Deel 4. 2011

Onze trip naar Nederland   9 January 2011

Iedereen de beste wensen voor 2011 !!!!

 

Onze trip naar Nederland begon op donderdag 23 december. Het was nog even spannend of er überhaupt vliegtuigen vlogen die week i.v.m. sneeuwval in NL en Engeland. Zoals gezegd vlogen we donderdagavond via London Heathrow naar Amsterdam. De tussenstop op London Heathrow was een drama. We waren blij dat we nog net het vliegtuig haalden naar Amsterdam. Helaas, zo bleek later, onze koffers – en van nagenoeg al onze medepassagiers – stonden nog in London. Om een lang verhaal kort te maken : we kregen onze koffers uiteindelijk op maandagavond 10 pm bij vrienden thuisbezorgd. De kerstdagen hebben we met familie en vrienden doorgebracht. We hadden voor de hele week een appartement tot onze beschikking. Dat was echt fantastisch. Elke avond waren we bij iemand uitgenodigd dus we hoefden zelf niet te koken. Prettig geregeld. Alle broers en zussen en vrienden hebben we tijdens deze week gezien. Het feestje van onze (O)ma – ter gelegenheid van haar 80ste verjaardag – werd gevierd met familie in een zaaltje met kegelbaan en oudhollandse spelletjes.  

  Onze (O)Ma, klaar voor het feest !

Hebben we genoten van ons verblijf in Nederland? Wat vonden we ervan?

       Het was erg leuk en gezellig om iedereen weer te zien en te spreken.

       We hebben weer genoten van het spelen van kolonisten met vrienden.

       Het bowlen en kegelen zijn we een beetje verleerd zo bleek uit de resultaten.

       Het NL bier smaakt nog steeds prima.

       Het vuurwerk is echt oorverdovend.

       Het was weer wennen - en ook irritant – om auto te rijden in de nauwe straten met rotondes, drempels en tieten in de weg.

       De UNOX worsten vonden we erg lekker (kunnen we helaas niet krijgen in CA).

       De oliebollen waren erg lekker, ga het volgend jaar zelf proberen.

       Het wordt steeds drukker in onze oude gemeente.

       Het parkeren is nog steeds een ramp.

       Kim en Ilana hebben nog gezellig een dag doorgebracht met een oude school vriendin en met hun vroegere oppas.

 Al met al hebben we genoten maar we waren toch ook wel weer blij om terug te gaan naar huis.

Terwijl iedereen in Nederland klaagde over de sneeuwval willen wij graag een beetje meer hier. Vandaag hadden we de latten weer ondergebonden en samen met Rod, onze buurman, zijn we gaan langlaufen op het golfresort bij ons aan de overkant. Hier en daar was het laagje sneeuw toch iets te dun om echt lekker te kunnen glijden. Dus laat maar komen die witte zooi !

met de groeten uit Lakefield !

 

Winteractiviteiten  15 January 2011
We genieten volop van de winter. Hoe meer sneeuw hoe beter, is ons motto. Afgelopen weekend hebben we weer voor het eerst gelanglaufd. Samen met onze buurman Rod zijn we het golfresort bij ons tegenover opgegaan. Het was weer even wennen, wat spierpijn, maar we zijn lekker sportief bezig.
Ook hebben we de vijver in het bos achter ons huis vrijgemaakt van sneeuw zodat we kunnen schaatsen. Nu hebben we een kleine ijsbaan  waar we volop gebruik van maken.

 
 

   

Terwijl we aan het schaatsen waren zagen we 10 mtr. verder op een mink het bos induiken. Kijk daar worden wij nou vrolijk van.  Dit plaatje hebben we van internet geplukt, want hij was te snel om een foto te maken. Zo zag hij er ongeveer uit.    

Het blijft erg leuk om "wilde"dieren in de natuur te zien. Zo stonden er van de week 4 herten aan de overkant van de weg. Probeerden over te steken, maar durfden  en konden niet zo goed i.v.m. het verkeer en het hoge hek rond het golfresort.  Ook zag Sabine gisteren een coyote de weg oversteken. Hoewel we die niet liever niet zien vlakbij ons huis, aangezien ze kippen en konijnen eten, zijn het toch wel mooie beesten. Groter dan een vos, maar kleiner dan een wolf. 

  Ook hebben we gezinsuitbreiding. De kippen hebben een nieuwe roommate. Het is een shrew. Wat is een shrew, nou dat is een soort kruising tussen een mol en een muis zeg maar. Hier zie je een voorbeeld ervan.  Zogauw ik de onze op de foto heb, zal ik hem plaatsen.

