Deel 1: De Emigratie

VERSLAG VAN ONZE EMIGRATIE NAAR CANADA EN HET LEVEN IN EEN NIEUW THUISLAND

Via deze log willen wij een ieder op de hoogte houden van onze belevenissen, emoties en beslommeringen van onze emigratie naar Canada. We zullen proberen regelmatig een update te geven van het hele proces. 

Foto's kunt u vinden door te klikken op "Fotoalbum" aan de linkerkant van het hoofdblog.

Klik op "oudere berichten onderaan" voor het vervolg (deel 2-3-4)

Veel kijk en leesplezier !
Wilco, Sabine, Kim en Ilana


Wij zijn Wilco en Sabine en tweeling-dochters Kim en Ilana. Wij wonen in Berkel en Rodenrijs vlakbij Rotterdam. Sabine is administratief medewerkster bij een aannemingsbedrijf en ik ben belastingadviseur bij een groot advocatenkantoor. Sinds een aantal jaren leeft bij ons de wens dat we ons leven een andere wending willen geven. Ik heb het al een tijd lang niet erg naar mijn zin op mijn werk, ben het kantoorleven wel beu. Daarnaast willen wij onze lang gekoesterde wens om echt vrij te wonen wel eens realiseren en dat kan in Nederland niet echt (financieel niet haalbaar). Wij zoeken rust, ruimte, natuur en een wat vriendelijkere samenleving en denken dat in Canada te kunnen vinden. Nederland en zeker de Randstad wordt toch wel erg benauwd. Sinds begin 2004 zijn we gericht gaan zoeken naar een geschikt bedrijf in de recreatieve sector, een cottage resort, pension, camping, RV park e.d. Een dergelijk bedrijf bied ons wat we zoeken. Het is seizoenswerk en vergt ongetwijfeld hard werk, en zal zeker niet altijd makkelijk zijn, maar daar zijn we niet bang voor. Wellicht dat we in de wintermaanden wat anders erbij kunnen doen. Wij zijn in oktober 2004 een weekje in Ontario geweest om sfeer te proeven en enkele bedrijven te bekijken. We concentreerden ons toen voornamelijk op de Kawartha regio (rond Peterborough). Hier was wel het een en ander te koop maar de prijzen veel te hoog. In Noord-Ontario staat genoeg te koop voor redelijke prijzen maar dat is voor ons niet echt een optie. Dat is allemaal te afgelegen en zowel voor onszelf als voor onze meiden willen we toch niet te ver van de bewoonde wereld zitten. We hebben begin 2004 al met Buysse (emigratiebureau) gesproken en via de skilled worker application moet het lukken om binnen te komen. Voorafgaand aan onze orientatiereis in oktober hebben we onze familie en vrienden ingelicht over de plannen. Van de wederzijdse ouders leeft alleen nog mijn moeder en zij had er – zoals te verwachten viel – veel moeite mee. De rest van de familie had zo iets van we zien het wel als het zover is. Onze vrienden vonden het over het algemeen heel leuk voor ons alleen Sabine’s beste vriendin had het er erg moeilijk mee. We hadden gezegd dat het nog niet zeker was en dat deze reis duidelijkheid moest brengen. Na terugkomst hebben we alles nog eens afgewogen en besloten we nog geen aanvang te maken met de aanvraag. Voor velen toch een geruststelling. Maar het bleef kriebelen en omdat we vonden dat we gelet op onze eigen leeftijd en die van de kinderen binnen 2 jaar moeten gaan hebben we uiteindelijk begin 2005 toch besloten de aanvraag in te dienen.

De aanvraag voor de permanente visa is op 11 mei 2005 door Buysse naar Berlijn gestuurd. Geschatte doorlooptijd op dit moment was 12 maanden. Die tijd zouden we ook wel nodig hebben om onze plannen te realiseren. Ondertussen hadden we al wel veel contact gehad met makelaars, bankiers e.d. maar dat heeft tot op heden nog niet geleid tot iets concreets. Dit komt natuurlijk ook omdat het nog te ver weg is om al concreet zaken te kunnen doen.

Het plan opgevat om tijdens onze zomervakantie goed in de keuken te kijken. We hebben het bewust zo geregeld dat we veel in cottage resorts zouden logeren dus konden we van nabij bekijken hoe dit reilt en zeilt en met de eigenaren kletsen. Verder zouden we nog enkele te koop staande resorts bekijken en goed de diverse gebieden bekijken waar we ons zouden kunnen vestigen (onder meer Kawartha lakes, Haliburtons, Muskoka regio). Verder wou ik nog bij wat makelaars binnen lopen om wat persoonlijke contacten te leggen. Maar de nadruk zou toch voornamelijk gaan liggen op vakantie en genieten van de ruimte en de natuur.

