzak, de hikingboots in de auto en touren naar een of ander provinciaal park om een trail te lopen. Veelal zijn er maar een handvol mensen met hetzelfde idee en zo hebben we het graag. Niets is lekkerder d an wandelen in de prachtige natuur hier en geen mens tegen komen. Zo ook afgelopen week. Het was heerlijk weer, graadje of 18, zonnetje erbij en ik besloot een trail te lopen in het nabije Warsaw Caves conservation area. Sabine moest werken, kinderen waren naar school en ik had weliswaar nog wat klussen te doen maar niets dat niet (nog langer) kon wachten.

De trails in Warsaw Caves zijn erg leuk en afwisselend. Je loopt over weide rotsplateaus en over smalle bospaden. Vaak worden je kijkjes gegund op de Indian river die zich op ongeveer 100 meter lager rustig voort kronkelt. Aan het begin van de trail stuitte ik op een stekelvarken. Zonder zich veel van mij aan te trekken waggelde het beest even later het bos in. Tot nu toe had ik weliswaar al veel stekelvarkens gezien maar die hadden stuk voor stuk een bijzondere relatie met asfalt, waren een stuk platter en behoorlijk dood. Begrijpelijk dus dat ik zeer opgetogen was over mijn ontmoeting met een levend exemplaar.

Zoals gezegd is het doorgaans zeer rustig op de trails en zo ook dit keer. Geen levende ziel te bekennen dus niets dan de geluiden van de natuur afgezien van……. regelmatige geweerschoten. Jachtseizoen ! Nu besef ik dat in verreweg de meeste provinciale parken en conservation areas niet gejaagd mag worden maar toch….Op de website van de Warsaw Caves had ik die ochtend niets gelezen over al of niet jagen en in de krant had ik kort geleden gelezen over nieuwe ingestelde jachtvoorschriften in het Kawartha Highlands Provincial Park. Er zijn dus uitzonderingen. Bovendien zijn er natuurlijk altijd types die regels aan hun laars lappen en mijn voorzichtige inschatting is dat dit soort types juist ruim vertegenwoordigd zijn onder de jagerspopulatie. Vandaar mijn ietwat toenemende gespannenheid bij het vervolgen van de trail. De geweerschoten kwamen weliswaar van de overkant van de rivier maar ja voor hetzelfde geld lopen er een paar triggerhappy hunters in dit park rond. Of het nou wel of niet mag geen haan die er naar kraait ! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Feit blijft dat hiking gedurende het jachtseizoen een extra dimensie krijgt. Allereerst weet je door het woud van regels absoluut niet waar, waarop en met welk wapen op dat moment gejaagd mag worden. Was het nu deerseason met bow and arrow ? Of was het nu met guns ? Of is deerseason al weer voorbij en is het nu moosehunt met explosieven en bazooka ? Kortom je loopt altijd met de ietwat onrust veroorzakende gedachte dat je volgende stap weleens de laatste kan zijn. Je bent alerter dan normaal op de geluiden om je heen. Een aanzwellende fluittoon kan duiden op de aanwezigheid van een vogel maar kan evengoed wijzen op de nadering van een mogelijk fatale pijl uit een kruisboog. Je probeert dit soort gedachten als overdreven en onzinnig van je af te schudden maar tegelijkertijd zie je het voor je. Je ligt te creperen met een uit je lijf stekende pijl en een stelletje good old boys met flanellen overhemden en baarden, genaamd Zeke en Clyde, die al 3 dagen in het bos hebben liggen wachten op die 10 point buck en zich uit verveling hebben volgedronken met liters Jack Daniels, bukken zich over je heen. "Look here Clyde, I finally shot me a 150 pound of whatever it is….Wonder what the wife is going to say about that, eh ! "

Uiteraard is het voorgaande niet serieus maar ik bedoel maar: geweerschoten tijdens het hiken maakt het er niet leuker op !

Ik heb zelf overigens niets met jagen. Ik begrijp en respecteer echter dat er – zeker in een land als Canada -mensen zijn die dat anders zien. Ik kan me ook nog wel voorstellen dat het jagen op bijvoorbeeld een hert of een eend recht kan doen aan het woord "jacht" en een uitdaging kan zijn. Waar ik echter met mijn pet niet bij kan is wat iemand kan zien in het schieten van een onnozel beest als een moose. Je kunt net zo goed aan de rand van een weiland gaan staan en een koe neerknallen. De uitdaging is vergelijkbaar. Of beesten zoals schildpadden, stekelvarkens en groundhogs. Onlangs is een voorstel gedaan om de jachtbepalingen voor het iets ten noorden van ons gelegen Kawartha Highlands Provincial Park aan te passen. Onder meer is voorgesteld om nu juist de jacht op dit soort beesten mogelijk te maken…….Begrijpt u het ?

Groetjes. Wilco.

Het vriest dat het kraakt !22 November 2008
Koning winter is gearriveerd in Ontario. Afgelopen maandag is het eerste pak sneeuw gevallen, niet hier in Lakefield, maar in het westen van de provincie. Een laag van 20-25 cm, scholen dicht, stroom uitgevallen omdat kabels op meerdere plaatsen afgebroken waren, diverse botsingen op de weg. Kortom het is winter. De sneeuwval hier in Lakefield valt tegen (of mee) hooguit 2 cm hebben wij gehad. Vriezen doet het hier wel. De afgelopen nachten vriest het hier gemiddeld 15-17 gr. De ijsbloemen staan op de slaapkamer ramen zoals je hier kan zien. Overdag is het -5 gr. met een zonnetje dus dat is lekker. Ook al is het onder nul, we blijven hier wel de bbq gebruiken. Regelmatig gooien we er hamburgers of hotdogs op. Ja, Wilco bakt ze lekker bruin ook al heeft hij dan een lekker dikke lumberjack en gevoerde laarzen aan.

Afgelopen zondag was de Santa Claus parade in Lakefield. De flurries kwamen naar beneden dus dat gaf een extra leuke dimensie aan het geheel. De andere foto’s van de parade staan in het fotoalbum. Volgende week zaterdag is de parade in Warsaw. Onze dochters spelen dan met de muziekband van school een menig kerstliedje op de float. Na de Warsaw parade is er dan heerlijke "hot chocolat with goodies" voor heel het dorp en wordt de kerstboom verlicht. Dus dat kunnen we nog net even meemaken.

Over 2 weken vliegen we terug naar Nederland. We hebben een huis gehuurd in Bergschenhoek, waar we de komende 10 maanden zullen wonen. We moeten ook weer van alles regelen: auto’s verkopen, kat naar dierenarts voor chip, spullen uitzoeken wat meemoet of juist niet, school voor de meiden. Er staan ook weer "afscheidsfeestjes" op de kalender. Vriendinnen van de meiden organiseren een feestje, op het werk bij Sabine is er ook een soort afscheidsbakkie en nog twee etentjes met de buren.

Hoewel we uitkijken naar het weerzien van familie en vrienden vervult het – in ieder geval voorlopig – verlaten van onze huidige woonplaats ons met enige weemoed. Maar wie weet hoe de dingen zullen gaan verlopen. Life is full of surprises !

Zo maar wat gedachten 3 December 2008
Don Cherry is een zeer bekende en excentrieke ex (ice)hockey coach en is nu al jarenlang op TV als analist bij CBC "Hockeynight in Canada". Een van zijn regelmatig terugkerende uitspraken over hockeyplayers waarvoor hij een zwak heeft is "you gotta love ‘m", doelend op aard, karakter, instelling, en wat ze doen en waar ze voor staan. Als vader ben ik natuurlijk niet helemaal objectief maar ik durf te beweren dat als Don Cherry mijn dochters Kim en Ilana zou kennen hij zeker zou zeggen: "you gotta love ‘m".

Ik bewonder mijn dochters meer en meer voor de positieve instelling waarmee ze in het leven staan en de manier waarop ze omgaan met de "roller coaster ride" waarop pa en ma ze hebben gezet. Ze pikken de positieve dingen uit alles wat hun "crazy parents" nu weer hebben bedacht. Persoonlijk vind ik dat erg knap want ik kan dat lang niet altijd. Door hun sociale karakter zijn ze erg geliefd hier. Dit schijnt nadrukkelijk door dezer dagen waarin alles in het teken staat van afscheid nemen van school, vriendinnen e.d. De reacties op het vertrek van "the twins" – van de kleintjes in kindergarten tot de volwassenen van het onderwijzend personeel – zijn hartverwarmend en ontroerend. Dit maakt me trots maar tegelijkertijd voel ik me ook erg rot en schuldig want ik sleep ze hier weg.

Natuurlijk is er genoeg op mijn meiden aan te merken maar ik wil het hier maar zwart op wit hebben staan dat ze naast mijn vanzelfsprekende liefde ook mijn eeuwige bewondering en respect genieten. Dus, Kim en Ilana, denk hieraan op alle momenten die nog gaan komen waarop ik jullie achter het behang wil plakken en alles vergeet wat ik hier geschreven heb (jullie zijn tenslotte teenagers !).

Gek…, nadat de beslissing was gevallen om terug te gaan naar Nederland dringt pas goed door dat je toch al een band hebt met dit land. Je beseft dat je al in de fase was aangeland waarin Canada echt ging aanvoelen als je thuisland. Door het gezamenlijke effect van omgeving, ruimte, rust, klimaat en een relatief veilige en vriendelijke samenleving past dit land goed bij ons. Second thoughts ? Nee, gegeven de omstandigheden is de beslissing die we genomen hebben de juiste. Overheerst momenteel bij Sabine en de kinderen de prettige gedachte aan het weerzien van familie en vrienden, bij mij overheerst de weemoedige gedachte aan het achterlaten van een land dat het mijne aan het worden was. Niet dat mijn familie en vrienden niets betekenen maar ik heb ze een paar maanden geleden al weer terug gezien. Zeker is dat de komende maanden nu des te interessanter worden als het aankomt op het nemen van de beslissing om definitief in Nederland te blijven of terug te keren naar Canada.

Vandaag is de laatste dag dat Sabine bij Pine Vista Resort werkt. Vrijdag heeft ze nog een afscheidslunch. Gisteren zijn we een avondje bij onze buren Harry en Darlene geweest en vrijdagavond gaan we eten bij de andere buren, Rod en Judy. Rod gaat ons huis "beheren" en Harry gaat als backup fungeren. Betere buren kun je je niet wensen. Verder zijn we bezig met het inpakken van de koffers. De zomerspullen zitten er al in, dat is niet veel meer want we hebben ongeveer de helft weggegooid. Ongelooflijk wat een mens toch met zich meesleept aan kleding die je nooit meer draagt ! De winterspullen moeten we nog inpakken. Verder nog wat persoonlijke spullen en papieren mee en that’s it. We pack light ! De rest blijft allemaal hier. Telefoon, internet en TV is allemaal "on hold" gezet en we houden een auto aan. Vanmiddag hebben we nog een gesprek met de onderwijzeres van de meiden en morgen met de directeur van de school. We willen onder meer weten welke voorbereidingen nodig zijn om de meiden in september 2009 op de highschool te laten beginnen. Al met al is alles er op gericht om ons leventje hier in Canada weer soepeltjes op te pakken mochten we besluiten terug te keren. En als we zouden terugkeren…. zijn er al gedachten over wat we dan willen gaan doen ? Niets vastomlijnd maar wat zeker is dat we rust willen hebben. Een vaste baan en vaste woonomgeving. Geen zoektochten meer naar resorts en geen verhuizingen waardoor de meiden weer naar een andere school zouden moeten.

Tot zover maar weer. Ik ga nog wat losse eindjes opruimen hier. Ons volgende berichtje zal komen als we in Nederland zijn. We blijven overigens ook in Nederland gewoon ons weblog bijhouden.

Groet. Wilco.

Weer in Nederland!! 16 December 2008
En dan zitten we al weer 1,5 week in Nederland. De vlucht verliep vrij vlot. Op zondagmorgen geland, opgewacht door familie en vrienden. Erg leuk!! De poes heeft het ook weer overleefd. Snel huurauto geregeld en door naar ons huurhuis voor de komende 10 maanden.

Het eerste wat weer opvalt zijn de kleine auto’s. Veel rotondes, veel bulten en drempels in de weg in de wijk.

De eerste dagen weer een hoop regelen. Inschrijven bij de gemeente, bij de nutsbedrijven aanmelden, dokter en tandarts bellen. Afspraak op school voor de dames. Er worden weer fietsen gekocht. De eerste dagen vliegen voorbij. Op woensdag is Wilco voor het eerst gaan werken in Amsterdam. ‘s-Avonds stond hij ……in de file. Ja, het is weer aanpassen.

De meiden zijn nu 4 dagen naar school geweest, 2e klas vmbo, het valt niet tegen volgens de dames. En verder weer bezoekjes bij familie afgelegd en worden er weer volop afspraken gemaakt. "Het dorp", omgeving, winkels is wel weer vertrouwd. Hier en daar een winkel veranderd, maar verder het grootste gedeelte het zelfde gebleven. Alles doet Sabine weer op de fiets in plaats met de auto. De meiden fietsen weer elke dag 15 minuten naar school, i.p.v. in de schoolbus. En nee, hier heb je geen snowdays?!?!?!Weer lekkere dingen gegeten zoals amandel boterletter, eierkoeken, krentebollen, shoarma enz.

Het weer valt best tegen. In Nederland is het echt waterkoud. De wind voel je tot op je botten. In Lakefield hadden ze verleden week 50 cm sneeuw. Beetje jaloers zijn we dan wel. Hoorde van de buurman dat onze brievenbus weg was geschoven door de sneeuwschuiver, gelukkig heeft hij hem weer kunnen vinden en staat de postbus weer overeind.