Op dit moment sneeuwt het weer, we krijgen vandaag weer 5-10 cm en de komende week verwachten ze nog meer. Morgen gaan we weer langlaufen. Lekker genieten ! 

 

 

 

 

 

 

De nieuwe carriere en nog wat andere dingen  14 February 2011
Wilco Overink was nummer 5 in de lijst van "Top 21 producers Century21 United Realty Inc.for the month of January 2011", zo las ik gisteren in de real estate bijlage van de krant. Niet gek toch ? Het was maar één deal, een goeie weliswaar, maar mijn positie op de lijst zegt meer over de rustige onroerend goed markt in de afgelopen maand dan over het succes van mijn nieuwe carriere. Het vergt tijd om een netwerk op te bouwen en wat naamsbekendheid te creëren, zeker als je geen onbeperkt reclame en promotiebudget ter beschikking hebt. En het is vooral wennen om geen regelmatig inkomen te hebben terwijl je toch gewoon werkt. Maar….ik heb het reuze naar mijn zin. Het vak is interessant, veelzijdig, je ontmoet veel mensen. Het is simpelweg leuk. Je moet je zien te onderscheiden van de rest dus je creativiteit wordt op de proef gesteld. En die Top 21 en soortgelijke prestatielijstjes waar ze hier in Noord-Amerika zo gek op zijn……Ik geloofde daar nooit zo in, vond het altijd maar arrogant, maar het werkt echt motiverend. Hier is succes geen vies woord, het wekt geen afgunst op, maar het is iets waar iedereen trots op is.

Dus ik heb het naar mijn zin. Ik moet alleen leren wat geduld op te brengen en dat is niet mijn sterkste kant (wisten jullie nog niet hè). Maar het mooiste van alles is de vrijheid. Je eigen plan trekken, je eigen schema indelen. Zo kon ik afgelopen woensdag dus halverwege de middag gewoonweg de auto pakken en naar Toronto rijden voor een concert van John Mellencamp. Ik was alleen want Sabine wou dit keer niet mee. Reden: ze had hem vorig jaar al gezien. So what !! Had ik mijn maatje Tim maar mee kunnen nemen. Ik heb je gemist man, je had het geweldig gevonden. Het concert was eens niet in een onpersoonlijke arena maar in Massey Hall, een sfeervol theater stammend uit 1894 en ooit het belangrijkste theater in Canada waar de groten der aarde opgetreden en gesproken hebben.

En wat is er verder nog te melden ? Kim en Ilana hebben het eerste semester met succes afgerond en kunnen dus ieder weer 4 credits bijschrijven voor het highschool diploma. Ze hebben inmiddels ook de vakken gekozen voor grade 11 en daarbij al een beetje richting gekozen voor een college opleiding. Ilana wil iets doen met haar creativiteit en tekenvaardigheid. Ze denkt aan fashion design of interior decorating. Kim zoekt het in de richting van de dieren. Ze gaat voor veterinarian technician (dierenarts assistente).

En hoe gaat het met Sabine ? Met Sabine gaat het goed. Ze doet haar ding en heeft veel lol. Elke dag verteld ze dat ze weer zo gelachen heeft met haar maatje Marge. Prima dus.

Dochter Candy  (14 maanden oud)

(Vader Fluffy 20 maanden oud)

Last but not least, onze kippen en konijnen. We waren benieuwd hoe ze hun eerste winter in de (niet verwarmde) schuur zouden doorstaan. Nou dat gaat goed.Ze hebben inmiddels temperaturen van -31 overleefd (ok, in de schuur was het 5 á 10 graden warmer). We waren al bang dat we Iglo pakketten zouden aantreffen maar dat viel gelukkig mee. Op mildere dagen mogen ze naar buiten. De kippen hebben daar niet veel trek in maar de konijnen vinden het wel lekker. De meiden hebben in de tuin gangen gegraven in de sneeuw en de konijnen kunnen daar lekker in heen en weer rennen.

Koning winter regeert nog. We hebben nu een paar dagen temperaturen boven het vriespunt maar dat is gewoon een geintje van Moeder Natuur. De winter is nog lang niet voorbij. Geeft niet, we zijn het nog niet zat.

 

So life is good and all is well (behalve de Toronto Maple Leafs dan, de ijshockeyvariant van Feyenoord !)