Van 11 juli t/m 2 augustus zijn wij in Ontario-Canada geweest. Fantastische tijd gehad, veel gezien en gedaan en genoten van de rust en de ruimte. Diverse foto’s kan je via de link vinden. We kunnen niet wachten om weer terug te gaan.

We hebben een rondje gedaan Toronto – Kawartha Lakes – Algonquin Prov.Park – Killarney Prov.Park- Sauble Beach (via Manitoulin Island) – Toronto. Bijna 4000 km gereden en in onze gehuurde Chevy Tahoe was dat een genot. En die Canadezen maar zeuren over de opgelopen benzineprijs, ca 96 dollarcent de liter …pffff..waar gaat het over ?

We hebben een aardig kijkje in de keuken kunnen nemen wat betreft het runnen van een cottage resort. Veel gepraat met eigenaren, een te koop staand resort bezocht evenals een grotere B&B (Inn). Helaas is onze voorgenomen afspraak met een realtor niet doorgegaan. De man was niet te bereiken en belde ons niet terug ondanks ingesproken messages , duidelijk niet de juiste vent voor onze doeleinden. Maar zo schijnt het wel vaker in Canada te gaan.

Het is een moeilijke markt waar we ons op richten en achter veel zaken die lokaal een rol van betekenis blijken te spelen kom je pas achter als je er bent. Je krijgt ook veel tegenstrijdige info/meningen over kansen c.q. mogelijkheden in bepaalde regio’s. Ons bekruipt dan ook het gevoel dat het misschien toch beter is om te zoeken naar een geschikt resort als we er al wonen, zodat je sneller kan gaan kijken en je beter op de hoogte kan stellen van alle factoren.

We overwegen inmiddels ook andere opties, bijv. eerst een aantal jaren werken en gelijktijdig iets er naast opbouwen. Uiteindelijk blijft het ons doel om een eigen resort, campground, B&B of marina te runnen. Tot nu toe hebben we steeds gezegd dat we die change in lifestyle willen en dus niet ergens in dienstbetrekking willen gaan. Dat blijft ons doel maar de eis die we ons zelf stelden dat we daar direct mee moeten beginnen is nu wat afgezwakt. Als de afgelopen vakantie ons iets heeft geleerd is dat we toch gewoon naar Canada willen.
We zijn al op veel plekken in de wereld geweest maar de wijze van wonen/leven, de rust en ruimte is wat ons betreft nergens te evenaren.

Kortom, maar eens een stappenplan en een concreet tijdspad opstellen.
Sinds een paar weken staat ons huis te koop. We hebben 2 bezichtigingen gehad maar nog geen beet. In onze straat staan 8 huizen te koop, een beetje veel ! Staat zo raar op Funda al die huizen te koop in dezelfde straat. Aangezien onze plannen vallen of staan met de verkoop van dit huis is het allemaal wel spannend. Ons vertrek is gepland voor juli 2006, hopelijk gaat dat lukken.

Ondertussen werken we rustig ons” to do ” lijstje af. Verzekeringen, abonnementen etc. in kaart gebracht en ook al het een en ander opgezegd. Verder alle elektronische apparaten gecheckt op geschiktheid om in Canada te gebruiken. Niet alles zal meegaan, dus tzt houden we wel een “yard-sale”. Ook hebben we al wat gespeurd naar auto(‘s). Waarschijnlijk zullen we een SUV of Van nemen en (evt. later) een pick-up truck voor het bedrijf. Als het effe kan zo’n monster van GMC of Ford waar Sabine en de kids een trap voor nodig hebben om in te stappen.

In juli 2006 willen we dus de oversteek maken. We denken er over om eerst een tijd een woning te huren en van daaruit de zoektocht voort te zetten naar een definitieve plek. Dat heeft het voordeel dat we flexibel blijven en als we iets vinden gelijk kunnen kopen. Huren is echter niet goedkoop en slaat dus wel weer een gat in ons budget.

Waarschijnlijk zullen we in eerste instantie neerstrijken in de omgeving van Orillia en Barrie. Dat ligt centraal in ons zoekgebied zodat we op redelijke afstanden alle windrichtingen kunnen bestrijken. Barrie is een stad van ca. 125.000 inwoners en qua werkgelegenheid aantrekkelijk. Ik ga er vanuit dat ik eerst een poos in loondienst zal moeten gaan werken maar hopelijk zal dat zeer tijdelijk zijn.