Dit waren de eerste indrukken van Nederland na 17 maanden te zijn weggeweest. Een gevoel van thuiskomen hebben we niet, we hebben Nederland zelf niet echt gemist. Het is meer alsof je weer terug gaat in de tijd. Weer in een rijtjeshuis, weer in de oude job, etc. Maar we geven het allemaal wat tijd !

We willen iedereen prettige feestdagen toewensen en een gelukkig en gezond 2009

Laatste bericht van dit jaar !!31 December 2008
….en dan is 2008 ook weer voorbij. Wie had verleden jaar kunnen bedenken dat we vandaag weer oud en nieuw vieren met onze vrienden in Nederland, wij niet in ieder geval.

Wat zal het komende jaar ons brengen???? Gaan we terug naar Canada of blijven we hier in Nederland??? We weten het nu nog niet. We zullen zien.

Tot de volgende log.

ILANA, KIM, SABINE EN WILCO WENSEN IEDEREEN EEN GELUKKIG MAAR VOORAL GEZOND 2009 TOE.

De eerste indrukken 10 January 2009
We wonen nu al weer een dikke maand in Nederland. De tijd gaat snel hoor ! Wat zijn onze indrukken en gevoelens tot nu toe ? Hoewel het echt nog te vroeg is om een definitief oordeel te vellen kunnen we natuurlijk al wel aangeven wat ons tot nu toe meevalt of tegenvalt.

Een plus is natuurlijk het contact met familie en vrienden. Zeker het doorbrengen van de feestdagen met hen was erg gezellig en fijn. En ook het werk bevalt goed. Wilco heeft het goed naar de zin op de manier waarop hij nu werkt als zelfstandig fiscalist. Sabine heeft nog geen werk maar is via wat uitzendburo’s op zoek naar een baantje. Hopelijk gaat dat binnenkort lukken.

Maar er zijn ook een hoop minnen. Het fileprobleem waar Wilco dagelijks mee kampt is natuurlijk niet lekker en doet je verlangen naar de rust van de Canadese wegen. Als je de kranten moet geloven is het fileprobleem minder geworden maar onze indruk is dat wat betreft het verkeer Nederland nog steeds een patient is met zeer ernstige hartklachten die op het punt staat een fatale hartaanval te krijgen en dus hard toe is aan een tienvoudige by-pass. Ook het wonen valt tegen. Dat wisten we natuurlijk van tevoren maar toch. We waren gewend aan ruimte en rust om ons heen en nu zitten we weer in een klein rijtjeshuis in een druk en vol wijkje. Verder ergeren we ons aan alle drempels in de weg, de rotondes, de smalle wegen, parkeerplaatsen en in- en uitritten van parkeergarages. Dat valt echt tegen als je daar een tijdje van verlost bent geweest.

En tja, de hardheid en hufterigheid van de samenleving. Je kan er niet om heen. Helaas vinden wij dat er in dat opzicht niet veel verbeterd is in Nederland. Sabine heeft al de twijfelachtige eer gehad om te worden aangesproken als beoefenaarster van het oudste beroep ter wereld met een dodelijke ziekte onder haar leden. Kim en Ilana hadden dagenlang kerstbomen verzameld en waren hevig geschokt na de diefstal van een tiental bomen uit onze tuin. Ze hebben ook moeite met het gedrag en groffe taalgebruik van medeleerlingen op school.

Voorlopig een paar plussen en een hoop minnen dus. We zullen zien hoe het zich verder ontwikkeld.

We hebben natuurlijk wel het geluk dat we nu juist dit jaar weer een ouderwetse Nederlandse winter lijken mee te maken. Helaas liggen onze schaatsen aan de andere kant van de oceaan. De meiden en Sabine hebben echter wat schaatsen geleend dus die zijn al een aantal keren het ijs op geweest. Vandaag zijn ze wezen schaatsen op de Rotte. Bijgaand wat mooie plaatjes van de Rottemeren in Bleiswijk.

Tot zover maar weer.

Going home ! 14 March 2009
De beslissing is gevallen; we gaan terug naar Canada. Home is where the heart is …en dat is Canada, daar zijn we inmiddels achter. Als gezin zijn we tot de conclusie gekomen dat we aan het leven in Canada de voorkeur geven boven het leven in Nederland ongeacht de wijze waarop we ons brood moeten verdienen. Dat was immers de vraag die we onszelf hadden gesteld; willen we ook in Canada wonen en werken zonder eigen bedrijf/resort ? Het antwoord is ja.

Al snel hadden de kinderen laten doorschemeren dat ze liever in Canada zijn dan hier. Eerst schuif je dat onder de noemer "weer effe wennen" maar deze mening is gebleven en heeft zich versterkt. De meiden gaven gefundeerd aan dat ze alles in aanmerking genomen liever in Canada willen wonen. Ook Sabine was al vrij snel verzekerd van haar keuze. Voor Wilco lag het iets gecompliceerder. Hoewel het leven in Canada hem beter bevalt was het qua werk in Canada allemaal wat minder. En hier in Nederland heeft hij het op dat vlak goed naar de zin. Maar inmiddels heeft Wilco een baan geregeld bij FBC, het bedrijf waar hij al eerder voor heeft gewerkt. Goede financiële vooruitzichten, mogelijkheden om te studeren en vier tot zes weken vakantie in de zomer zijn voldoende motivatie om er voor te gaan ! Nadat zijn klus bij Shell is afgelopen kan hij gelijk bij FBC starten. FBC is ook de reden dat we nu (al) de beslissing hebben gemaakt aangezien ze in deze periode van het jaar uit hun tijdelijke krachten mensen werven voor de beschikbare fulltime posities.

De planning is dat Sabine en de kinderen medio augustus van dit jaar teruggaan, zodat onze dochters de introductiedag op de Lakefield High School kunnen meemaken en begin september gelijk kunnen beginnen. Voor ons vertrek uit Canada hadden we de meiden al ingeschreven en de vakkenkeuze bepaald dus dat is allemaal al geregeld. Wilco zal begin oktober, na afronding van zijn klus bij Shell, terugkeren.

We zijn wel van plan – zo het financieel en qua vrije tijd mogelijk is – regelmatig een bezoek te brengen aan Nederland. Onze familie en vrienden zijn belangrijk voor ons en die contacten willen we uiteraard goed onderhouden. Uiteraard hopen we ook dat we regelmatig bezoekjes vanuit Nederland blijven krijgen. Iedereen is welkom, onze deur staat altijd open…

Kwaliteit van leven is altijd de drijfveer geweest achter onze emigratie naar Canada. En voor ons staat daarin centraal de woon- en leefomgeving, en wat je daar actief mee kan doen. We realiseren ons nu dat we geen resort nodig hebben om dit te bereiken want……we hebben het al. Na thuiskomst van het werk nog even een duik in het meer of een kanotochtje, in de winter nog even de ski’s onder …het kan allemaal want het is bij ons om de hoek ! Altijd de natuur om je heen, de rust, de frisse lucht, het heerlijke weer (jaahh..ook de winter vinden wij heerlijk !), daar gaat het om.

En ja het zou fantastisch zijn om met dat alles ook nog direct aan het water te zitten en op die plek een goed belegde boterham te kunnen verdienen maar je kunt niet alles hebben. En je moet ook kunnen blijven dromen…..en wie weet komt dat bedrijf er nog wel eens maar niet nu en het is geen "must". De kinderen gaan naar highschool en de eerste vier jaren blijven we waar we zitten. We gaan wat tijd en geld besteden aan ons huis zodat het straks helemaal naar onze zin is.

Ons Canadese avontuur gaat verder. Maar het is ook tijd om te settelen. Het is tijd voor rust…..we are going home !

Baantje ! 22 March 2009
Hallo,

Ten eerste willen we jullie bedanken voor de reacties die we ontvangen zowel op dit log als via email. We vinden het altijd fijn om wat feedback te ontvangen.
De reacties van onze omgeving zijn zeer positief. Familie en vrienden hadden er namelijk niet aan getwijfeld dat we weer terug zouden gaan Dus dat was wel erg prettig.

We hebben de terugvlucht geboekt ! Sabine vliegt met Kim en Ilana op zaterdag 22 augustus. Wilco zal 5-6 weken later terugvliegen, wanneer is nog niet bekend. Ook onze poes Rosie is weer van de partij. Het wordt de 3e keer in haar 5e levensjaar ?!?! Misschien krijgt ze wel frequent flyer miles !Sinds verleden week heeft Sabine weer een administratief baantje. Het viel niet mee om wat te vinden in deze crisis tijd, met name omdat het a) een tijdelijke en b) een parttime baantje moest zijn. Maar gelukkig via het uitzendbureau toch nog wat gevonden. Dus voorlopig is ook zij onder de pannen.De meiden krijgen deze week hun slotjes beugel (scheelt toch een paar dollars straks). Verder werken we rustig door, gaan de meiden gewoon naar school en hoeven we verder niet zoveel te regelen.Alleen nog wat uitzoeken wat betreft bagage/dozen die naar Canada moeten, want je verzamelt toch wel weer wat bij elkaar in zo’n korte tijd. Kortom we zijn erg relaxed bezig.

Het is lente ! 11 April 2009
Verleden week vrijdag zaten we heerlijk buiten te genieten van de zon, het was gewoon zweten… Een dag later, zaterdag dus, vierden de dames hun verjaardag. Dat werd helaas weer binnen zitten. De woonkamer zat tjokvol. Verleden jaar met de verjaardag was het heel erg rustig maar zaten we wel heerlijk buiten (wel met onze voeten nog in de sneeuw). Het was toch wel weer gezellig een huis vol visite op je verjaardag, helaas gebeurt dat (soms) niet als je in Canada woont. Wij (Kim, Ilana en Sabine) zijn allemaal erg verwend en vonden het een geslaagde verjaardag.

Het werk van Sabine bevalt prima. Elke morgen een paar uurtjes werken en ‘smiddags lekker vrij. Het is een leuk bedrijf met gezellige collega’s. De werkzaamheden bevallen ook, kortom een mooi baantje. Wilco werkt nu in Den Haag tot eind september. Dat bevalt hem goed, alleen het verkeer/openbaar vervoer is nog steeds een crime. Onze dochters hebben hun rapport gehad en ze hebben het goed gedaan. Het valt toch niet mee om plotsklaps in de 2e klas van de middelbare binnen te vallen.

Kregen van de week van onze buurman in Lakefield te horen, dat de sump pump er mee was gestopt, oeps…Stond een deel van de basement blank. Ja dat is mooi kl.. maar ja niks aan te doen. Gelukkig valt de schade nogal mee en is alleen het tapijt op sommige stukken nat.

Pasen staat weer voor de deur. Heerlijk 4 dagen vrij. In Canada heb je geen vrij met goede vrijdag en 2e paasdag. Dus nog even heerlijk genieten van deze dagen en van de natuur. Deze foto’s zijn genomen bij de Kennemerlandse duinen (in Bloemendaal) heerlijk wandelen en genieten van de zon, de bollenvelden staan er prachtig bij.. .

PRETTIGE PAASDAGEN HAPPY EASTER PRETTIGE PAASDAGEN HAPPY EASTER PRETTIGE EASTER

De tijd vliegt ! 6 June 2009
Het is weer eens tijd voor een berichtje. Veel hebben we niet te melden, het leven gaat zijn gewone gangetje. We kunnen wel onze dagelijkse beslommeringen beschrijven maar we kunnen ons niet voorstellen, dat er ook maar één trouwe lezer van dit log, hier op zit te wachten.

We zitten al weer in juni. Over 2,5 maand vliegen Sabine en de kinderen al weer terug naar Canada en blijft Wilco moederziel alleen achter tot oktober (snik !!). De vakantie naar Frankrijk zit er ook nog tussen dus voor je het weet is het zover. Mensen vragen of we al bezig zijn met alle voorbereidingen voor de terugkeer. Nou, er valt niet zoveel voor te bereiden. Het is een kwestie van inpakken en wegwezen, een paar telefoontjes naar Canada om telefoon/internet e.d. weer te activeren en klaar is Kees.

Gisteren kregen we het bericht dat Meghan, een vriendin van Kim en Ilana, voor 4 weken over komt vanuit Canada. In het geheim hadden we voor ons vertrek hier al plannetjes voor gesmeed met de ouders. Meghan krijgt de reis als kado voor haar graduation (slagen voor junior high school). Ze gaat ook met ons mee op vakantie naar Frankrijk. De meiden zijn er uiteraard erg blij mee.

We hebben inmiddels ook eindelijk een family doctor (huisarts) in Lakefield. In Lakefield verrijst een gloednieuw medical center en dat heeft wat nieuwe huisartsen naar de regio gebracht. In Ontario (en heel Canada geloof ik) is er buiten de grote steden een schromelijk tekort aan huisartsen en daardoor duurt het lang voordat je een huisarts gevonden hebt. We zijn er wel blij mee want als er wat is hoeven we niet naar de walk-in clinic in Peterborough. Maar de meiden zijn wat minder tevreden. Ze hebben dr. Brendan Hughes namelijk op een internetfilmpje gezien en waren niet erg onder de indruk !

Dit was het weer eventjes.

Vakantie voorbij, Canada lonkt ! 4 August 2009
Zo, de vakantie zit er al weer op. We zijn 2 weken in Zuid-Frankrijk geweest. Eerste week aan de kust en de 2e week met onze vrienden in de Provence. Heerlijk weer en het was allemaal erg gezellig.