Greetings from Canada

Wilco

Niets te schrijven   15 March 2011
En weer is er een maand voorbij. Sorry dat we zo weinig schrijven, maar er is gewoon niets te melden. We maken niets bijzonders mee. Alles gaat zijn gangetje. Vooruit dan maar, we hebben een paar onderwerpen waar we wat over kunnen zeggen.

Het weer : Het is nog steeds winter. Overdag gaat de temperatuur boven nul, 'snachts vriest het gemiddeld 10 graden. Af en toe een sneeuwbui of storm maar dat dooit dan weer heel langzaam weg. De weilanden hier staan blank, onze sumppump pompt 24 uur per dag, af en toe hebben de kippen en konijnen natte voeten. Kortom de dooi gaat langzaam verder. Wij vinden sneeuw en die kou heerlijk, maar hier kan je weinig mee. Je kan niet lekker langlaufen meer, want het is te nat of te ijzig en schaatsen is te gevaarlijk.  Wij willen ook wel lente nu.  De zomertijd is hier al ingegaan afgelopen zondag, dus het begin is er.

School/werk: Kim en Ilana hebben deze week vrij (Marchbreak).  Ze zijn bezig met fundraising voor hun schoolband trip naar Chicago eind april. Zo'n trip kost wat, dus alle donaties zijn welkom. Deze maand verkopen ze lasagnadinners. Afgelopen maand was  het organische koffie en thee en verleden jaar verkochten ze sinaasappelen en grapefruits. Wilco's en Sabine's werk hebben we verleden keer al besproken dus daar hoeven we het dit keer niet over te hebben.

Verjaardagen: Over iets meer dan 3 weken en dan zijn de 3 dames weer jarig. De 2 jongste worden 16! Dus jullie raden het al, het onderwerp in onze huiskamer is regelmatig auto. Zoals jullie weten mogen ze hier met 16 jaar achter het stuur zitten. Jullie kunnen misschien wel begrijpen, dat we hier niet echt blij mee zijn. Of ze ook inderdaad mogen… wordt vervolgd….

Lezers: Wij vinden het altijd erg leuk als lezers reageren op ons weblog. Helaas wordt dat niet veel gedaan. Wat we ook jammer vinden dat we niets weten van de lezers. Misschien is het daarom wel leuk om te reageren op een paar vragen onzerzijds : waar woon je, hoe oud ben je, hoe lang lees je ons blog al, wil je ook emigreren of ben je al geemigreerd, waar wil je wonen in Canada, ben je wel eens in canada geweest….  Kortom gewoon wat algemene informatie.  

Dit was het dan weer, tot de volgende keer

 Sweet 16 !!  7 April 2011
Morgen is het 7 april. We gaan even terug in de tijd :

Vrijdag 7 april 1995, om 08.00 uur komen we aan in het ziekenhuis in Rotterdam. Om 11.00 uur wordt Kim geboren : 2240 gram en 46 cm lang. Om 11.10 uur wordt Ilana geboren: 2640 gram en 46 cm. Wij zijn een gezin !!!

Ze zijn altijd de kleinste en lichtste van de klas, maar groeien gezond op. Kleine meisjes worden groot en nu 16 jaar later zijn het 2 gezonde, gezellige blonde teenagers.

16 jaar betekent hier in Canada één ding : autorijden. We hebben besloten dat zij dit ook mogen gaan leren. We doen het rustig aan, eerst gaan ze hun theorie-examen halen, daarna mogen ze met een ervaren bijrijder de auto besturen. Er zullen zeker een paar echte autorijlessen volgen met een instructeur. Het is even wennen, maar we zullen ze moeten loslaten…

We houden van jullie, meiden !!!!

 

Voorjaar enzo  16 April 2011
Ten eerste willen wij iedereen bedanken voor de felicitaties die wij mochten ontvangen op onze verjaardagen via kaarten, skype, telefoon, email, ecard, facebook en dit weblog.  Het is nog steeds fijn als men aan je denkt als je weer een jaartje ouder wordt.  De meiden hebben ook weer een geslaagd feestje  achter de rug. We hebben besloten dat ze mogen gaan autorijden, dus voor hun verjaardag kregen ze onder andere een theorieboekje. Als ze slagen voor hun theorie hebben ze G1, en dat betekent dat ze mogen rijden met een ervaren bijrijder naast hen. Ze mogen niet op de snelwegen en ook is het verboden voor ze om 'snachts tussen 24.00 en 5.00 uur am achter het stuur te zitten. Voorlopig rijden ze dus nog niet, want eerst moeten ze het theorie-examen halen.