Hier even een korte stand van zaken.
Nee, het huis is nog niet verkocht

Het huis staat nu 8 weken te koop en er zijn 4 kijkers geweest. Afgelopen week was er een tweede bezichtiging van de laatste kijker, maar daar is nog niks uitgekomen
.
Maar ja, we houden moed, het duurt nog lang voordat het juli 2006 is, toch.


De canadese dollar wordt ook steeds sterker, wat ook voor ons niet erg gunstig is.

We zijn momenteel nog bezig met een paar resorts, zoals een kleine camping bij Ottawa, we hebben informatie gevraagd over een r.v. park/motel in de buurt van Brockville (St. Lawrence river) en we kijken ook naar mogelijkheden in Wawa (Noord Ontario).


Hallo beste mensen,
Ja hoooooooooooooooooor, het is zover.
Ons huis is verkocht onder voorbehoud van een bouwtechnische keuring en financiering

Jullie snappen het vast wel, wij bevinden ons nu in een soort extase.
Het is allemaal best spannend, maar helaas moeten we nog even wachten, want uiterlijk binnen 4 weken moet het allemaal rond zijn, dus we hopen dat het allemaal goed zit.

Als dit allemaal doorgaat zijn wij weer een stapje dichterbij Canada, dus we wachten nog even met spanning af.

Onze kerst kan bijna niet meer stuk.
Wij wensen verder iedereen een fijne kerst en een voorspoedig 2006.

Afgelopen vrijdag 30-12-2005) heeft de bouwtechnische keuring plaatsgevonden. Zoals wij al verwachtten, had deze man niks aan te merken op ons huis. De a.s. kopers hebben vrijdagmiddag
getekend en nu is het dus nog even afwachten want de bedenktijd zal woensdag voorbij zijn en dan is het nog even wachten of zij het financieel kunnen rondbreien.
We wachten rustig af en gaan gewoon verder met andere voorbereidingen.
De kerstspullen zijn goed verpakt in twee grote dozen. De verlichting e.d. wat niet mee gaat, gaan we verkopen of zo. We zullen wel veel electrische spullen weg moeten doen, want ze hebben in Canada een andere volt, namelijk 110 volt. We zullen t.z.t. wel een garage-sale houden, zonder dat we een garage hebben.
Oke dit was het dan weer eventjes. We houden jullie op de hoogte.
groetjes Sabine


Zoals jullie kunnen zien het huis is verkocht !!!!
De termijn voor ontbinding i.v.m. financiering is voorbij. We hebben niks van onze makelaar gehoord en geen nieuws is goed nieuws. Dus het is nu echt definitief.


Wij gaan verder met onze voorbereidingen.
Wilco heeft afgelopen woensdag zijn baan opgezegd. Hij mag het nog niet vertellen aan zijn naaste collega’s daar de directie eerst uit wil zoeken, of en zo ja hoe de afdeling verder moet gaan.Dus het wordt allemaal nogal spannend voor de rest van zijn collega’s.

Jullie zullen je misschien wel afvragen waarom hij het nu al verteld heeft. Als Canada niet doorgaat, dan vertrekken wij toch uit de randstad. Dus hij gaat hoe dan ook daar weg.

Nou dit was dan weer een korte update.
We houden jullie op de hoogte van de verdere ontwikkelingen.
Hallo allemaal, weer even een update. Tja, nog steeds geen "verkocht" op ons bord in de tuin. Wij waren naar achteraf bleek iets te enthousiast in onze vorige bericht. Op de bewuste vrijdag hadden de kopers om verlenging gevraagd van de termijn voor het regelen van de financiering. De termijn loopt nu a.s. woensdag af. Hopelijk is het dan allemaal geregeld. Onze makelaar heeft contact gehad met de bank en er waren geen echte problemen, het was simpel een kwestie van niet tijdig alle papieren rond krijgen. Enfin, daar gaan we dan maar vanuit. Inmiddels is op mijn werk ook besloten over de toekomst van mijn afdeling. Deze blijft bestaan en er zal dus naar een opvolger van mij worden gezocht. Tevens werd mij gevraagd of ik bereid ben om na mijn vertrek naar Canada op afstand nog wat dingen te blijven doen als dat nodig mocht zijn, een soort adviseurschap. Uiteraard wil ik dat wel doen want dat zorgt weer voor wat inkomen en dat is toch lekker in de eerste maanden. Maar dat hangt allemaal af van de omstandigheden tegen die tijd. We zien ‘t wel. Maandag ga ik de mensen op mijn afdeling inlichten. Het is dan geen geheim meer en zal weldra het hele kantoor op de hoogte zijn. Ik zal dus wel heel veel hetzelfde verhaal moeten gaan vertellen straks. Ik ben benieuwd naar de reacties. Inmiddels heb ik ook mijn CV klaar. Deze is opgemaakt naar Canadese stijl, dus kort, bondig met de nadruk op behaalde successen en jezelf behoorlijk aanprijzen. Die ga ik in de komende weken eens rondstrooien bij allerlei bedrijven. Ik verwacht dan ook zeer binnenkort een baan te hebben Tot zover maar weer.