Meghan is inmiddels al weer 3 weken bij ons. De eerste week hebben we haar kennis laten maken met de molens in Kinderdijk, de kaasmarkt in Gouda, de gewone markt hier in het dorp en allerlei andere typisch Nederlandse dingen. Wat haar opviel aan Nederland waren de grootte van en de hoeveelheid fietsen, de straatklinkers, moderne speeltuintjes, de korte vrachtwagencabines en ja – goed voor onze eigenwaarde – de relatieve slankheid van de gemiddelde Nederlander (uhmmm…). Ze is uiteraard ook meegeweest naar Frankrijk. Ze moest wel overtuigd worden dat ze rustig de Middellandse zee kon betreden zonder gelijk door haaien te worden aangevallen (het is geen Florida) maar uiteindelijk heeft ze samen met de meiden een paar leuke weken gehad. Vandaag stond een bezoek aan het Openlucht museum in Arnhem op de agenda en verder zal deze week nog Volendam en Delft worden aangedaan alvorens we haar zaterdagochtend weer op het vliegtuig naar Toronto zetten. Ze mist haar familie wel en belt dan ook regelmatig met huis. Het is ook niet niks voor een meid van 13 jaar om voor het eerst alleen en zo ver van huis te zijn.

En 2 weken later vliegen Sabine en de meiden – en Rosie natuurlijk – al weer terug. Het schiet nu op en allemaal hebben we er weer zin in om terug te gaan. Voor Wilco duurt het wat langer. Hij kijkt er niet erg naar uit om zes weken alleen te wonen. Maar het vliegticket voor hem is nu ook geboekt. Op Zaterdag 3 oktober vliegt hij ook terug naar Canada. De werkplannen van Wilco zijn wel wat gewijzigd. Hij zal nog 2,5 maand langer voor Shell blijven werken maar dan vanuit huis in Canada. Indiensttreding bij FBC in Canada is uitgesteld tot half december. Goed geregeld dus !

De komende weken zullen dus in het teken staan van dingen regelen en toch ook weer voorlopig afscheid nemen van familie en vrienden. Maar we kijken er erg naar uit om met deel 2 van ons Canada avontuur te beginnen.

Vertrokken ! 22 August 2009
Vandaag was het zover. Sabine, Kim, Ilana en Rosie zijn op het vliegtuig gestapt, terug naar Canada. Ik blijf nog in Nederland tot 3 oktober.

Ik had me er een beetje op voorbereid maar het viel me desondanks toch erg tegen. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld dan op het moment dat ik Sabine, Kim en Ilana door de douanepoortjes zag verdwijnen. Ik had niets liever gewild dan ook op dat vliegtuig te stappen. De mega knoop in mijn maag zal niet verdwijnen voordat ik hun stemmen weer hoor als ze veilig en wel thuis in Canada zijn gearriveerd. Het komt denk ik vooral doordat zij nu weggaan en ik achterblijf. De keren dat we een aantal weken zonder elkaar zijn geweest – overigens nooit langer dan twee – was ik altijd degene die op pad ging. En dat was – voor mij dan – makkelijker. Bij thuiskomst van Schiphol vond ik wel twee tekeningen en een kaart van mijn dochters en Sabine vol met lieve wensen. Dat vond ik wel tof.

Raar idee hoor, opeens in je eentje in dat huis. Ik heb de achterdeur open en een paar keer dacht ik dat Rosie al miauwend de tuin in kwam slenteren. En ik zit nog niet eens aan het bier, kun je nagaan !. Het is de eerste dagen effe wennen denk ik maar ik hoop dat de tijd snel gaat. En ondertussen elke dag even bellen/skypen natuurlijk. Maar het liefst pak ik nu direct mijn boeltje en reis ze achterna. Maar ik heb een “job to finish” en dat ga ik natuurlijk gewoon doen. Even doorbijten nog…..

Groet. Wilco.

Home sweet home ! 26 August 2009
We zijn weer thuis.

Zaterdagmiddag om ca. half 4 waren we thuis. Eerst even gebeld met Wilco in Nederland, was iets ongerust omdat het allemaal erg lang duurde, daarna een beetje uitgepakt, even bij de buurman langs om een stuk lekkere nederlandse kaas af te geven met een echt Delfts blauwe kaasplank met kaasschaaf. (Dag later zeiden ze dat ze het erruggggg lekker vinden de nederlandse kaas). Daarna een paar boodschappen gehaald bij het lokale winkeltje 10 min. verderop en daar kwamen we de andere buurman tegen. Alsof we niet weggeweest waren.

Rosie (onze kat) wilde ‘smiddags al gelijk naar buiten, maar dat hebben we nog maar niet gedaan. Zondagochtend was ze niet meer te houden en is ze lekker naar buiten gegaan, lekker in de bossen scharrelen, overal snuffelen en daarna op haar vertrouwde steen alles in de gaten houden. Rosie is ook weer helemaal thuis.

De meiden hadden maandagavond een verjaardagsfeestje bij Meghan. Ze hadden een leuke avond gehad met de andere vriendinnen. Vanmiddag hebben ze nog lekker gezwommen in de rivier en zijn Maria (Meghans moeder) en ik met de kayak de rivier opgegaan. Kortom genieten.

Voorlopig ben ik nog wel even bezig met allerlei dingen te regelen en natuurlijk ook met de tuin. Elke dag een beetje onkruid wieden, zodat het over 6 weken als Wilco thuiskomt, weer helemaal op orde is.

Verjaardagscadeautje 1 September 2009

Verleden jaar hadden Kim en Ilana een konijntje gevraagd voor hun verjaardag. Het hok hadden ze al gekregen alleen de konijnen moesten nog gekocht worden. I.v.m. alle toestanden met onze tijdelijke terugkeer naar Nederland hadden we gezegd, dat ze het konijntje krijgen als we weer terug zijn.

Beloofd is beloofd. Gisteren hebben we dan eindelijk de konijntjes gehaald. Het zijn twee lieve konijntjes, alletwee ongeveer 10 weken oud. Ze heten Snowy en Fluffy. Snowy is van Kim en Fluffy is van Ilana.

Back to school 12 September 2009
Kim en Ilana zijn na 8 weken vakantie, afgelopen dinsdag weer naar school geweest. Naar highschool, grade 9, met een echte heuse locker. De week ervoor hadden we hun locker al helemaal ingericht met bakjes, tafeltje, pennenbakje en een spiegeltje niet te vergeten. Kortom kost wat, maar dan heb je ook wat. Die lockers zijn zo groot dat de meiden er zo in kunnen staan. Menigeen heeft gevraagd wat ze nu precies krijgen op highschool. Wat betreft hun vakken, ze hebben dit 1e semester (sept-jan) 4 vakken t.w. Math, Drama, French en Science. Het 2e semester (febr-jun) hebben ze English, Art, Gym, Geografy. Elk vak duurt 1 uur en 15 min. Aan het eind van dit semester krijgen ze een toets en als ze hiervoor slagen krijgen ze een credit. Aan het eind van hun highschool (na grade 12) moeten ze 30 credits en 40 uur vrijwilligerswerk gedaan hebben om hun diploma in ontvangst te nemen. Maar… dat duurt nog wel eventjes.

Vandaag hebben we ze ook weer opgegeven voor het aankomende kunstschaats-seizoen. Vanaf 5 oktober staan ze weer op de schaats en ze hebben er echt zin in.

Sabine heeft tijdelijk werk gevonden. Ze is afgelopen woensdag weer begonnen bij Pine Vista. Dit blijft ze doen totdat ze wat anders heeft gevonden. In deze tijd is het alleen maar meegenomen als je werk hebt, nietwaar. Het voelde weer als vanouds om daar te werken. Het weerzien van de collega’s was erg leuk.

Nog maar 3 weken en dan komt Wilco weer. We missen hem, maar gelukkig zijn we al weer op de helft dus het gaat wel snel. Elke avond skypen maakt een hoop goed. Dit betekent wel dat Sabine nu alle klusjes op moet knappen. Gisteren een vaatwasser opgehaald, moest aangesloten worden, kan ze dat……..Niet dus. Gelukkig dankzij Ad (mede-emigant uit Peterborough) z’n expertise kon de vaatwasser voor het eerst draaien vanavond. Ook mede namens mijn dochters (die het afdrogen na 3 weken meer dan zat waren), dank je wel Ad.

Wat betreft het weer is het hier heerlijk. We zijn hier al weer 3 weken en hebben na de zaterdag dat we aankwamen geen regen meer gezien. Gemiddeld 24 graden is niet verkeerd. Dit weekend is het ook weer prachtig dus gaan we misschien wel even kanoeen.

Dit was het weer eventjes. Volgende keer zullen we weer een paar foto’s plaatsen.

Dagdroom 24 September 2009
En dan zit je weer ’s-ochtends in de trein naar je werk. Veel reizigers zijn met mobieltje of I-pod in de weer, ver weg in hun eigen wereldje. Mijn blik dwaalt naar buiten. Het landschap flits voorbij. Bij Ypenburg wordt het laatste beetje groen opgeofferd voor nog meer huizen en kantoren. Parallel aan de spoorlijn kruipt het verkeer vooruit op de A12. Over een goede week zal ik deze drukte weer achter me laten. Ik ben er wel klaar mee. Met mijn gezin al terug in Canada verlang ik naar huis. Zo voelt het toch, naar huis gaan. Al mijmerend droom ik weg……..

Vroeg in de ochtend stap ik de voordeur uit. Het belooft een mooie herfstdag te worden. Ik neem een diepe teug koele en zuivere lucht en luister even naar het gekwetter van de vogels. Het zonnetje staat al aan de hemel maar je voelt de naderende winter in de lucht. Ik hoor de squirrels in het bos. Ze zijn druk bezig met het aanleggen van hun wintervoorraad. Met mijn ramen open rijd ik de driveway af en sla links af de County Rd 6 op richting Lakefield. Op Wildfire zijn de eerste golfers al weer van de partij. Ik passeer de woning van onze buren, Rod en Judy. Met een rustig gangetje rijd ik de brug over. Stoney Lake schittert in de ochtendzon. Links vang ik glimpen op van White Lake. Voorbij Pine Vista resort, de heuvel op, langs McCracken’s Landing tot bij de kruising Hall’s Glen. Complete stop uiteraard ook al is er niemand te zien. Ik passeer de O’Malley farm waar je zelf aardbeien en frambozen kan plukken. Verder in de richting Lakefield, alert op overstekende herten. Een stukje verderop steekt een chipmunk over, zijn staart karakteristiek in de lucht. In de bocht woont Tessa, een vriendin van mijn dochters. Het huis is herkenbaar aan het kale stalen dak. Ian, Tessa’s vader, komt kennelijk nog steeds niet toe aan het broodnodige schilderwerk. Verderop is de farm van de Hamiltons waar we nog steeds een keer hun zelfgemaakte maple syrup moeten gaan kopen. Zoals altijd ligt het grote gazon er perfect gemaaid bij. Af en toe dwarrelt de geur van haardvuur mijn neusgaten binnen. Ik kan niet wachten om weer zelf vuurtje te stoken, in onze houtkachel in de family room of buiten in de firepit. De geur van brandend hout, het hakken en splitten, roept altijd gevoelens van vrijheid en avontuur bij me op.

De weg daalt iets als deze de kruising nadert met County Rd 4 richting Warsaw. Dit is mijn favoriete deel van de weg. Je kijkt hier ver weg over de velden en bossen heen. Aan de horizon krijgen de bossen een blauwe waas. Dat verveelt nooit ! Verder door een stuk bos waar we ooit een beer hebben gespot. Sindsdien zijn mijn zintuigen gespitst als ik hier rijd. De kruising met Highway 28 nadert. Even wachten op het verkeer komend van Young’s Point. Het is nu rustig maar vanavond zal het wat drukker zijn met cottagers die hun huisjes winterklaar achterlaten en terugkeren naar Toronto en omstreken. Langs onze vaste tankstop waar Annie de scepter zwaait. Annie is Koreaans en een geweldig mens. Toen we vorig jaar vertelden dat we terugkeerden naar Nederland kregen we een “hug”. Kom daar maar eens om bij een tankstation hier in Nederland.

Even Lakefield in. Queen Street af, langs Lakefield College, de Pizza hut, en de Arena waar onze meiden kunstschaatsen. Vervolgens Subway , The Beer Store en langs de garage van Ron Ellis. En langs het enige hotel dat Lakefield rijk is, de Village Inn met haar onvolprezen bar, The Thirsty Loon.

Terug naar de Highway 28 die net voor Lakefield afbuigt naar links. Ik verbeeld me het nieuwe Lakefield Health Centre dat hier is verrezen. Ik heb het nog niet in het echt gezien. Highway 28 gaat nu zuidelijk tot aan de Highway 7, de corridor tussen Ottawa in het Oosten en Highway 12 in het Westen. Bij de kruising met County Rd 4 sla ik af naar links richting Warsaw. Deze weg gunt me her en der een geweldige kijk op de herfstkleuren. Genieten. Ik nader Warsaw, de heuvel af en het dorp in. Rustig rij ik door het stille dorpje. Het is altijd stil in dit dorp als je er door heen komt. Maar er is hier ook gemeenschapszin. Met kerst is er een parade die langer is dan menige optocht in Nederlandse steden. Aansluitend zijn er drinks and goodies voor iedereen bij een huis aan de rivier waar aan het eind van de avond de Christmas Tree wordt verlicht. Dit jaar zullen we er weer bij zijn !