Onze beestenboel wordt ook uitgebreid met twee kittens. Kim en Ilana vroegen een poes voor hun verjaardag.Aangezien we het toch wel erg missen, hebben we besloten om er twee te nemen. De kittens zitten nu nog in een foster home, maar over 3-4 weken kunnen we er twee ophalen bij de Lakefield Animal Welfare Society.

Kim en Ilana hebben eind maart hun literacytest gemaakt op school. Deze literacytest is provinciaal, dus alle grade 10 studenten in heel Ontario hebben deze test afgelegd. Deze test moeten ze met 75% of meer halen, anders moeten ze het volgend jaar overdoen. Zonder deze test krijg je geen highschool diploma. Ze hopen dat ze geslaagd zijn, maar dat weten we pas in juni. Fingers crossed !

Het voorjaar is gearriveerd. De sneeuw is allemaal weg. We hebben de meeste bladeren uit de tuin en hebben al heerlijk van de zon kunnen genieten.  Ook de herten zien we weer regelmatig achterin het bos lopen. We hebben weer 3 eieren per dag van onze kippen.We geven regelmatig wat weg, want elke dag een ei wordt toch wat veel.   Als er nog iemand is die een recept weet waar veel eieren in gaan, laat maar horen.  Sabine is al van alles aan het bakken, Bananabread, eierkoeken, muffins. Dus graag nieuwe recepten !

 

Iedereen een GEZELLIG PASEN  en tot de volgende keer.

                                            



 

Kittens   7 May 2011
Eindelijk zijn ze er dan, onze nieuwe kittens.  We hebben een broer en zus uit het asiel geadopteerd. Ze zijn 9 weken oud (geboren op 28 februari).  Zoals jullie kunnen zien, is het mannetje langharig. Hij heet Otis en het vrouwtje (zij lijkt inderdaad veel op Rosie) heet Cassie.  Gisterenmiddag kon ik (Sabine) dan eindelijk de kittens ophalen. We wilden vooral gekleurde kittens. Veel keus had ik niet, want het nest had 5 zwarte, 1 rode en 1 gekleurde. Toen ik die rode zag was ik meteen verkocht. Na al het papierwerk en het nodige betaald te hebben, gingen we naar huis. Eerst even wennen in de familyroom en toen de rest er was aan het eind van de middag, zijn we naar de woonkamer gegaan. Ze doen het heel goed. De eerste nacht hebben ze gewoon in de woonkamer doorgebracht en we hebben ze niet gehoord. Alles gaat goed.

Voorlopig blijven ze nog binnen. Het asiel ziet liever dat de katten altijd binnen blijven i.v.m. auto's, coyotes en andere vijanden, maar dat zien we nog wel.

 Voor de moeders onder ons : een gezellige, ontspannende moederdag  !

groetjes Sabine

Onze 3 kippen 

  Onze 3 kippen zijn dood. Gisteren heeft een vos onze kippen vermoord. Ilana ging gisteren de konijnen en kippen voeren om half 6 'smiddags en toen zag ze een vos wegrennen. Helaas zag ze toen ook 2 kippen dood op het grasveld liggen. Snel ons geroepen, maar helaas de vos was weg met 1 kip en de rest was dood. Het is een erg triest gezicht als je overal veren en je kippen ziet liggen. De konijnen waren gelukkig ongedeerd.  De vos (of vossen) heeft dus gewoon het hek open gekregen op de één of andere manier. We gaan dus nu slotjes op het hekwerk zetten, zodat dit in de toekomst niet meer kan gebeuren.   Aan onze konijnen konden we zien dat ze geschrokken waren, zaten helemaal weggedoken onder het hok en hadden weinig gegeten heel de avond/nacht. We hopen dat we dit niet meer mee hoeven te maken. We nemen wel weer nieuwe kippen, want we vinden het erg leuk om kippen te hebben en de eieren smaken ook veel beter dan uit de winkel.

Verder gaat alles goed hier. Kim en Ilana hebben hun rapport gehad van het 2e semester en ze staan voor de 4 vakken gemiddeld 8,5/8,6. Dus het gaat heel goed. De Chicago trip hebben ze ook weer achter de rug en hebben genoten van de stad.  Het autorijden gaat nog niet erg snel. Ze hebben 2 lessen gehad van Wilco. Voor het leren van de theorie nemen ze hun tijd. (  vinden wij niet erg   ).