Ja, eindelijk is de sticker "verkocht" dan eindelijk op het "te koop" bord geplakt. Iedereen weet nu eindelijk dat het huis verkocht is. Dus nu krijgen we heel veel reacties van :"gefeliciteerd he met het verkopen van je huis" of iets dergelijks, dus dat is leuker als de vraag :"is je huis al verkocht?". Afgelopen zondag zijn we reeds begonnen met het uitzoeken van de spullen op zolder. Afijn, na 1 uur hadden we een half kantje achter het schot leeggeruimd en uitgezocht. Het is wel leuk, want zo kom je spullen tegen die je al in geen eeuwigheid heb gezien. Zoals bijvoorbeeld: met oud en nieuw zochten we naar een spel dus ook ergens, toch, maar waar? Afgelopen zondag vond ik ze inderdaad, achter het schot, hoeveel ? ongeveer 8 doosjes maar…… Dus toch een hele goeie Bulk Afijn, we hebben al wat dingen in de aanbieding zoals een gourmet-set voor 8 personen, tennisracket, puzzels en ga zo maar door. A.s. zaterdag gaan we met frisse moed verder met de andere kanten en de schuur. Eind februari en begin maart komen 2 verhuisbedrijven langs om een offerte te maken. Verder blijven we gewoon het internet afzoeken voor geschikte lokaties/resorts. Nou, dit was het voor nu weer even, als er meer te melden is, zijn jullie het eerste die het horen


Hallo, Eindelijk weer een up-date. De laatste was begin februari dus het werd wel weer tijd om wat te schrijven. Hoe staat het met de plannen? Nou we hebben de spullen uitgezocht, zowel van de zolder als de schuur. We hebben een aantal dingen te koop. We hopen de lijst met de spullen die wij willen verkopen binnenkort te emailen naar de familie en vrienden. Als er meerdere personen interesse hebben voor bepaalde spullen, dan gaat het met opbod weg. Het overschot proberen we dan via marktplaats te verkopen. A.s. donderdag komt de 3e verhuizer praten en een offerte maken. Zoals het er nu naar uit ziet, zullen de spullen half juni per zeecontainer verscheept worden (als we ons visum tenminste binnen hebben). De container zal ca. 3 weken onderweg zijn. In totaal zal het ongeveer 4-6 weken duren voordat we de container terugzien in Ontario. Maar ja dat is allemaal onder voorbehoud. We wachten nog steeds op de brief van de ambassade uit Berlijn met het bericht dat we naar de medische keuring mogen. Als het meezit krijgen we hem in mei, dus dat duurt nog wel even. Tot zover maar weer, jullie horen nog van ons. groetjes Sabine



Ja, en dan is het alweer 18 maart. We zijn weer een halve maand verder maar hebben verder nog geen nieuws uit Berlijn (van de ambassade). Deze week hebben wij de offertes van de verhuizers naast elkaar gelegd en er zit dus duidelijk een groot verschil tussen de hoogste en laagste offerte.!!! Dat scheelt dus gauw al 3000 euro .De laagste aanbieder is een internationale verhuizer waar we goede verhalen van hebben gehoord. Dus dat is niet moeilijk kiezen, he. De enkele reis-tickets voor de zomer hebben we ook afgelopen week geboekt, zowel voor ons als voor onze poezen. We vliegen op donderdag 13 juli 2006. Mocht het visum onverhoopt niet doorgaan, dan gaan we toch …… alleen moeten we dan wel nog even een retourtje bijboeken. Eerst gaan we in mei nog even samen naar Canada om o.a. een resort te bekijken (als het in de tussentijd nog niet verkocht is), enkele huurhuizen te bezichtigen en diverse andere voorbereidingen te treffen, zoals een bankrekening openen en eventueel een school zoeken/regelen. De veiling van de te verkopen spulletjes is in volle gang. Er wordt al aardig geboden. Voor de geinteresseerden die onze lijst nog niet hebben gezien, mail ons op overink@planet.nl en we zullen de lijst opsturen. Dit was het voor nu.