De Indian River kronkelt loom door Warsaw. Een man in een kano peddelt langs. Ik passeer de Public School waar Kim en Ilana 1,5 jaar op school hebben gezeten. En ik herinner me weer de hartverwarmende reacties van hun klasgenoten en van de leraren bij hun afscheid. Ook nu bij hun terugkeer zijn ze weer liefdevol omarmd door hun vriendinnen en vrienden in Canada.

Warsaw ligt al weer achter mij. Nog steeds County Road 4. Ik besluit naar huis te rijden via Caves Road, langs de Warsaw Conservation Area. Prachtig stukje natuur. Ik kom over een smal bruggetje. De rivier kabbelt er rustig onder door. Uit de schoorsteen van het huis aan het water kringelt rook omhoog. Hout voor de haard is hoog opgestapeld tegen de zijkant van de schuur. Ik sla links af op Cooper´s Road. Mooi fenomeen van rural Canada. Lang gesettlede families zoals de Cooper´s konden hun eigen naam aan de weg geven. Ik sla af bij Sawmill Road, hier zie je nog wel eens wat wildlife. Ik kom weer uit bij Hall´s Glen en vervolg de weg naar huis. Straks ga ik………………..

“Centraal station Den Haag, eindpunt van deze trein” schalt door de wagon. Ruw wordt ik weggerukt uit mijn dagdroom. Mensen gaan al weer staan ruim voordat de trein het perron heeft bereikt. Altijd haast ! Al schuifelend door het gangpad naar de uitgang van de trein. In drommen over het perron. Ik blijf nog even zitten tot de ergste drukte voorbij is ……..

Ach, nog eventjes…..

Hij is weer thuis! 3 October 2009

Na 6 lange weken is hij dan eindelijk thuis. Vanmorgen om half 7 opgestaan en snel de computer aangedaan om te kijken of Wilco wel op tijd vertrokken was. Snel de meiden gewekt en ontbeten. Toen om half 8 de auto ingestapt op weg naar Toronto. Ja, ik weet het, het is maar 2 uur rijden, maar je weet maar nooit of er wat gebeurt onderweg. Even over half 10 waren we er, en toen zagen we dus dat hij vertraging had. Afijn, na 5 kwartier, kwam hij dan eindelijk door de deuren. De meiden vlogen hem om de nek en even later kon ik hem ook in mijn armen nemen.

Daarna snel naar huis. De dames hadden wat voor Wilco gemaakt, namelijk een soort quilt voor s’avonds lekker op de bank en een mooie cd-rom en we hadden een heerlijke taart gekocht. Na alles weer gezien te hebben in en om het huis, had hij eindelijk tijd om uit te rusten van de lange reis. Jaaa, we zijn weer compleet!!!!!

Ons leventje weer opgepakt. 23 October 2009
We zijn weer een kleine maand verder en inmiddels gesettled in de regelmaat van alledag.Wilco is al weer 3 weken thuis. Na een paar dagen bijkomen is hij weer aan het werk gegaan. Het bevalt hem goed, elke dag een paar uurtjes werken en dat gewoon lekker thuis.

Sabine heeft de afgelopen weken heel wat gewerkt bij Pine Vista, elke week bijna 30 uur. Hoelang dat duurt, weet niemand. Tenslotte werkt ze daar op oproepbasis. De "fall clean" begint volgende week, dus de komende weken zijn in ieder geval weer volgepland.

Het weer is de afgelopen weken wat wisselvallig maar op de droge dagen proberen we zoveel mogelijk de tuin aan kant te maken. Dat levert veel takken, onkruid e.d. op en daar maken we vervolgens een vreugdevuur van. Het tuinieren heeft al weer voor flink wat spierpijn gezorgd, vooral bij Wilco die dat natuurlijk niet meer gewend was de laatste 10 maanden.

Kim en Ilana hebben verleden week hun "progress report" gehad. Ze doen het heel goed. Afgelopen woensdag hadden we parent meeting. Dit gaat toch iets anders dan in Nederland. Op deze avond zaten alle leraren in de gymzaal met tafel en 2 stoelen. Men gaat dus gewoon zitten bij de leraar die je wil spreken en als ze bezet zijn, ga je gewoon in de rij staan, wachten totdat je aan de beurt bent. Na een uur hadden we ze allemaal (4) gehad inclusief een mevrouw die vertelde dat onze meiden in het zgn. IEP (Individual education Plan) zitten. Dit betekent dat ze alle middelen mogen gebruiken om toetsen zo goed mogelijk te doen, zoals toetsen afluisteren via cassette, antwoorden evt. mondeling te geven, langere testtijd, antwoorden op de computer geven, kortom alles is bijna geoorloofd. Dit omdat engels hun 2e taal is. De leraren waren erg te spreken over ze en dat is toch altijd heerlijk om te horen. Ze zijn afgelopen week weer begonnen met de klarinet. Ze spelen in de schoolband en ze gaan waarschijnlijk een paar leuke uitstapjes maken dit schooljaar. Er zit wel een "nadeel" aan, ze moeten elke dinsdag en donderdagmorgen naar school gebracht worden, want de muziekles begint om half 8 ‘smorgens.

Vandaag is ook de eerste stap genomen met onze renovatie. Ze zijn begonnen met de ramen. We krijgen overal nieuwe ramen, want die er nu instaan, zijn ongeveer 35 jaar oud, dus je kan wel nagaan hoe sommige ramen eruit zien. Er komt ook een nieuwe patio-deur, een nieuwe voordeur en we krijgen een solar tube (light) in onze woonkamer, zodat we meer daglicht krijgen. Als dat allemaal klaar is volgt behang- en/of schilderwerk en een nieuwe houten vloer. En er komen vast nog wel andere ideeen (keuken ? badkamer ?). Kortom een hele klus alles bij elkaar.

Tot zover deze update, volgende keer misschien wat foto’s.

Take care and keep in touch.

Take your kids to work and more 4 November 2009
Vandaag (woensdag 4 november) was het "Take your kids to work" -day. Alle grade 9-ers moesten vandaag de dag doorbrengen op het werk van een van haar/zijn ouders. Aangezien Wilco niet echt een leuke werkplek heeft deze maanden, zijn ze dus met Sabine meegeweest. Vanmorgen kwamen ze om 9 uur (ja ja, aangepaste werktijd) op het resort, Kim ging met Christine mee, die aan de balie/receptie werkt en Ilana ging met Sabine mee. ‘s Middags hebben ze geruild van plaats. Ze vonden vooral het balie/receptie werk erg leuk. Het schoonmaakwerk vonden ze maar niks. Nu weten ze gelijk, dat als ze wat willen, dat ze moeten doorleren !!!

Afgelopen weken hebben we van alles gedaan, van een beetje rondtoeren, halloween vieren tot de tuin winterklaar maken. Op onze rondrit zagen we een bald eagle (zie foto). Dat maakte de dag goed want we waren eigenlijk van plan te gaan hiken maar het begon te regenen dus zijn we maar gaan toeren. Met halloween zijn wij dit keer meegeweest met onze meiden en Tessa, een vriendin. We zijn naar Peterborough geweest. Vlakbij de straat waar Ad en Jeanne wonen zijn we gaan trick or treaten. Na een uurtje ofzo hadden Wilco en Sabine het wel gezien en besloten we nog even een bakkie te doen bij Ad en Jeanne. De meiden hadden genoeg opgehaald, zie hier de opbrengst. In het weekend zijn we in de tuin bezig geweest. Ja, alweer! De bomen zijn nagenoeg kaal dus we konden aan de slag. Alle dakgoten leeg geblazen, alles aangeharkt en weggekuierd in het bos.

Ook is Wilco deze week begonnen met het scheuren van behang. De muren in de woonkamer zijn al kaal, alleen nog de hal. De ramen en deuren zitten er allemaal in, dus het schilderwerk kan bijna beginnen.

Je ziet het, we zijn zo druk als een klein baasje.

O, kom er eens kijken 6 December 2009
…wat wij in ons konijnenhok vonden. Ja, gisteren op Sinterklaasavond is konijn Snowy bevallen van (waarschijnlijk) 3 konijntjes. We dachten dat we ze altijd in de gaten hadden gehouden,als ze los liepen samen, zodat ze niet op elkaar gingen zitten, maar…. dat is dus niet gelukt. De meiden zijn helemaal door het dolle heen, en wij… iets minder dus. Nou ja, je kan ze moeilijk terugstoppen nietwaar, en het is toch wel leuk hele kleine konijntjes. Bij de volgende log hoop ik foto’s te hebben van het kleine spul.

Wat betreft het klussen: de huiskamer is op de afwerkplint na, helemaal klaar. De hardhouten vloer ligt zowel in de huiskamer als in de hal boven. We zijn apetrots op het resultaat. Zo zie je maar, als je het goeie gereedschap hebt, kan je van alles maken. De keuken is nu aan de beurt, maar eerst moet de parketvloer eruit gehaald worden, wat een hele klus is, want het zit stevig vastgeplakt.

Verleden week hadden we de kerstparade van Warsaw. Ook onze meiden waren in de parade. Ze waren gevraagd om samen met hun vriendin te spelen in de schoolband van de publicschool. Dat wilden ze natuurlijk wel.

Gisteren zijn we naar de kerstparade in Peterborough geweest.

Was erg leuk, maar ook erg koud, dus na een uurtje hielden we het voor gezien en zijn we weggegaan.De meeste mensen zijn er helemaal op voorbereid, die hebben hun stoelen en dekens meegenomen, en dan met een lekkere bak koffie van Tim Hortons in de hand, kan je het wel uithouden. De parade duurt meestal 1,5-2 uur.

Het werk voor Sabine in het resort ligt deze weken stil. In deze tijd van het jaar is het altijd rustig, dus helaas geen werk. Nu komt het wel even goed uit met de verbouwing enzo, maar we gaan ervan uit dat het over 2 weken weer gewone werkweken worden. Wilco begint aan zijn laatste weken voor Shell. De week voor kerst moet hij zich melden in London voor de training van FBC, vanaf dan is hij weer fulltime bezig voor FBC.

De dames hebben hun rapport gehad en ze staan er redelijk goed voor. In januari hebben ze hun eindtoetsen en dan beginnen ze met het 2e semester. Ze hebben het goed naar hun zin op school, hebben het druk met muziekspelen, feestavonden op school elke maand, schaatsen en natuurlijk de sleepovers bij hun vriendinnen.

En dan nog even het weer. Verleden week hadden we 2 cm sneeuw, maar dat was binnen een paar uur weer weg. Vanmorgen hadden we wat flurries (licht sneeuw, hier en daar een sneeuwvlok). Ze hebben wel meer dan 10 cm voorspeld aankomende week. We wachten het wel af. Qua temperatuur is het nu ‘smorgens om 11 uur rond de -3 graden. We hebben de laatste nachten vorst gehad en overdag rond 5 graden. Of het een witte kerst wordt? Wie weet?

Let it snow, let it snow… 13 December 2009

Afgelopen woensdag en donderdag hebben Kim en Ilana hun eerste en tweede snowday van dit schooljaar gehad. Dinsdagnacht was het hevig beginnen te sneeuwen en dat hield niet meer op. Gevolg alle schoolbussen gecancelled dus de meiden lekker vrij. ‘s Middags hebben we met z’n vieren een mooie iglo gemaakt in de voortuin. Harry, de buurman, is ook weer ingehuurd om onze oprit sneeuwvrij te maken als er te snel veel sneeuw valt.

Zaterdag zijn we op pad gegaan om een mooie kerstboom te vinden. Een half uurtje vanaf ons huis is er een boomkwekerij waar je je boom kan uitzoeken en zelf om kan zagen. Het had daar iets harder/langer gesneeuwd want daar lag meer dan 50 cm sneeuw terwijl wij iets van 20 cm hebben. Doordat er veel sneeuw op de bomen lag, kon je moeilijk zien hoe groot/breed hij was. Maar we hebben er een gevonden. Daarna teruglopen, een heerlijk bakkie warme chocolademelk of appelcider en hup terug naar huis.

Na de lunch zijn we gaan cross country skieen. We hebben voor dit winterseizoen een pas gekocht voor de skiclub, zodat we volop kunnen genieten van de sneeuw. Het was wel weer even wennen, want het was tenslotte al twee jaar geleden dat we op de latten stonden. Het weer was goed, -2 tot -1 graden met een zonnetje dus wat wil een mens nog meer. Tijdens het langlaufen, kwamen we langs een beek/riviertje en zagen we een bever zwemmen. Kijk, dat zijn leuke dingen en daar genieten we dan ook volop van. Op de terugweg naar huis zagen we nog herten in de bossen. Met een mooie zonsondergang op Stony Lake was dit een dag om in te lijsten.

En dan nog even over onze konijntjes. Had ik in het vorige blog gezegd dat het er waarschijnlijk 3 zijn, naarmate de week vorderde, nam het aantal konijntjes ook toe. Aangezien we het nest zo min mogelijk willen verstoren en alleen af en toe voelen, is het niet helemaal duidelijk hoeveel jongen het zijn. We denken nu 4 witte en 3 zwarte konijntjes. Maar dat kan nog veranderen. Foto’s maken lukt ook niet echt. Eén foto maar van een witte, maar bij de volgende log zijn ze ouder dan 2 weken dus dan kunnen we ze pakken en beter bekijken. En als je een konijntje wilt, dan horen we het graag. Tot over een week ofzo.