Sabine heeft een paar weken vrij gehad omdat het niet erg druk was in het resort. Ze heeft die tijd nuttig besteed door alle binnendeuren te verven in ons huis. Alles ziet er tip-top uit. Ook hebben we de afvoer van de sumppump verbetert, zodat het water nu wegloopt naar de ditch aan de voorkant. Ook deze klussen kunnen we van de kluslijst afschrappen.

De kolibri's zijn weer terug, ook al is het weer niet erg mooi. Verleden week was het redelijk mooi, rond de 20 graden met een uitschieter van 25 op vrijdag. Deze week is het weer vrij koel rond de 12 graden, maar er komt verandering in  aan het eind van de week. Dan gaat de temperatuur weer omhoog naar 21 graden.

In het weekend gaan we onze groentetuin inrichten. We gaan weer bonen, tomaten en bieten poten. Paprika's komen er ook weer in, want die deden het verleden jaar ook erg goed. De aardbeienplanten hebben we nog staan van verleden jaar, dus we hopen dat de opbrengst dit jaar beter wordt.

Nog een fijne week en tot de volgende keer.

Zomaar een week in juni  10 June 2011
Wat kan een week soms gek verlopen. Afgelopen zondagmiddag zijn we weer voor het eerst dit jaar er op uit gegaan met onze kano's. Dit keer hebben we op de Indian River in Warsaw gevaren. We hebben de eerste waterslang alweer gezien. Maandagmorgen om 6.45 am bracht Wilco de meiden naar school, want die gingen de hele dag naar Canada Wonderland (groot pretpark) met de schoolband. Het was een mooie zomerdag met 25 graden en de meiden hebben wederom genoten. Die dag kregen we ook een mailtje van mede-emigranten dat ze gearriveerd waren in Canada en of ze 's-avonds langs konden komen voor een bakkie enzo. Natuurlijk waren ze (Patrick, Martine, Amy, Michelle en Rebecca) van harte welkom. Uiteindelijk werd het niet maandagavond maar dinsdagmiddag. We hebben ze uitgenodigd voor het eten en zo zaten we met 9 man aan tafel. Op woensdag heeft Wilco hen Peterborough en omstreken laten zien en 's-middags zouden wij gaan zwemmen daar het buiten boven de 30 graden was. Helaas kregen we een grote onweersbui om 3 uur 's-middags met als gevolg dat de stroom uitviel. Al snel hoorden we dat het wel tot 's-avonds 11 uur kon gaan duren en aangezien onze sump pump nog steeds water pompt, moest er een generator gehaald worden. Dus Wilco een generator gekocht en aangesloten op onze sump pump. We hebben daarna een diner in elkaar geflanst en zaten uiteindelijk om 8 uur te dineren met kaarslicht. Erg gezellig en nog lekker ook. 's-Nachts is Wilco er nog een paar keer uitgegaan om de brandstof voor de generator bij te vullen. Donderdagmorgen zijn Patrick en Martine met hun kinderen weer verder getrokken. Gelukkig was er donderdagmiddag om 4 uur weer stroom. Totaal zaten er 150.000 mensen zonder stroom in dit deel van Ontario, waarvan 20.000 in onze regio. Voor sommige inwoners is het nog steeds wachten op stroom, waarschijnlijk pas op zondag. Dus we zijn erg blij dat wij daar niet bijhoren. Vrijdag verliep vrij rustig. Morgen (zaterdag 11 juni) is het 18 jaar geleden dat we in het huwelijksbootje zijn gestapt. We gaan morgen lekker uiteten met zijn viertjes om ons jubileum te vieren.

Deze week kregen we ook te horen dat Kim en Ilana de literacytest hebben gehaald. We zijn heel trots op ze, met hun resp. 82% en 83%. Je moet deze test met minstens 75% halen want zonder krijg je geen high school diploma in grade 12.

Volgende week komt het boek uit van Kim en Ilana. Het boek "Niet zonder mijn zus"  hebben zij geschreven toen ze 12 jaar waren. Verleden jaar hebben ze een uitgeverij gezocht en na vele emails heen en weer is het volgende week eindelijk zover. Gisteren hebben wij een proefexemplaar gezien en zijn erg enthousiast over het resultaat. Meer hierover in ons volgende bericht.

Zonnige groeten uit Lakefield.