Wat gaat de tijd toch snel. Pasen is ook al weer voorbij. We hebben nog niks gehoord dus we zitten altijd nog met smart te wachten op bericht uit Berlijn. We worden wel steeds ongeduldiger. Je wilt van alles doen, maar dat kan nog allemaal niet. Best moeilijk hoor. In de tussentijd blijven we spullen verkopen. de spullen die we op marktplaats hadden gezet, zijn we kwijt. De rest van het kleine spul gaan we op Koniginnedag verkopen. Dus als je nog een collectorsitem wil aanschaffen, dan moet je naar het centrum komen op 29 april. Verder hebben wij het druk met niks doen. Wel plannen we van alles : de meiden logeerpartijtjes, wij etentjes hier en daar, dus de agenda raakt aardig vol. Nou dit was het dan wel weer zo’n beetje, we hopen dat we in het volgende log echt iets kunnen melden.

Ja dan zitten we opeens in Canada. Nee niet al permanent maar om een en ander uit te zoeken. Van de ambassade hebben we nog niets gehoord.
Vandaag zijn we het plaatsje Lakefield beter gaan bekijken. ‘s Middags hadden we een afspraak met een makelaar om een huurhuis te bekijken. Het plan is namelijk om eerst een tijdje een huis te huren en van daaruit verder op zoek te gaan naar een resort.
Hier een plaatje van het huurhuis en van de Otonabee-river die er achter langs loopt.
er staan nog een paar foto’s op ons fotoalbum onder Canada 2006.Lakefield bestaat uit ongeveer 2500 inwoners. Er zijn genoeg kerken, maar ook de bekende
Tim Hortons, Pizzahut, een echte pub!!!!, beerstore, en zo kan ik wel even doorgaan.
De hoofdstraat is de Queenstreet en daar liggen ook al de winkels, eetgelegenheden ed. aan. Lakefield heeft het voordeel dat het tussen Peterborough ligt (10 minuten), een stad waar alles is wat we in het dorp niet kunnen krijgen, en de Kawartha Lakes en aangrenzende wildernis.
Het lijkt ons een leuk dorp om in te wonen, maar we gaan nog meer dorpjes bekijken dus wie weet.Nou tot zover, over een paar dagen schrijven we weer.


groetjes uit een zonnig Lakefield,
Wilco en Sabine

hier weer even een berichtje uit Canada. Ditmaal vanuit de Public Library van Lindsay want we hadden de laatste 2 dagen geen motel met internetfaciliteiten kunnen vinden .Zondagochtend naar Twin Lakes Resort getogen, een half uur boven Havelock. Dit bleek een restaurant annex bar annex dance hall annex motel te zijn. Gerund door Grandpa van 80, die de laatste jaren het wat rustiger had aangedaan. Nou, het was een enorme bouwval ! Grandpa gaf toe dat het wat TLC (tender loving care) nodig had, maar ” we looked young enough” om dat voor elkaar te krijgen. Dat laatste is zeker waar maar de extra tonnen die dat zou vergen hebben we even niet. Het“resort” werd nu alleen nog bezocht door snow-mobilers en met bloed besmeurde deerhunters.
Grandpa was een leuk en grappig mannetje, en we hebben veel gelachen, maar een serieuze optie is dit niet.In de middag naar Tweed getogen waar een resort te koop is aan Stoco Lake. De locatie aan het meer was prachtig maar het resort ligt ook pal aan de toegangsweg tot Tweed die vrij druk is. Dat is wat minder. Mike, de eigenaar heeft ons de huisjes laten zien en daar werden we niet erg enthousisast van. Het maakte allemaal een armoedige indruk. We hebben al eerder geconstateerd dat de Canadese vakantieganger kennelijk wat minder verwacht van de accomodatie dan de gemiddelde Europeaan. Dat besef moet bij ons nog wat doordringen. Het huis waar we zelf in zouden komen te wonen hebben we nog niet kunnen zien – hij had gasten. Wellicht dat we in de zomer nog eens terug gaan om verder te kijken en te praten.


Maandagochtend zijn we in Belleville geweest en hebben we kennis gemaakt met de makelaar die ons tot nu toe wat heeft geholpen met het vinden/beoordelen van resorts en locaties. Dat was een heel leuk en nuttig gesprek.
In de middag doorgereden naar Barry’s Bay. Dit ligt wat noordelijker richting Algonquin Park maar deze omgeving spreekt ons wel heel erg aan, het is er wat heuvelachtiger en wilder dan in zuidelijker Ontario. Hier is ook een resort te koop maar dit hebben we niet bezocht daar de makelaar niet reageerde op onze mailtjes en telefoontjes. Nou, volgende keer dan maar.