Our bunnies ! 20 December 2009

Hier een update over onze kleine konijntjes. Zoals ik in het vorige log schreef, zijn het er dus 7. Het gaat heel goed met de kleintjes. Er zijn 3 grotere konijntjes bij, waarschijnlijk zijn die uit de 1e worp zoals Claudia schreef. (Nog bedankt Claudia, wij zijn wat dat betreft leken). Vandaag hebben ze met hun vader kennisgemaakt en dat ging prima. Lekker gehobbeld in de gang beneden. We hebben ze al op marktplaats gezet en al 2 reacties gehad, dus we hopen maar dat ze tegen de tijd dat ze weg mogen, allemaal een goed thuis hebben gevonden. Maar eerst zelf nog even genieten van het jonge spul.

Het weer: Ook in Nederland heeft het gesneeuwd, hebben we gehoord. Wat kan je toch genieten he, van het witte spul. Dus voor Nederland wordt het dit jaar misschien ook een witte kerst. ‘Het vriest hier nog behoorlijk. Tussen de -23 en -20 ‘snachts en overdag blijft het hangen tussen -11 en -5 graden. Maar met een heerlijk zonnetje is het goed te doen.

Wilco gaat vanaf maandag weer aan het werk bij FBC en Sabine gaat, na 3 weken vrij te hebben gehad, na de kerst weer bij Pine Vista aan de slag. Eerst nog even genieten van de vrije dagen voor de kerst.

Over van alles en nog wat 20 January 2010
Vanochtend sneeuwt het een beetje. Dat hebben we de laatste 2 weken niet gezien. De lucht is grijs en het is rond het vriespunt. Somber en nat en zo is het al een poosje. We zijn deze winter nog niet echt verwend met veel zonnige dagen. En dat is jammer want Canada ziet er veel mooier uit als het zonnetje er op schijnt. Ik ben onderweg naar mijn eerste afspraak vandaag. Inmiddels ben ik al weer bijna drie weken "on the road". Vandaag in mijn nieuwe Chevrolet Equinox en dat is natuurlijk wel lekker. Het werk, tja….!! Ik ben nu 3,5 maand terug in Canada en het gevoel dat ik iets moet gaan doen dat genoeg vrije tijd geeft om van dit mooie land te genieten heeft weer nadrukkelijk zijn kop opgestoken ! Daarom twijfel ik nu sterk of ik dit werk wel fulltime wil gaan doen. Uit gesprekken met collega’s en afgaande op mijn eigen ervaringen tot dusver overweeg ik om dit – vooralsnog – alleen seasonal in te vullen en in de zomermaanden wat anders te gaan doen. We moeten dit financieel nog maar eens bekijken. Afijn, genoeg "food for thought" voor de komende maanden !

Sabine werkt met enige regelmaat voor Pine Vista. Dan weer een volledige week, dan weer een week vrij. Het is niet zo druk als het eerste jaar dat ze er werkte.

De bunnies groeien als kool. Ze worden overal te koop aangeboden (internet, supermarkt etc.) maar tot nu toe zijn er 1, mogelijk 2, verkocht. We zullen toch niet blijven zitten met een extra 5 konijnen ???

De vloer is nagenoeg klaar. Woonkamer, hal en keuken ligt. Alleen de entree bij de voordeur moet nog. Maar eerst moeten we die ruimte nog schilderen en dat vergt een soort steiger gelet op de hoogte. Dit gaan we pas na de winter doen, nu geen tijd voor en geen zin in. Stukje bij beetje werken we aan een nieuwe inrichting. We hebben twee foto’s uitgezocht uit onze collectie van Canadese landschappen en die laten we op canvas afdrukken. In de family room hebben we nu ook TV, dus de strijd tussen een hockey game van de Leafs en American Idol hoeft niet meer gestreden te worden.

Sabine is aan de wijn. Ja, jullie lezen het goed. Ze drinkt Blue Pommegrenade (granaatappel) fruitwijn. We hebben in december Jewel Wines ontdekt in Warsaw. Daar maken ze zelf wijn. Fruit/druivensap wordt aangevoerd uit andere oorden en bij Jewel ondergaat het goedje een gistproces. Vijf/zes weken later heb je wijn ! We hebben een middagje geproefd en uiteindelijk gekozen voor deze fruitwijn. Vandaag heeft Sabine de 30 flessen gebotteld. Eindelijk kunnen we samen een wijntje drinken !

Met Kim en Ilana gaat het lekker. Komende week doen ze hun "exams" voor het 1ste semester. Math (wiskunde) is hun enige zwakke vak dus het wordt spannend hoe ze dat gaan doen. Na de exams hebben ze vier dagen vrij waarna het 2e semester begint met vakken Engels, Geography, Physical education (gym dus) en visual art.

En verder….de Olympische spelen zijn "hot" hier. Rod, onze buurman, gaat als vrijwilliger 15 dagen werken in Vancouver en Bonnie, de baas van Sabine, gaat als gastvrouw in het Olympische dorp in Whistler aan de slag. De Olympische fakkel gaat het hele land door en is ook door Lakefield gekomen. Nu de sneeuw nog….kennelijk zijn er wat problemen omdat het niet koud genoeg is deze winter !

Tot zover maar weer.

Groetjes van ons allemaal.

Het jaar is weer voorbij. Wat hebben we weer veel meegemaakt deze afgelopen maanden.

Hoe het verder met ons gaat, hier in het nu witte koude Lakefield, dat is volgend jaar weer te lezen.We blijven ons blogs gewoon maandelijks (soms wekelijks) schrijven. Reacties zijn zeer welkom, zodat ook wij een beetje weten, wie ons weblog leest.

PS. Dit hertje stond verleden week in onze voortuin.

Bakker 6 February 2010
Onze dames hebben hun 1e semester met goed gevolg afgesloten. Al is het, wat betreft Math, met hakken over de sloot, ze hebben hun eerste 4 credits van de 30 binnen!!!! Het was even spannend, want wiskunde is nou eenmaal niet hun sterkste vak. Goed gedaan meiden. Na 4 verdiende vrije dagen zijn ze met het 2e semester gestart.

We hebben een beetje last van het lege nestsyndroom. Alle konijntjes zijn weg op een na. De meiden vinden het heel erg jammer dat ze weg zijn. Het waren nagelbijtende weken. We hadden een paar advertenties op Kijiji gezet (soort marktplaats) en daar kregen we heel veel reacties op. Maar toen het dan eindelijk verleden week zover was dat ze wegkonden, hoorden we helemaal niks meer van al die mensen. (grrrrrrr). De laatste week heeft Sabine minstens 40 emailtjes geschreven aan geinteresseerden. En dan denk je dat ze komen, komen ze niet………… Gisteren zijn er 3 naar 1 gezin gegaan, 1 naar een ander gezin en vanmorgen hebben we de laatste 2 weggebracht naar iemand in Peterborough. De laatste zwarte houden we nog even, kijken of er nog iemand komt, zoniet, dan houden we haar (want het is zo zielig om haar naar een petshop te brengen…).

En dan over de titel Bakker. Nee we zijn niet van beroep veranderd. Wij hebben met kerst een broodbakmachine "gekregen" van Santa. Wij hadden al een paar keer zelf brood gebakken op de ouderwetse manier, maar dat kost zoveel tijd, dus besloten we dat er een machine moest komen. Ik moet zeggen, het smaakt heerlijk. We hebben al 4 verschillende broden uitgeprobeerd : gewoon wit, wit/volkoren, volkoren en krentebrood. Bij het witte brood was Sabine zout vergeten, dus dat smaakte ook iets minder (was ook de 1e keer), maar de rest smaakte prima. Dus vanaf nu gaan we elk weekend een paar broden bakken.

De laatste weken hebben we redelijk goed weer gehad. Rond het vriespunt met een zonnetje is goed weer om buiten te vertoeven, wat we dan ook hebben gedaan. Wat doe je als er sneeuw ligt…. precies cross country skieen of als er sneeuw ligt op het meer en er kan niet geschaatst worden……………juist gewoon wandelen op Stoney Lake. Kortom als het zonnetje schijnt, dan zijn wij buiten te vinden.

Volgend weekend is het "long weekend". De maandag is het hier in Ontario (ook in Alberta) "Familyday", dus een extra vrije dag. We gaan met z’n viertjes naar Ottawa, waar weer de Winterlude wordt georganiseerd. 2 jaar geleden waren we al geweest met onze vrienden (Conny en Tim), dit jaar gaan we met onze dochters. Ja, we gaan ook weer schaatsen op het Rideau kanaal, we hopen wel dat het ijs iets beter is dan toen maar dat de "Beavertail" net zo lekker smaakt.

On the road again 11 February 2010
Woensdagavond half acht. Ik strijk neer in een "booth" bij PizzaHut. Ik ben in Smiths Falls, Ontario, niet ver van Ottawa. Mijn werkgever heeft bedacht dat ik maar drie weken hier moest gaan werken omdat er niet veel te doen was voor mij in mijn eigen omgeving. Niet zo blij mee maar afijn, een deal gemaakt; deze en de komende twee weken werk ik 3 dagen in deze regio en de andere 2 in mijn eigen "neck of the woods".
Nou daar zit je dan ! De twee andere gasten van PizzaHut verlaten het restaurant 10 minuten na mijn aankomst. Nu dus helemaal alleen. Tja, de Canadees eet niet heel laat ! Wel de volle aandacht van het personeel, altijd prettig. Ik bestel een "pint" Canadian Molson en mijn pizza. Ik ben wel met de auto ondanks dat mijn hotel pak’ m beet 500 meter verder op staat. Maar ja, er zijn geen trottoirs en niemand rekent hier op een voetganger. En ik heb geen zin om morgenochtend voorpagina nieuws te zijn in het Smiths Falls sufferdje: " Dutch guy gets runover by truck. What was he doing walking on the streets anyway ?"

Het is 10 over 8 en men begint al de vloer aan te dweilen. Time to go, wellicht ? Mijn serveerster komt nog maar eens informeren: " Still working on it ? Yes, I am…!" Eindelijk klaar, betaald (bier is even duur als de pizza, maar "what the hell") en het hele stuk weer terug naar mijn hotel.

Ik denk dat ik maar tv ga kijken tot het tijd is om naar bed te gaan. Hey, ik word al een echte Canadees. Vet eten, altijd met de auto en veel TV. Inburgeren gaat mij prima af !

Overigens; ik ben erg tevreden met mijn nieuwe Chevrolet Equinox. Rijd prima en is in korte tijd mijn maatje geworden. Wat wil je ook ! Ik heb ‘m nu iets meer dan 3,5 week en ik zit al op 5500 km. Yeah, I’m on the road again !

Groetjes uit een warm Smiths Falls, Ontario (het is maar -2)

Lonesome Wilco.

Ottawa 20 February 2010

We zijn afgelopen weekend naar Ottawa geweest met het gezin. De eerste 3 weken van februari organiseert de stad elk jaar de "winterlude". Er zijn dan verschillende activiteiten om de mensen te laten genieten van de winteromstandigheden. In verschillende gemeenten worden ook zulke activiteiten gepland maar dan heet het anders bijv. Polarfest (Lakefield), winterfest e.d. Wat hebben we het weekend allemaal gedaan: geschaatst op het Rideau Canal (de baan is 7,8 km lang), beavertail gegeten, ice- en snow sculptures bekeken en van een ijs-glijbaan gegleden. We hebben heerlijk geschaatst, was erg druk, maar goed te doen. Het ijs was goed, weinig scheuren en geen sneeuw erop. Nagenoeg geen zere voeten (Sabine) wat ook erg fijn is.

Er waren ook genoeg "koek- en zopie" tentjes dus ook voor de inwendige mens was gezorgd. We hebben op het ijs de beroemde "beavertail" gegeten. Een beavertail is gefrituurde deeg in de vorm van een…..juist ja beverstaart. Op de gesuikerde beavertail kan men van alles strooien: chocoladesaus, kaneel, kaas-knoflook en boter.. Erg lekker. De ijs- en sneeuw sculpturen waren erg mooi. Van de glijbanen hadden de meiden iets meer verwacht, vooral hoger, maar ja je kan niet alles hebben. Het was een leuk weekendje uit. Meer foto’s van ons weekend vindt je met deze link foto’s ottawa.

Sinds kort is ook ons huis te zien op Streetview (van Google) Als je wilt zien hoe we wonen en hoe onze omgeving is, is hier de link street (sleep het mannetje naar de A en voila zie hier ons huis) en anders op www.google.maps.com. Niet alle straten worden in beeld gebracht van Lakefield, alleen de hoofstraten en de county roads.

Volgende week hebben de meiden hun eerste wedstrijd met kunstschaatsen, daarna volgt de eindshow begin maart en dan eind maart hebben ze nog de schoolcompetitie. Ze schaatsen als pair tijdens deze competities. We houden jullie op de hoogte.

Lentekriebels 8 March 2010
De Olympische spelen zijn weer voorbij. De rust in het land is weer teruggekeerd. Het leefde best wel heel erg bij de bevolking en Canada heeft natuurlijk mooie successen behaald. De mannen hockey finale was natuurlijk het hoogtepunt. Sidney Crosby zal nu voor altijd worden herinnerd ! Wij waren natuurlijk in de eerste plaats voor de Nederlandse deelnemers en het goud voor Sven Kramer, Mark Tuitert en Irene Wust hebben wij ook bejubeld. Maar na de "bummer" voor Sven op de 10 km hebben we ons maar gericht op de Canadese medailles. Is toch ons 2e thuisland, eh….!

In ons gezinnetje hebben we ook een medaille gevierd. Onze meiden hebben verleden week brons gehaald met kunstschaatsen. Ze waren erg zenuwachtig, maar toch ging alles naar wens. Ze streden tegen deelnemers van 7 andere clubs, dus 3e prijs is heel goed. De club werd over de hele dag 1e, dus dat was fantastisch. Vandaag hadden de meiden hun eindshow van het kunstschaatsen, dus het zit er bijna op. Eind maart nog schaatsen voor highschool competitie en dan is het seizoen afgelopen.