Het boek is uit !  18 June 2011
Gisteren is het boek van Kim en Ilana "Niet zonder mijn zus"  uitgegeven. Wil je meer weten over dit boek, dat kan via www.boekscout-yo.nl/boekwinkel.asp 

 

Verder nog nieuws? Nou, we genieten van de zomerse temperaturen.  We zitten weer elke avond buiten op onze patio te eten. We hebben van de week een frisse duik in Stoney Lake genomen bij het strandje Quarry Beach. Degene die hier zijn geweest, weten waar we over praten. 

De groentetuin groeit goed. De aardbeien groeien lekker, moeten alleen nog rood kleuren. We hopen wel dat er genoeg aan blijven zitten, want er zijn meer kapers op de kust. de chipmunks vinden ze ook erg lekker. Dus we hebben gaas eromheengezet en hopen dat ze er niet meer aankomen.  De bonen, bieten, tomaten, paprika's en komkommers groeien goed. Duurt nog even voordat we kunnen gaan oogsten, maar we hebben de tijd.

Tot de volgende keer.

 

 

 

 

 

 Miauw (=hoi)  26 June 2011
Misschien vinden jullie het leuk om eens te horen hoe ik het hier vind. Ik ben een poes en nog maar 4 maanden oud. Sinds een paar weken woon ik bij mensen thuis in en ik heb het hier goed naar mijn zin. Ik geloof dat ze me Cassie noemen maar helemaal zeker weet ik dat nog niet. Het is natuurlijk wel leuk dat mijn broertje hier ook woont, die noemen ze geloof ik Otis.

Er is zoveel te ontdekken in dit huis en er zijn heel veel dingen waar we mee kunnen spelen. Er liggen stoffen beestjes, balletjes en er staat een grote paal waar ik lekker mijn nagels in kan zetten. Otis en ik rennen en stoeien veel. We springen op tafels, stoelen, banken en bedden. Soms vinden de mensen dat niet leuk en beginnen ze hard te roepen. Ik begrijp niet wat ze zeggen. Maar als ik doorga krijg ik een tik op mijn neus, dat doet wel pijn en dan stop ik er maar mee. Maar de mensen zijn wel lief hoor. Ze geven ons eten en drinken en we vinden het ook fijn om bij ze te liggen als we moe zijn. We worden vaak slaperig van al dat spelen. Otis kan soms zomaar gaan liggen en doet dan gelijk zijn ogen dicht. We slapen overal maar soms zoeken we rustige plekjes op, in de rieten mand onder de keukentafel, of achter de wasmand of in de la onder het bed van een van de jonge mensen.

Als het warm is zitten de mensen vaak buiten en dan mogen we daar ook zijn. We kunnen er niet uit want overal zit gaas om heen. Maar hier is het wel heel spannend allemaal hoor. We horen en zien zoveel beesten, ik heb geen idee wat het allemaal is. Er zijn kleine vliegende beestjes die op het gaas gaan zitten en Otis en ik proberen die dan te vangen wat bijna nooit lukt.
  Soms zitten ze te hoog voor ons en dan klimmen we in het gaas. Dat vinden de mensen niet goed en dan halen ze ons er vanaf. Vaak horen we ook geruis tussen de planten en bomen en proberen dan te zien wat het is. Soms zijn het zwarte beestjes met grote staarten en andere keren zijn het kleinere bruine dieren. We zien ook veel vliegende beesten die vaak fluiten en in het bos lopen soms ook hele grote beesten rond die wel 1000 keer zo groot zijn als mij. Ik ben wel benieuwd wat er daar buiten nog meer is maar van de mensen mag ik nog niet buiten het gaas. Misschien als ik straks wat groter ben gegroeid.

Nou, veel meer heb ik niet te vertellen. Ik ben ook best wel een beetje moe dus ik denk dat ik maar weer even ga slapen. Ik zal Otis vragen om over een paar maanden wat te schrijven, misschien hebben we dan wel weer van alles meegemaakt.

Miauw Miauw (=Doei)

Cassie.

 

En toen waren er nog maar twee…   5 July 2011
Van onze drie konijnen zijn er nu nog maar twee over.