Dinsdagochtend zijn we het Algonquin Park in gegaan en hebben daar even een trail gelopen. Toen we uit de auto stapten hadden we binnen de kortste keren een zwerm blackflies om ons heen. Dat is vrij irritant. In het voorjaar heb je in deze streken daar last van. Tja, elk voordeel heb z’n nadeel .Eenmaal op de trail, al lopende, hadden we geen last meer.

Terug in de auto door het park hebben we 3 moose gezien, van dichtbij dit keer. Doorgetrokken naar het plaatsje Orillia, een plaats waar we mogelijk een huurhuis zouden gaan zoeken. Maar daar zijn we al snel van terug gekomen. Het plaatsje was mooi van lelijkheid en hier hadden we absoluut geen goed gevoel over. Dus na enig overleg maar besloten om direct door te rijden naar Fenelon Falls, een plaatsje in de Kawartha regio. Ook wel een leuk plaatsje, maar geen huurhuizen beschikbaar momenteel. Tot nu toe heeft Lakefield nog steeds de voorkeur !

Vandaag zijn we dus in Lindsay, een wat grotere plaats van 17.000 inwoners. De plaats heeft het voordeel van alle voorzieningen, en ziet er ook wel leuk uit. Daar we toch de voorkeur hebben voor een kleiner dorp houden we dit als mogelijkheid achter de hand.
We gaan vandaag verder naar Bobcaygeon, een plaatsje van 2500 inwoners in de Kawartha regio. Is kijken wat daar mogelijk is.

Al met al alweer 1250 km gereden– in dit land gaat dat vrij snel – en ondanks het wat mindere weer is het weer lekker genieten van de ruimte en de natuur.
Helaas nog niets gehoord over het visum dus we proberen straks maar iets te regelen met een optie o.i.d. We zien wel.


Woensdag zijn we in Bobcaygeon geweest. Het plaatsje op zich is heel gezellig maar helaas geen rental houses. We hebben een makelaar gesproken en ons kaartje achter gelaten, dus wie weet.
Daarna zijn we doorgereden naar Buckhorn.
Buckhorn stelt als dorpje niet veel voor, maar ze hebben wel een paar leuke resorts.
In een daarvan hebben we overnacht, genaamd de Westwind Inn. Wij waren de enige gasten en om 17.00 uur ‘smiddags was er verder niemand in het resort, maar we mochten overal gebruik van maken zoals de kano’s, boot, hot tub, jacuzzi, fitness apparatuur e.d. we hebben daar een trail gelopen langs een beaver pond en inderdaad we hebben een bever gezien, een lief klein haasje en natuurlijk verschillende chipmunks.
Donderdagmorgen probeerde we nog een trail te lopen, maar het stikte van de muggen.
Aangezien we geen muggenspray bij ons hadden zijn we maar teruggegaan. We hadden de bever toch al gezien dus…
Na het ontbijt (Wilco bacon and eggs, Sabine french toast with syrup) in een plaatselijk restaurant zijn we terug naar Lakefield gereden. Eerst de elementary school bezocht en gesproken met de directeur. Kim en Ilana zijn van harte welkom in september.
Daarna nog even in het huurhuis gekeken zonder makelaar en later hebben we gepraat en geluncht met de eigenaar (een aannemer) van het huurhuis en zijn compagnon over het huis en de toekomst. Dat was erg interessant. Ze willen van het huis een B&B maken en ze zoeken nog personen om het te exploiteren. Nou ja, wij misschien !

Dus morgen (vrijdag) vliegen we weer terug naar onze meisjes (we hebben jullie wel gemist hoor) en de rest.

Dit kunnen we constateren na onze zoektocht:
- op maandag is het hier grasmaaidag (natuurlijk wel op zo’n Hornbach machine van de tv reclame) jippiejippiejahee
- er is veel wildlife in Canada : elanden, vos, bever, otter, chipmunk, squirrel, visarend, kolibrie
haas,black flies en heel veel muggen
- we gaan voorlopig eerst een huis huren tot aan het voorjaar 2007, waarschijnlijk in Lakefield.
- de resorts die we gezien hebben het ook niet gaan worden
- dat de Canadezen ook soms te hard rijden
- dat de oudjes (de 70-80 jarigen) ook nog steeds auto rijden
- dat overal, dus ook in Lakefield, Nederlanders wonen
- en….dat we weer een paar stapjes gemaakt hebben in het emigratieproces
Al met al een nuttig maar vermoeiend weekje.