Zoals jullie weten, zitten Kim en Ilana in de schoolband en met de schoolband gaan ze eind april een schooltrip maken. Dit jaar gaan ze 4 dagen naar Washington DC (Amerika). Aangezien het nog ook wat kost, doen ze hier aan fundraising. Vanaf september verleden jaar zijn ze bezig, om zoveel mogelijk geld in te zamelen, zodat de ouders zo min mogelijk hoeven te betalen (Prima idee vinden wij). Zo hebben ze onder andere sinaasappels/grapefruits (in sept-okt), kerst c.d.’s (in dec), chocoladerepen (in jan-feb), lasagna-diners (in mrt) verkocht en gaan ze eind maart-begin april nog koffie met muffins verkopen. Ja, ze krijgen het niet zomaar, ze moeten er wel wat voor doen. Aankomende week krijgen ze hun progress rapport voor het 2e semester en dan hebben ze een week vakantie.

Wilco werkt nog steeds bij FBC maar heeft wel besloten om niet fulltime te gaan werken voor ze. Dus eind april is het (voorlopig) weer voorbij. Nadenken over de toekomst dus. Misschien gaat hij een opleiding makelaardij volgen en ondertussen proberen nog wat online te werken voor zijn Nederlandse contacten. In ieder geval heeft hij wel mooi tijd voor alle klussen die nog gedaan moeten worden, kan hij mooi reisleider spelen voor de familie die langs komt en natuurlijk – niet te vergeten – kan hij lekker het WK voetbal volgen.

De lente staat voor de deur. Het weer is mooi, ‘snachts nog lichte vorst -5tot -10 gr. en overdag 5+ tot 8+, strakke blauwe lucht, warm zonnetje en de sneeuw is aan het smelten. Volgende week zondag gaat de klok vooruit, dus is het weer langer licht ‘savonds. Hoewel Sabine (en in mindere mate Wilco) persoonlijk de sneeuw nog niet zat was – we hebben jammer genoeg niet veel geskied – is het toch wel weer lekker dat de lente om de hoek komt kijken. Maar misschien is dit wel een geintje van de natuur en krijgen we nog een paar grote sneeuwstormen eind maart/begin april. Kan zo maar.

Tot zover weer ons wel en wee.

Koe ! 28 March 2010
Wat is dat voor een titel, vraag je je af? Nou we hebben een koe gekocht. Ja echt waar. Okee, geen hele koe, maar een kwart. Nee, hij leeft niet meer. Het begon allemaal zo. Sabine werkt met Marge en die vertelde op een dag, dat zij vlees op moest halen bij de boer. Sabine nieuwsgierig geworden, vroeg haar dus hoe en wat en zo ja waarom…. Zo kreeg Sabine een pond hamburg (gehakt) en een sirloin steak mee naar huis om te proeven. Het was niet een klein stukje steak, nee het was zelfs groter als ons dinerbord. Sabine dacht nog daar kunnen we een hele week van eten, maar nee hoor…Nadat Wilco de steak op de bbq had gegooid, hebben we heerlijk met z’n vieren van die steak zitten eten. De meiden vochten om het laatste stukje vlees. Kortom het was prima vlees, en dachten dit willen wij ook. Zo gezegd zo gedaan, Sabine via Marge bij de boer een kwart koe besteld en afgelopen maandag heeft ze het vlees opgehaald. 226 lbs (=106 kg) vlees !!!!! De vriezer ligt half vol.

We krijgen regelmatig de vraag hoe het met de konijnen gaat. Nou, kleintjes worden groot en zoals je op de foto ziet, zij is lekker gegroeid. Ze is nu bijna 4 maanden (de ouders 10 mnd) en volgens mij wordt ze niet veel groter. Ze zitten nu nog binnen, maar in mei gaat Wilco een buitenren aan ons schuurtje maken, zodat ze dan de hele dag kunnen rennen.

Volgende week is het alweer pasen, daarna hebben we weer de verjaardagen van Sabine, Kim en Ilana en zoals het er nu uitziet, krijgen we warmer weer. De temperaturen zullen stijgen naar 20. Dat wordt volop genieten van het lange paasweekend.

Iedereen een gezellig en vrolijk Pasen !!!!

April 18 April 2010

En dan is april al weer over de helft. Begin april was heerlijk. De paasdagen waren bijzonder warm vanaf goede vrijdag was het meer dan 23 graden. Een lekker lang weekend in het zonnetje gezeten en in de tuin gewerkt. Lekker de bbq aangestoken en buiten gegeten. Het was eventjes 4 dagen zomer.

Na de paasdagen hadden we Sabine’s verjaardag en daarna die van Kim en Ilana. Op de dagen zelf was het niet erg bijzonder, gewoon gewerkt cq. naar school geweest. De taart en cadeautjes hadden we al gehad op 2e paasdag. Sabine kreeg op haar werk een taart met brandende kaarsjes erin en… ze werd zelfs toegezongen. We hebben kaarten, emails, ecards, een aantal skype en belletjes (werd wel laat he) ontvangen, waarvoor hartelijk dank. Erg leuk. De meiden hebben hun verjaardagsfeestje afgelopen vrijdag gehouden. Negen vriendinnen waren uitgenodigd voor pizza, bowlen en daarna een sleepover. Het was net een chickencoop af en toe. Zaterdagmorgen kregen de meiden nog een lekker ontbijtje en daarna werd iedereen rond een uur of 11 weer opgehaald en was de rust weergekeerd. Onze dames zijn erg verwend door hun vriendinnen, veel geld en giftcards van de mall, zodat ze lekker kunnen shoppen in Lansdowne Place in Peterborough.

Gistermiddag hebben we onze eerste "bridal shower" (klik voor uitleg) gehad. De dochter van onze buren gaat 12 juni a.s. trouwen. We waren uitgenodigd voor een lunch, dus we togen met ons viertjes rond 1.30 pm richting onze buren. Eerst lekker aan de borrel en daarna aan de lunch. Na de lunch pakte de a.s. bruid de cadeautjes uit en na koffie en taart gingen we weer naar huis. Het was een gezellige middag.

Regelmatig trekken we er op uit en genieten van de natuur om ons heen. Hier op de foto’s zie je een Osprey (visarend) bij/op het nest.

Nog 1,5 week en dan gaan de meiden naar Washington DC met de schoolband. Ze zijn nu al zenuwachtig en al druk bezig wat ze allemaal meenemen (voor drie dagen). Kortom ze hebben er zin in. Hun eerste buitenlandse trip "zonder ouders".

Het werk van Wilco bij FBC loopt op z’n eind. Volgende week nog een paar afspraken hier en daar en dan is het voor dit seizoen voorbij. Het plan is om de komende week enkele makelaarskantoren te bellen om informeel te praten over de ins en outs van een carriere in de makelaardij. Op basis daarvan valt dan de beslissing of Wilco de opleiding gaat volgen. Spannend !

Washington DC 2 May 2010
Dit keer schrijven onze dochters een stukje op het weblog over hun schooltrip naar Washington DC. Hehe eindelijk mogen we een stukje schrijven. Op 26 april vertrokken Ilana en ik voor 4 dagen naar Washington DC.
12 uur in de bus is geen pretje en dus hadden we een boek meegenomen, snoep , onze mobiel met liedjes erop, zodat we genoeg te doen hadden en niet te vergeten af en toe slapen. Hoewel het niet echt lekker sliep viel de heenweg toch best mee. De grensovergang ging goed, Ilana en ik moesten uitstappen om een Non-Visa waiver te kopen (omdat we Ned. zijn). Verder ging alles gewoon zijn gangetje en kwamen we rond 9 uur ‘s avonds aan in het hotel .

We bekeken veel monumenten zoals het Washington monument, de Capitol building, Lincoln memorial en meer.
Ook hebben we het witte huis bekeken, dat was heel leuk natuurlijk maar helaas zagen we president Obama niet. Ilana en Ik hebben wel het gras aangeraakt van het witte huis, dat is natuurlijk ook speciaal. We hebben met de band gespeeld op de trappen van het Lincoln memorial. Dat was erg leuk. Gelukkig was het goed weer. We zijn wezen kijken naar het graf van John F Kennedy en dat was ook interessant. Op de terugweg van het John F Kennedy Center moesten we stoppen voor een stoplicht. Op dat moment zagen we zwaailichten en keken uit de bus naar rechts. 2 Politie auto’s aan de voorkant, 1 kleine zwarte, dan een grote zwarte auto met de Amerikaanse vlag erop, daar achter weer een kleine, en dan weer 2 politie auto’s, en we geloven het nog steeds niet maar Obama zat in die auto!! Hebben we hem toch nog "gezien". Helaas hadden we onze camera niet gereed en hebben we dus geen foto kunnen nemen. Dus we hebben een gave reis gehad. We hoeven alleen even geen Mac Donalds meer te zien, want dat was ongeveer het enige wat we konden eten als lunch. De terugweg was ook leuk, we hadden films gekeken in de bus. We hadden deze trip niet willen missen, en het was dus zeker het geld wel waard. We zijn nu al bezig met sparen voor volgend jaar, want dan gaan we lekker naar het warme cuba. Dus daar kijken we ook wel naar uit.

groetjes…Ilana en ik,(kim)

Familiebezoek 15 May 2010
Het eerste familiebezoek van dit jaar zit er al weer op. Geke, Hennie, Martijn en Sander zijn 2 weken hier in Ontario geweest en hebben in een camper rondgereist. Vorig weekend hebben ze de motorhome hier op de driveway geparkeerd en hebben we een gezellig weekend met elkaar doorgebracht. Helaas zat het weer in dat weekend niet echt mee, veel regen en koud ! Maar we hebben ze de omgeving hier laten zien en we hebben nog even gehiked in Petroglyphs Provincial park. Op donderdag zijn ze weer bij ons langs gekomen en zijn we uit eten geweest. We hebben Hennie nog even in het zonnetje gezet want volgens NL tijd was hij al jarig. Op vrijdagochtend was het helaas weer afscheid nemen. Inmiddels zijn ze weer veilig en wel in Nederland aangekomen.

Het konijnen annex kippenhok vordert gestaag. Het buitenhok is af, alleen het binnenhok nog aftimmeren. Het is altijd meer werk dan je denkt. Maar binnenkort kunnen we onze kippen aanschaffen en kunnen we hopelijk eieren gaan rapen. De veggie garden is ook weer in bedrijf. Gisteren wat aardbeien-, paprika en tomatenplantjes neergezet. Bieten en komkommer stonden er al in, misschien wat te vroeg want we hebben nog wat nachtvorst gehad.

Na een paar weken vrij te zijn geweest mag Sabine a.s. maandag weer aan de slag. De bezetting in het resort trekt weer aan dus is er weer werk voor haar. Wilco zit nog in zijn orientatiefase wat betreft zijn mogelijke makelaarscarriere (wordt vervolgd).

Kim en Ilana zijn druk met van alles en nog wat. School, de muziek en sinds kort ook met (school)voetbal . De afgelopen 2 weken een paar keer in de week trainen en voetballen. Volgende week zijn de finales en dan is het weer voorbij. Vandaag zijn ze in Lakefield aan het collecteren voor de Lakefield Animal Welfare Society (LAWS). Hiermee kunnen ze "community service hours" verdienen die ze nodig hebben voor hun highschool diploma. En tevens hopen ze hiermee in aanmerking te komen voor een vrijwilligersbaantje bij LAWS gedurende de zomermaanden.

Het weer is wat wisselvallig, soms lopen we in korte broek en de andere dag hebben we weer een vest aan. Maar volgens de weerprofeten staat ons een warme zomer te wachten. Lekker ! We gaan er volop van genieten.

Jack en Jill 30 May 2010
De maand mei is bijna voorbij maar wat een heerlijk weer hebben we gehad. Het is echt zomer hier in Lakefield. Van de week was het iets te, met 32 gr. is het toch wel erg warm, maar…. we klagen niet. De natuur loopt 2-3 weken voor en dat merk je. We hebben al een paar keer gezwommen in Stoney Lake wat normaal pas in juni kan. De groentetuin gaat goed. De bonen zijn opgekomen, de andijvie wordt vandaag overgeplant in de tuin en de rest van de planten (paprika, tomaten, kom-kommers, aardbeien) groeien lekker.

Verleden week met het lange weekend (maandag was Victoriaday) zijn we naar Algonquin park geweest en hebben we gehiked en gekanoed. We werden al meteen verrast met een mannetjes moose dus de dag kon niet meer stuk. Aangezien het toch te warm was hadden we al snel besloten om een kleine trail te lopen en daarna het water op te zoeken. Bijna windje stil is toch lekker peddelen.

Wilco heeft besloten om de cursus makelaar te gaan volgen. Hij heeft 2 gesprekken gehad met 2 makelaarskantoren. Bij welke hij zich eventueel aan gaat sluiten moet hij nog zien. Voorlopig moet hij eerst de cursus volgen die ongeveer 6 maanden duurt.

Kim en Ilana moeten nog 3,5 week naar school. De laatste week hebben ze toets week. Als ze voor alle 4 de vakken 50% of hoger hebben gescoord, hebben ze 10 weken vakantie anders moeten ze dat vak inhalen op de zo geheten " summerschool".