Afgelopen vrijdagochtend keek Sabine uit het keuken raam en zag daar tot haar verbazing Fluffy lopen, ook de andere twee konijnen huppelden vrolijk rond. Gelukkig konden we ze allemaal weer te pakken krijgen en zaten even later gewoon weer in hun hok, waar ze thuis horen. Maar zaterdagmorgen ging Kim de konijnen voeren en trof het konijnenhok wèèr open aan, zelfs toen Sabine de dag daarvoor de ketting als extra slot erop had gedaan. De konijnen waren nergens te bekennen. Na een half uur had Ilana de twee konijnen; Snowy (moeder) en Candy (dochter) gevonden en hebben we die te pakken gekregen en terug gebracht naar het hok. Maar Fluffy (het vader konijn) was nergens te vinden. De hele dag hebben de meiden gezocht, zelfs de buurman had Fluffy niet gezien. De meiden hebben nog posters opgehangen met een foto van Fluffy erop. Eten en water hadden we voor de deur van het hok gezet, mocht Fluffy nog terugkomen. 

De volgende dag was Fluffy nog nergens te bekennen. De hele dag hebben de meiden weer gezocht maar het was tevergeefs. Zelfs Snowy en Candy huppelden door het hok op zoek naar Fluffy. De derde dag hebben de meiden een soort halsbandje aan de konijnen geknoopt met een touw eraan en de konijnen daarna omstebeurt in het bos gezet in de hoop om Fluffy op te sporen nadat ze een succesvol verhaal op Internet hadden gelezen over zo iets. Maar de konijnen renden alleen maar terug naar hun hok. 

We vrezen nu het ergste, aangezien hij nu 3 dagen weg is zonder eten en water en het zijn hete dagen. Wat er met Fluffy gebeurt is weten we niet… is hij te ver weggelopen en kan hij de weg terug niet meer vinden? Zit ie ergens op ons te wachten? Is hij meegenomen door een ander dier? Ligt hij nu ergens dood in het bos? Allemaal vragen zonder antwoord.

We houden nog steeds hoop, maar komt hij niet terug, we zullen Fluffy nooit vergeten, onze lieve ''fluffball'''.

Fluffy toen hij klein was ^.                                            Fluffy hier 2 jaar oud ^^.

We will miss you Fluffy! <3  

 

Zomer !   17 July 2011
De zomer is hier volop aan de gang. Tropische temperaturen, heerlijk zwemweer, lekker bbq-en op de patio, en dat al meer dan 3 weken.  Kim en Ilana hebben alweer 2 weken vakantie. Hun rapporten hebben we verleden week gekregen en we zijn erg trots op hen. Hun gemiddelde was boven de 80 en zodoende staan ze op de "Honour roll". De uitreiking van deze award is in het volgend schooljaar. Meer nieuws hierover volgt.  Ze genieten van de vrije dagen, af en toe hebben ze een sleepover thuis of bij een vriendin, doen hier en daar een klusje en af en toe volunteerwerk bij LAWS (Lakefield Animal Welfare Society). Komende zaterdagen kunnen ze wat geld verdienen door Sabine te helpen op het resort.

De poesjes groeien goed. Zijn erg ondeugend maar wel lief. Komen gezellig bij of op je schoot liggen en zijn echte kroelkatten. Ze komen nog niet buiten, maar spelen veel op de patio.

De groentetuin gaat goed. Tomaten  kunnen bijna geoogst worden. Komkommers en bonen groeien lekker en vanavond eten we de eerste oogst.

 De paprika's en bieten moeten nog wel even.  De aardbeien hebben we  niet kunnen proeven. De chipmunks hebben alles opgegeten. Volgend jaar zoeken we naar een betere oplossing zodat niets erbij kan komen.

Met de nieuwe kippen gaat het ook goed. Ze leggen alle drie, dus 3 eieren per dag. De eieren  zijn nog niet erg groot, maar wel lekker. Konijn Fluffy is helaas niet meer gezien. Waar hij is gebleven, weet niemand.

Vandaag hadden we een jonge wasbeer in onze tuin. Echt een schatje om te zien hoor. Waarschijnlijk is zijn moeder doodgereden, want meestal blijven de jongen tot bijna een jaar bij hun moeder. Afgelopen vrijdag en zaterdagmorgen vond Sabine ook al 3 wasberen in de grote vuilniscontainer op het resort. Ze klimmen er dan in, maar aangezien de container vrij leeg was, konden ze er niet meer uitkomen. Collega van Sabine legt er dan een plank in en zo lopen ze er weer uit.

Hier wat foto's en een filmpje van onze bezoeker.   

Vandaag is het 4 jaar geleden dat we geland zijn in Canada en dat we Permanent Residents werden. We genieten nog steeds van het leven hier. Regelmatig pakken we onze kano's en gaan Stoney Lake op om heerlijk te relaxen en te zwemmen. We leggen dan aan op een klein eilandje en hebben van niemand last.  Hier het uitzicht vanaf het eilandje.