Nee we hebben nog niks gehoord, hoewel …. Het emigratieburo Buysse heeft voor ons gebeld naar de ambassade en die heeft doorgegeven dat de doorlooptijd om een oproep voor de medische keuring van 12 maanden naar 12 tot 15 maanden is gewijzigd. Dus jullie snappen het wel:

wij zijn hier op zijn zachtst gezegd helemaal niet blij mee, dit is ronduit ……..

We hope for the best en wachten (on)geduldig af, misschien hebben we geluk, we zien wel. Of we de vlucht van 13 juli a.s. zullen nemen is nog maar de vraag.

Misschien moeten we toch nog een huurhuis vinden in Nederland. We zullen dan niet veel hebben, want waarschijnlijk zijn onze meubels dan al in een container opgeslagen. Afijn, we zullen wel zien.
Tot zover maar weer, we wachten dus nog steeds………………

Hier een kleine update. Nee, we hebben nog niks gehoord van de ambassade. We hebben besloten om ons ticket van 13 juli a.s. te annuleren. We zijn nu op zoek naar een huurhuis in de regio, want we gaan er nu maar van uit dat het nog wel een poos kan duren voordat we wat horen. In augustus moeten onze meiden gewoon weer naar school, dus vandaar dat we in de regio willen blijven. De meiden hopen dat we pas eind september weggaan zodat ze kamp op school nog mee kunnen maken.

We krijgen van alle kanten verblijfplaatsen aangeboden van een caravan tot kamers bij familie thuis. Dat waarderen wij zeer. Op dit moment zijn we bezig met een gemeubileerd huurhuis in Bergschenhoek.

Wilco heeft voor zijn werk internetaansluiting nodig en we hebben natuurlijk ook nog onze 2 katten, dus het is niet eenvoudig om wat te vinden. Maar we blijven zoeken en we laten het jullie wel horen.

De verhuizer komt 5 en 6 juli om onze spullen in te pakken. We hebben besloten gewoon alles in de zeecontainer te laden en dan in opslag te laten staan. De dozen zijn gebracht, dus we gaan maar met inpakken beginnen.

Nou dit was het dan weer eventjes.
Tot horens


JULI 2006
Na afscheid genomen te hebben van onze collega’s, de diverse afscheidetentjes en -borrels, zijn we nu even werkeloos. We hebben veel cadeautjes, bonnen en bloemen gekregen.

Het sorteren, inpakken, weggooien, verhuizen is achter de rug. Afgelopen woensdag (5 juli) kwamen er 3 man sterk om onze spullen in te pakken. In papier, karton, bubbeltjes plastic en ander stevig karton werden onze spullen behoedzaam ingepakt.

Dit heeft de hele dag geduurd. Donderdagochtend gingen ze vrolijk verder, zodat onze woon en slaapkamers steeds witter (van het karton) werden.

‘SMiddags om 13.00 uur kwam de container. Om 14.00 uur gingen ze laden en om 15.30 uur stonden alle spullen in de container.
Vrijdag zijn we de rest van onze spullen en kleding naar het huurhuis in Bergschenhoek gaan overbrengen. Je denkt dat je heel wat weggegooid hebt, maar je houdt toch nog een heleboel spullen over hoor. De poezen vonden het maar vreemd in het nieuwe huis en bleven de meeste tijd boven op zolder. Vrijdag a.s. is de overdracht van ons huis aan de Speenkruidstraat.

Dus op dit moment doen we helemaal even niks, behalve wachten op wat komen gaat, een beetje lezen, fietsen en vooral relaxen.

We hebben inderdaad nog steeds niks gehoord van de ambassade. Balen, balen.

Iedereen die op vakantie gaat: een fijne vakantie. Misschien gaan we er zelf ook nog even tussenuit, wie weet?



Ja en dan zitten we al weer 3 weken in ons huurhuis in Bergschenhoek. De verhuizing ging vrij soepel zoals jullie hebben kunnen lezen. We genieten nu vooral van het weer. Een beetje vakantie houden zeg maar; naar het strand, beetje fietsen, zwemmen e.d.

We zijn wel een beetje van slag want onze oudste kat Maxime is sinds zondagavond 18 juli spoorloos. Ze kwam zondagavond niet naar binnen en wij dachten die blijft wel in de buurt, maar helaas de kleine Rosie kwam wel ‘snachts naar binnen, maar Maxime had de poten genomen. We hebben overal gezocht, maar ja waar moet je zoeken. We hebben in onze wijk pamfletten opgehangen en we zijn regelmatig naar de Speenkruidstraat terug gereden maar helaas tot nu toe nog geen spoor van Maxime. Wij vrezen het ergste (zeker met deze hitte) maar wie weet…..