Gisteravond zijn we naar een Jack en Jill party geweest. Onze buurjongen Dean gaat over 3 weken trouwen. Hier in Canada is het dus zo dat er geld ingezameld wordt voor de bruiloft door middel van feestjes. Je neemt dus geen cadeautje mee maar geld. Hoe ging dat in zijn werk: We kochten dus al een kaartje van $ 10.00 als toegangskaart. In de zaal konden we tickets kopen voor drank. Een deel van het geld van de drank wat ze omzetten, mogen ze zelf houden. Er waren verschillende spelletjes te doen zoals golfen, spijker slaan, geld schuiven, 50/50. Voor al deze spelletjes betaal je en zo proberen ze genoeg geld op te halen om een deel van de bruiloft te betalen. Wilco had geluk want hij won een toolset en een lifejacket met de raffle (loterij). Er kon ook volop gedanst worden. Dinsdagavond hebben Sabine, Kim en Ilana nog een bridalshower van Tara. We zullen zien of dit net zo gaat als onze eerste bridalshower bij onze andere buren.

Nog een paar weken en het tweede familiebezoek staat voor de deur. We kijken uit naar de komst van Ome Jan, Tante Trudy, Joyce, David en kleine Stan.

Hup Holland Hup 11 June 2010
Het is begonnen. De Wereldkampioenschappen Voetbal 2010. Terwijl ik dit schrijf is de openingsceremonie bezig. Degenen die Wilco een beetje kennen, weten dus dat je Wilco de komende 4 weken voor de buis kan vinden. In verband met het tijdverschil zien wij hier de wedstrijden 'smorgens om half 8, tien uur of s'middags om half 2. In Peterborough hebben de sportcafe's een vergunning gevraagd om een uur eerder (dat is 10 uur in de ochtend) alcohol te schenken aan hun bezoekers i.v.m. de aanvangstijden en ze hebben het gekregen. Er was veel weerstand, maar ja het is wel voetbal, he. Ook wij hebben onze huiskamer een beetje oranje versierd want we blijven natuurlijk wel oranjefans.

Wilco is begonnen met het eerste deel van zijn makelaarscursus. Op 10 juli a.s. zal hij het eerste examen hebben daarna volgen er nog 2 delen.

Kim en Ilana hebben een boek (in het nederlands) geschreven. Het begon met een verhaal op een ontwerpsite voor jongeren en is uitgegroeid tot een boek van ca. 400 pagina's. Ze hebben zelf een uitgever gezocht voor hun boek en via via kwamen ze bij een uitgever die vooral amateurboeken/tienerboeken uitgeven. Dit boek zal niet in de winkel te vinden zijn, want ze printen op basis van vraag. Na veel ge-email heen en weer kregen we deze week een emailtje dat ze hun boek willen uitgeven. Ze hebben ons gebeld om het een en ander uit te leggen en het contract is opgestuurd. Wij, als ouders, moeten alleen nog het boek nakijken en eventueel corrigeren zodat het daarna naar de productie kan. Dit kan wel een paar weken duren voordat dit helemaal goed is. Als alles dan goed is, ook de kaft van het boek maken Kim en Ilana zelf, dan gaan ze over tot het printen van hun boek. Al met al erg spannend dus. Als jullie als lezer geinteresseerd zijn om een promotie-email te ontvangen van hun uitgever stuur ons dan even een mailtje.

Kim en Ilana moeten nog 1 volle week naar school. Daarna nog 2 toetsdagen en het schooljaar zit erop. 10 weken vakantie. Heerlijk.

Zomervakantie ! 30 June 2010
De zomervakantie is begonnen. Afgelopen donderdag hadden Kim en Ilana hun laatste toetsen en vrijdag de eerste dag van de lange zomervakantie. Volgend jaar naar grade 10.

Op vrijdagmiddag kwamen Ome Jan, Tante Trudy, Joyce, David en kleine Stan aan. Na 2,5 week rondgereisd te hebben in Ontario, verbleven ze de laatste paar dagen bij ons. Het was een leuk weerzien. We hebben lekker gehiked en gezwommen, zijn naar een open lucht concert geweest van George Canyon (bekende countryzanger), hebben rondgetourd en zijn weer helemaal bijgepraat. Ook hebben we met zijn allen voetbal gekeken en voor Oranje gejuicht op maandagmorgen. De kleine Stan had het prima naar zijn zin met 2 nanny's aan zijn zijde. Jammer dat ook deze dagen weer voorbij gaan, maar we vonden het erg gezellig.

Verleden week woensdag was er een aardbeving (5.0 op de schaal van richter). Het episch centrum was 50 km boven Ottawa en was ook voelbaar bij ons. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. Het was een rare gewaarwording. Sabine heeft het niet gevoeld op haar werk, maar Kim, Ilana en Wilco zaten in de huiskamer toen de aarde bewoog.

De voorspellingen waren dat het een hete droge juni en juli zouden worden. Nou het is wel af en toe heet, maar niet echt droog. Afgelopen week hadden we nog tornado warnings met als voorbode hevige onweersbuien. Laatste paar dagen heeft het ook regelmatig geregend. De temperatuur blijft goed, af en toe een dipje naar 18 graden maar dan gewoon weer naar de 25-26 gr. De groentetuin groeit er lekker door. Wachten nog op de eerste oogst ( de cherrytomaatjes).

Twee jaar geleden hadden we Kim en Ilana beloofd, dat ze foto's mogen maken voor hun portfolio als model, mochten we terugkeren naar Canada. Belofte maakt schuld dus vandaar dat we vandaag naar een fotostudio in Woodbridge zijn geweest om foto's te laten maken. Het was een dagvullend programma. 'S morgens om half 10 weg, ongeveer 2 uur rijden, tekenen bij het modellenbureau, 2 uur bij de fotograaf en daarna weer 2 uur terug naar huis. De meiden hebben genoten. Vonden het helemaal het einde. Binnen 3-4 weken krijgen we de foto's te zien en dan is het wachten op opdrachtgevers. Wordt dus hopelijk vervolgd.

Iedereen is weer op de hoogte van onze belevenissen, wij gaan nu genieten van de zomer.

Fijne vakantie !

Boer wat zeg je van mijn….. 6 July 2010

kippen

Wie kent het liedje niet. Eindelijk zijn ze er dan. Onze 3 kippen. Genaamd Sue, Chloe en Daisy! Ze zijn mooi he, of niet ? We hadden ze in mei besteld en vandaag konden we ze ophalen bij de Coop, en ja ze zijn al lekker groot en ja, ze leggen ook eieren. We hebben al 2 eieren geraapt. Nog niet in het nest, maar waarschijnlijk zijn ze een beetje zenuwachtig. We hebben ze en hopelijk blijven ze goed gezond en blijven ze lekkere eieren produceren.

Voordat het zover was heeft Wilco eerst het schuurtje omgebouwd. Alles geisoleerd, afgetimmerd en een deur erin gezet, want aan de ene kant zitten dus de kippen en aan de andere kant de konijnen. En zo hebben de kippen en konijnen zowel een binnen- als buitenverblijf.

Ook hebben we sinds verleden week twee nieuwe kano's. We zijn er gisteren erop uitgetrokken met de kano's, heerlijk op Stoney Lake varen, daarna een eilandje opgezocht, lekker zwemmen, picknicken en genieten van de natuur om je heen. Wat wil een mens nog meer.

Gisteren zagen we een hert achter in het bos staan. Zij deed een beetje gek, stond met haar bek open, liep naar voren en naar achteren, kortom raar gedrag. We dachten al dat ze ziek was, wat bleek nou, na 5 minuten, zagen we onze kat Rosie achter de boom vandaan komen lopen. Ze stonden dus al die tijd oog in oog. Rosie kwam teruglopen naar het huis en het hert liep rustig door.

Dit was zomaar een zondag in juli.

Rosie 9 July 2010

Someday the rains will fall when you expect it least…(John Mellencamp). Ofwel tegenslag overvalt je !

Zo'n dag was dinsdag. Onze kat Rosie is dood. Zomaar. Overreden op de weg voor ons huis. We hebben het er moeilijk mee. Ze was toch een onderdeel van ons gezin. Mee-geëmigreerd, weer mee terug naar Nederland en daarna weer mee naar Canada.
Ze had het hier erg naar de zin. Altijd buiten, behalve in de winter want ze hield niet echt van de sneeuw. De chipmunks, de muisjes en de vogeltjes kunnen weer onbedreigd hun gang gaan want Rosie is er niet meer.

Ze zal niet meer even komen kroelen als we buiten aan het werk zijn. Nooit zal ze meer op haar favoriete buitenplekjes liggen. Geen ge-miauw meer bij de deur van de patio…..Ze was hier zo op haar plek en het is zonde dat ze niet langer heeft kunnen genieten van deze omgeving. We zullen haar erg missen.

Wilco , Sabine, Kim en Ilana.

Kano/camping trip 31 July 2010
Afgelopen week hebben we onze eerste kano-kampeer trip gemaakt. We hadden kampeerspullen van onze buurman geleend. Niet gelijk zelf gekocht want we wilden eerst ervaren of het ons zou bevallen.

We zijn twee dagen weggeweest en we vonden het hartstikke leuk. We hadden gekozen voor een populaire tocht in de Kawartha Highlands. Dit is een – momenteel nog – ongereguleerd provincial park met als belangrijkste consequentie dat je geen backcountry camping plek kan reserveren. Wie het eerst komt het eerst maalt dus ! Daarom zijn we niet in het weekend maar door de week gegaan zodat de kans op een kampeerplek het grootst was. Op maandagochtend vertrokken naar de "put-in" plaats aan Catchacoma Lake. Kano's in het water, spullen inladen en gaan met die banaan. Catchacoma is groot, winderig en niet erg rustig; veel cottages en dus veel boten en jetski's en dus veel golven. We hadden het windje grotendeels tegen en het viel niet mee om de kano's op koers te houden. Bij de eerste "portage" moesten we dus wel effe uitrusten. "Portaging" is zoiets als klunen bij schaatsen. Aanmeren, kano's uitladen, kano's oppakken, al de rotzooi dragen naar de volgende inlegplaats, kano's in het water, inladen en weer op weg. Over het dragen van een kano zijn veel wijze woorden geschreven en we hebben de adviezen van doorgewinterde backcountry-kano'ers zoveel mogelijk getracht te volgen. Al met al ging dit onderdeel ons goed af.

Via Bottle Creek kwamen we op Bottle Lake. Aan dit meer staan maar twee cottages, de rest is Crown Land (eigendom van de overheid) dus hier nagenoeg geen gemotoriseerde vaartuigen. Wel was hier de tegenwind nog een tikkeltje sterker en met name Sabine en Kim hebben wat extra meters gepeddeld om bij de volgende portage naar Sucker Lake te komen. We hebben nog getwijfeld of we het laatste stuk nog wel zouden doen want we waren allemaal al redelijk aan het eind van ons latijn. Op de camping plek waar we een rustpauze hadden ingelast stond echter zoveel wind dat we toch besloten de portage naar Sucker Lake te nemen. En daar hebben we geen spijt van gehad. Dit meer is volledig "wild" dus op een paar kampeerplekken na geen bewoners. We kozen voor een mooie plek op een eilandje in het meer. De meiden waren in hun nopjes met deze plek gegeven het feit dat een confrontatie met ongewenst wild (lees beren) hier klein was. Sabine en Kim hebben de tent opgezet en Wilco en Ilana zijn weer in de kano gesprongen om op de oever hout te sprokkelen voor het kampvuur.

We hadden het meegenomen drinkwater al op dus moesten we de voorraad weer op peil brengen. We deden dit door water uit het meer door een speciaal filter (ook geleend van de buurman !) te pompen en voila: zuiver drinkwater !

Het weer was prachtig dus we hebben veel gezwommen, geluierd en genoten van de rust (er was maar 1 andere kampeerplek aan het meer bezet). Met name de zonsondergang en opkomst was erg mooi en ook de roep van de loon en het gehuil van de coyotes was een bijzondere ervaring. Het slapen ging wat minder vanwege de dunne matjes en de harde ondergrond maar dat mocht de pret niet drukken. We waren hierdoor in ieder geval vroeg genoeg op om de zon op te zien komen.

De andere dag zijn we aan het eind van de ochtend weer vertrokken. De wind stond niet gunstig dus we waren in voor zeker weer vier uurtjes peddelen. Onderweg nog een paar rust stops gemaakt en nog wat gezwommen. Rond een uur of vier waren we weer bij ons startpunt gearriveerd.

We zijn van plan dit vaker te gaan doen. Dus binnenkort maar zelf wat camping spullen aanschaffen en als het even kan komende maand nog eens een tripje maken.

Is er verder nog nieuws ? Niet echt, het gaat allemaal zijn gangetje. Wilco is geslaagd voor Course I van zijn makelaarsopleiding en is nu druk bezig met Course 2. Examen is op 21 augustus. De meiden organiseren regelmatig "sleep overs" met vriendinnen en hopen op hun eerste opdracht als model ! Sabine werkt nu – zoals gebruikelijk in het hoogseizoen – alleen op zaterdag bij Pine Vista maar heeft ondertussen ook een privé-adres binnengehaald waar ze eens per week schoonmaakt. De kippen leggen lekkere eieren, de konijnen dartelen door het hok en de groentetuin levert bonen, tomaten, andijvie en komkommers af. Kortom, in casa Overink gaat alles goed !

Bambi 10 August 2010

Moeder en kind liepen in het bos achter ons huis. (Sorry voor de shaky beelden, hoop dat je niet zeeziek wordt). We vonden het erg mooi om dit te zien en wilden jullie ook mee laten genieten.