Wij wensen iedereen een zonnige zomervakantie toe.

 

 

 

 

Mieuw (=hoi) en nog veel meer   7 August 2011
Mijn zusje Cassie vertelde me dat ik nu eens wat moet schrijven. Bij deze dus. Ik ben Otis en ik heb het hier prima naar mijn zin. Tot voor kort dan…..Een paar dagen geleden ben ik "geholpen". Opeens stond daar de kattenkennel met dat akelige traliedeurtje in de gang. Niet goed dacht ik. Misschien is het voor Cassie dacht ik nog, maar 's-ochtends vroeg was ik het dus die in de bak werd gestopt. Ben gaan janken, ik dacht misschien helpt het, maar niet hoor. Ik werd de auto ingedragen en we gingen rijden. De grote man reed. Hij was lief, probeerde me gerust te stellen, zei dat hij het ook allemaal had meegemaakt…???? Ik begreep het allemaal niet. Erger nog, hij liet me gewoon achter in een vreemd gebouw en bij vreemde mensen. Wat er precies gebeurd is weet ik niet, ze gaven me iets en ik kan me niets herinneren. Toen ik wakker werd, was ik erg slaperig en werd toen weer opgehaald door de grote man. Hij kletste maar raak, zei dat hij hoopte dat het bij mij beter was gegaan dan bij hem, want hij had veel pijn gehad, ik begreep er echt helemaal niets van. Later op de dag begreep ik het wat beter, had moeite met zitten en staan. Cassie wou stoeien maar daar had ik even geen zin in. Maar ik moet zeggen het ging al snel beter met mij en nu heb ik nergens meer last van. Ik kan nu weer lekker vechten met Cassie. We mogen nog steeds niet naar buiten maar ik wil dat wel heel graag. Ik heb echt zin om eens de tuin in te gaan of het grote bos te verkennen. We horen en zien van alles en dat maakt ons nieuwsgierig. Nou, ik weet niet zo veel meer te vertellen…oh, de grote man zegt dat hij nog wat wil schrijven. Dus, mieuw-mieuw (=doei ) allemaal……..

Tja, wat Otis heeft meegemaakt is geen pretje, ik weet er alles van, poor guy…!! Wat is er nog meer te vertellen? Mijn makelaars carriere is nog niet wat ik er van verwacht had. Ik doe mijn best maar het is lastig om een klantenbestand op te bouwen en een regelmatig inkomen te genereren. Concurrentie is enorm. Eerlijk gezegd mag ik denk ik niet eens klagen over het aantal klanten waar ik mee werk maar ze zijn niet erg gemotiveerd, d.w.z. niet klaar om nu te kopen terwijl ik dat wel ben! Wennen dus, maar we houden vol.

Kim en Ilana hebben hun G1 rijbewijs gehaald, theorie examen eigenlijk, maar ze mogen nu dus gewoon autorijden mits we er maar naast zitten. Crazy, eh..?? Ik zie het allemaal nog niet erg zitten kan ik je vertellen. Maar ja, we gaan maar een rustig achteraf weggetje opzoeken waar ze wat praktijk ervaring op kunnen doen. In de herfst krijgen ze rijlessen via school en binnen een jaar kunnen ze dan hun G2 halen (kunnen ze alleen rijden, behalve 's-avonds en op de snelwegen). Afijn, het zal allemaal wel goed komen.

Onze tuin wordt de laatste tijd omgespit door een skunk (stinkdier), op zoek naar larven of weet ik wat. Worden we niet vrolijk van !!! Deze foto is wat wazig, maar deze foto is 'smorgens om half 6 genomen, dus Sabine was zelf ook niet erg scherp . 

Rod, onze buurman trof een dooie skunk aan in zijn waterput die hij open had laten staan, dus hopelijk is het onze onverlaat en hebben we er geen last meer van.

Inmiddels hebben we van de week ook een coyote gespot achter in ons bos terwijl we op de patio zaten te eten. Hij is waarschijnlijk in de markt voor onze nieuwe kippen. De hokken zitten nu goed dicht dus er kan weinig gebeuren. De katten houden we echter voorlopig nog maar even binnen.

Ook hebben we het eerste exemplaar in ons bezit van het boek van Kim en Ilana. Hier op de foto kan je zien hoe trots ze zijn op het resultaat. Mocht je dit boek willen kopen, klik op   Niet zonder mijn zus