Bijna back to school 2 September 2010
Augustus is voorbij gevlogen. We hebben van de zomer genoten. Wat hebben we nog gedaan: Een dag in Algonquin park gehiked en gezwommen, met de kano vanaf county road 56 Petroglyphs Park in gevaren en weer terug. We hebben een paar open lucht concerten bezocht, de meiden hebben hier en daar sleepovers gehad met af en toe een bioscoop bezoek. Eind augustus hebben we nog een 3 daagse kanotrip gemaakt. Half uurtje naar het noorden rijden, kano's te water en je bent in de "wildernis". We hebben totaal 3 meren gehad. We begonnen met Long lake, die zijn naam ook eer aan deed, daarna een portage van 550 meter op naar Buzzard lake, daarna de laatste portage van 150 meter en we waren in Vixen lake. We vertrokken om half 11 smorgens, en we waren rond 3 uur op de plaats van bestemming. Weer een mooi plekje opgezocht, dit keer geen eiland. Gelukkig geen beren gezien, maar wel een bever en een arend. Op de foto zie je Wilco op de "outhouse". Een houten kist met een gat erin, midden in de natuur. Wie heeft er zo'n uitzicht ? We hebben het weer goed naar onze zin gehad en gaan volgend jaar onze eigen tent en andere dingen aanschaffen zodat we dit vaker kunnen doen.

Wilco is voor het tweede deel van de makelaarscursus ook geslaagd. Deel 3 bestaat ook weer uit zelf studie maar ook klassikale uren. Begin oktober gaat hij 6 dagen naar school en daarna zijn laatste examen. Wordt vervolgd.

En dan nog over het modellenwerk. Eindelijk kregen we van de week de foto's. Ze zijn heel mooi geworden. Gisteren kregen de meiden al een mailtje dat ze een auditie hadden. Schwarzkopf zoekt een blond model voor een hairshow. Dus wij vandaag naar Mississauga gereden voor de auditie. Volgende week horen we wie uitgekozen is, want er waren nog een paar modellen uitgenodigd. Wie weet ..wordt vervolgd…

Nog een paar dagen en ze mogen weer, back to school. Na 10 weken vakantie gaan Kim en Ilana dinsdag 7 september naar grade 10. Een leuke dag, mede omdat ook op die dag Wilco's moeder met de 2 zussen (Lony en Anita) van Sabine twee weken vakantie komen vieren. Dus ons huis zit weer vol. Gezellig. De laatste bezoekers uit Nederland voor dit jaar. Voor onze moeder en Lony is het resp. de 2e en 3e keer dat ze bij ons zijn, dus die weten wel hoe het hier reilt en zeilt. Het worden 2 leuke weken met vele uitstapjes voor de boeg. We kijken er naar uit.

Onze modellen 5 September 2010
Hier zijn ze dan, de modellenfoto's. Er moet nog het een en ander veranderd worden aan de kaarten, ook hun tweelingfoto moet er nog bij. Ilana staat links en Kim dus rechts.

Herfst 24 September 2010

De herfst is begonnen. In de bossen ruik je het al. Paddestoelen zie je in alle kleuren en maten. De blaadjes van de maple beginnen te kleuren. Helaas voor onze gasten was het nog te vroeg om mooie foto's te maken van de herfst. De eerste dag van de herfst begon goed, heel de dag regen met onweer erbij. Gevolg was dat de stroom overal uitviel in Lakefield en omstreken. Kim en Ilana hadden daardoor geen muziekles en de winkels gingen dicht. Na 45 minuten was er weer stroom en konden de lessen gewoon weer doorgaan. De temperaturen overdag zijn nog goed. Zoals vandaag was het 27 graden, maar daarna zal het blijven hangen rond de 16-18 graden. Misschien krijgen we nog een paar warme dagen in oktober, wie weet.

Onze gasten (Ma, Lony en Anita) zijn weer thuis. Afgelopen maandag zijn ze na twee weken weer teruggevlogen. We hebben verschillende uitstapjes gemaakt, onder andere naar Ottawa en Niagara falls, gehiked in Algonquin Park, Petroglyphs Park en Warsaw Conservation Area en gekanoed op Stoney Lake. Natuurlijk ook weer de nodige bezoekjes gebracht aan Tim Hortons en de Subway. Het was erg gezellig.

Het modellenwerk levert nog niet veel op. De eerste auditie is niks geworden. De dames vonden het niet heel erg want de haren moesten geverfd worden voor deze opdracht. Maandag belde het modellen-bureau wederom voor een auditie. Ook dit keer was het voor Schwarzkopf. Nadat we telefonisch contact hadden gehad met Schwarzkopf hebben we besloten om ook hiervan af te zien, want Kim en Ilana zien het nu nog niet zitten om hun haren gedeeltelijk te verven (kan evt. ook rode strepen ofzo zijn).

De meiden hebben de draad weer opgepakt en gaan weer naar school. Twee keer per week hebben ze s'morgens muziekles (schoolband). De komende zaterdagen doen ze wat vrijwilligerswerk voor Animal Welfare, wat weer bijgeschreven wordt op hun vrijwilligersformulier van school. Wilco is bezig met deel 3 van de cursus en gaat volgende week een aantal dagen naar school. Tussendoor schildert hij de buitenkant van het huis en klust hij wat. Sabine werkt weer hele dagen bij Pine Vista. Op de donderdag gaat zij sinds 2 maanden naar een bejaard echtpaar. Helaas kreeg zij afgelopen maandag te horen dat de man plotseling overleden is. Morgen zullen we de begrafenis bijwonen. Of en hoelang Sabine er blijft werken is de vraag, want de vrouw kan niet alleen wonen.

Tot de volgende update.

of zien. We genieten van het lange weekend en zijn gisteren nog even met de kano erop uitgeweest. De herfstkleuren zijn over hun hoogte punt maar nog steeds erg mooi. De bladeren vallen met bosjes uit, dus je begrijpt dat onze tuin bezaaid is met bladeren.

Afgelopen zaterdag stonden wij in de krant. Geke (Wilco's zus) had ons opgegeven voor de rubriek "verhuisbericht". Deze rubriek komt elke week in de special Wonen en Tuinen in verschillende kranten in Overijssel, Brabant en Zeeland. Hieronder het krantenbericht.

Gezellige thanksgiving voor degene die in Canada wonen en tot de volgende update.

Geslaagd ! 27 October 2010
Het was een geslaagd Thanksgiving weekend. Thanksgiving was een leuke dag. Gezellig thuis doorgebracht met het gezin. En hij is goed gelukt, de kalkoen. Zie hier het bewijs.

Hij is niet zo groot, maar groot genoeg om de daarop volgende dagen nog turkey-sandwiches mee te nemen naar het werk. Het velletje was iets hard, maar volgend jaar proberen we het gewoon opnieuw.

En ook Wilco is geslaagd voor deel 3 van zijn makelaarsopleiding en kan nu aan de slag. Na veel wikken en wegen heeft hij gekozen om zich aan te sluiten bij Century21 in Peterborough. Vandaag is het contract getekend en is de licentieaanvraag de deur uit gegaan. De komende dagen zullen bestaan uit voorbereidende werkzaamheden (opzetten website, business cards laten drukken, volgen van in-house trainingen e.d.) en zodra de licentie binnen is kan hij echt de boer op om klanten te werven. Het is tegelijk opwindend en ietwat beangstigend omdat er toch heel veel nieuws op je af komt.

Het vee leeft nog steeds. De konijnen hobbelen lekker rond. Helaas zijn er 2 kippen van de leg. Reden hiervoor is waarschijnlijk ander voer (foutje) en het koudere weer. Ook is onze oudste kip Sue in de rui. Ook dit schijnt normaal te zijn, omdat ze last van stress had (ander voer).

Het is bijna halloween. Buiten is de boel weer versierd. De dames hebben donderdag een halloween-dance op school. Ze hebben verleden week hun progress report gehad. Ze doen het prima op school. Voor de 4 vakken staan ze gemiddeld 77,5 en 78,25.

Tot de volgende update.

Iedereen een Happy Halloween

In business 13 November 2010
Wilco is nu twee weken bezig met zijn makelaarsbusiness. Hij kon alleen bezig zijn met voorbereidende werkzaamheden; website vullen, trainingen volgen etc. Het wachten was op de licentie. Tot die tijd mocht hij niet naar buiten treden als makelaar. Maar afgelopen woensdag is de licentie verleend en kan hij echt aan de slag. Voorlopig zal het vooral aankomen op netwerken, open houses doen voor collega's en de straat op en op deuren kloppen. Op zoek naar klanten ! Vandaag is de introductie advertentie geplaatst in de onroerend goed sectie van de krant. Click op Download Advertentie om deze te bekijken. Voor een kijkje op zijn website klik hier

Afgelopen week is Sabine bij een orthopedisch chirurg geweest. Sabine heeft al maanden (ca. 18) last van haar knie. In Nederland had zij ook al een röntgenfoto laten maken en uren fysio gehad. Hier in Canada ging dat gewoon verder. Nou is haar pijngrens wel erg hoog maar je wordt het wel zat, altijd pijnstillers te slikken. Om een lang verhaal kort te maken, eindelijk is er een MRI scan gemaakt en wat blijkt : er zit een scheur (tje) in de meniscus. EINDELIJK gaat er wat gebeuren. Op 13 december wordt er via een kijkoperatie wat aan gedaan. We wachten het af.

De winter staat voor de deur en daarom is het Petroglyphs Park weer dicht. Je kan nog wel genieten van de natuur, alleen moet je iets langer lopen naar de trails. Verleden week zijn Wilco en Sabine nog een trail wezen lopen en hadden geluk. Ze zagen een buck (mannetjes hert) met een prachtig gewei en 3 does (vrouwtjes hert).

De birdfeeders worden zeer goed gebruikt. Om de paar dagen moeten we ze vullen. Veel blue jays, spechten en ander klein gevogelte. Ook de eekhoorntjes vinden de pinda's en zaden erg lekker. Hieronder wat foto's .

Deze wilde kalkoenen hebben Thanksgiving overleefd. Afgelopen week liepen ze via onze tuin het bos in.

Tot de volgende keer en jullie weten het, je mag een reactie achterlaten.

Het sneeuwt ! 1 December 2010
Vandaag 1 december heeft het eindelijk gesneeuwd. Verleden week hadden we een heel dun laagje, nu vandaag heeft het heel de dag gesneeuwd en er ligt zo'n 10 cm. We zullen zien hoelang het blijft liggen en of we nog meer krijgen. In de vooruitzichten geven ze geen sneeuw op helaas. Toch genieten we ervan en het geeft altijd leuke foto's. De konijnen en kippen vinden het ook erg leuk.

Met dit weer komen we al aardig in kerststemming. Sabine is al aan de eggnog. Een echt typisch winterdrankje wat veel in Amerika en Canada wordt gedronken. Eggnog wordt gemaakt van melk/cream, suiker, eieren met daarin sterke drank zoals cognac of rum. Het is een erg calorie-rijk drankje, maar ja , dat langlauft ze er wel weer af . Sabine drinkt het met amaretto en een snufje nootmuskaat. (mmmm, lekkerrrr). Hebben ze dat ook in Nederland ??

Dit jaar zullen we niet onze eigen kerstboom uitzoeken en omzagen, want we vieren kerst in Nederland. Wilco's moeder hoopt op 4 januari a.s. 80 jaar te worden, dus een goeie reden om even de oceaan over te steken. We kijken er erg naar uit om iedereen weer eventjes te zien en tijd met elkaar door te brengen.

Dit was het weer eventjes, tot horens maar weer…

Kijkoperatie 12 December 2010
Afgelopen donderdag was het dan zo ver. Sabine moest onder het mes. De operatie zou eigenlijk op maandag plaatsvinden, maar het ziekenhuis belde verleden week om te vragen of het eerder kon. Nou graag zelfs, hoe eerder hoe beter. Dus afgelopen donderdag ochtend om 4.45 am opgestaan, douchen en dan weg. We moesten namelijk om 6.00 am in het ziekenhuis zijn. Na diverse controles, een mooi ziekenhuistenue aangedaan en daarna was het wachten. Om 8.00 am lag ik in de operatiekamer en toen… toen ging het lampje uit. Om 9.15 am werd ik weer wakker in de recoveryroom. Ik checkte even of ze al wat hadden gedaan en inderdaad mijn knie zat in het verband. Om 9.30 am werd ik naar een andere zaal gereden en om 10.00 am werd Wilco gebeld, dat hij mij kon ophalen. Om 11.15 am was ik weer thuis. We zijn nu 3 dagen verder en ik doe niet veel. De hele dag op de bank hangen/zitten/liggen. Klein beetje rondstrompelen in het huis. Morgen en dinsdag zal ik nog niet werken, maar wellicht woensdag weer. We zullen zien.

Nog even… 19 December 2010

…3 dagen naar school en Kim en Ilana hebben kerstvakantie.

…en we vliegen naar Nederland om de kerstdagen, oud en nieuw en de verjaardag van onze (O)Ma te vieren. We hebben een vol schema. We kijken er naar uit om iedereen weer eventjes in levende lijve te zien en spreken. We hebben er zin in !!!!

….en het jaar 2010 is voorbij. 2010 stond vooral in het teken van het vele familiebezoek uit Nederland. We vonden het heel gezellig. Ook onze kano- en kampeertripjes waren een succes. Volgend jaar gaan we dit zeker weer doen. 2010 was ook het jaar van de carriere-switch van Wilco. We vertrouwen erop dat dit een succes wordt.

…de laatste wensen aan iedereen voor dit jaar :

Merry Christmas and a Happy New Year ! !

Wilco, Sabine, Kim en Ilana

De emigratie en de eerste 4 jaar in Canada

Deel 3. 2008-2009-2010