Nee, ook van de ambassade nog geen nieuws. We wachten nog steeds. BALE………….

Verder hebben we geen nieuws, dus tot de volgende keer. We hopen dat we snel wat beter nieuws hebben. Groetjes.



En dan is het alweer half augustus. Al wat gehoord ? Nee dus ! Maandag is Jolanda – onze emigratieconsulent – weer terug van vakantie. Volgende week gaan we maar eens even bellen of ze bij de ambassade haar licht op kan steken, misschien komen we wat te weten.

Wat doen we zoal ? Nou, ik niet zoveel. Contractueel moet ik me beschikbaar houden voor mijn ex-werkgever maar kennelijk hebben ze me nog niet erg nodig. Ik verdien dus wel geld maar doe weinig. Lijkt lekker maar ik heb liever wat te doen. Sabine bezorgt twee keer per week post voor SelectMail. Ze is lekker bezig maar veel levert het niet op. We beschouwen het maar als betaalde fitness ! Vanaf september gaat ze 2 dagen in de week oppassen op een tweeling van 1,5 jaar oud. Dit als invalster voor Marjo die even wat anders aan haar hoofd – of liever gezegd been – heeft.

Zo’n periode als nu is aan de ene kant wel lekker, je hebt immers veel vrijheid, maar geeft aan de andere kant ook heel veel tijd om na te denken. Vergelijk het met de wachtkamer bij de dokter. Daar schieten je gedachten ook alle kanten op. Laat ik zeggen dat dit mijn gemoedsrust en humeur niet ten goede komt. Dat het zo lang duurt irriteert me mateloos, ook al probeer ik nog zo hard om het te accepteren. Diverse toekomstscenario’s spelen zich af in je bovenkamer. Succesvolle maar ook dramatisch aflopende scenario’s strijden om voorrang. Twijfel en wispelturigheid slaat toe. Moeten we wel het toerisme in gaan ? Moeten we toch ook niet naar andere Canadese provincies kijken ? Stel dat we ons visum niet krijgen, wat dan ? Of moeten we gewoon maar in Nederland blijven en het hele plan laten varen ? Alle beren op de weg worden opeens veel groter en belangrijker. Het emigratieproces gaat in golven en momenteel bevind ik mij dus even op de bodem van zo’n golf. Sabine heeft er overigens minder last van dan ik, ze piekert gewoonweg wat minder. Dat is wel fijn, het zorgt voor tegenwicht. Maar ik zal de dag prijzen waarop we bericht krijgen zodat ik me weer gericht en gemotiveerd kan focussen op onze toekomst.

Doordat we niet weten wanneer we weg kunnen is ons oorspronkelijke plan in duigen gevallen. De periode dat we in Canada konden wennen met behoud van inkomen vanuit NL, de beschikbaarheid van het huurhuis dat we gevonden hadden, de voorbereidingstijd in Canada om voor het zomerseizoen een geschikte onderneming te vinden…….het valt nu allemaal weg. We moeten onze start in Canada dus opnieuw op de rit zetten. Maar eerst maar eens dat bericht van de ambassade afwachten, daar valt of staat immers alles mee !

Hopelijk kunnen we snel goed nieuws melden.

Wilco.


En dan zitten we al weer op 16 maanden. We hebben nog steeds niks gehoord van de ambassade. We gaan er nu maar vanuit dat we in november bericht krijgen. Dan zitten we dus op 18 maanden!!!! Wilco heeft nog een email naar Berlijn gestuurd, maar daar heeft hij nog niets van gehoord. (Misschien zit er gewoon niemand ????) Er is wel iets positiefs aan dat het zo lang duurt, we kunnen wel nog een paar feestje meevieren, zoals 12,5 jr bruiloft van vrienden, 50 jr feestje van een zus, in december (dat halen we misschien nog wel) 25 jr bruiloft van een zus en een broer. Dus dat pikken we allemaal nog even mee. De meiden zijn inmiddels op schoolkamp geweest, dat vonden ze echt vet gaaf!!!!! En verder …..wachten we geduldig…..

Zoals we vorige keer al schreven brengen wij post voor selectmail rond. Ja, je moet toch wat doen. Het is echt hard voor weinig. Maar je bent lekker in de buitenlucht en je bent van de straat, moet je maar denken.

Hier zie je Wilco de post sorteren. Jaja, hij is goed bezig.

Wat het weer betreft hebben we wel mazzel. Het is nog steeds heerlijk weer. We trekken er op uit en genieten zo nog een beetje van Nederland. Op de fiets naar Kijkduin (aan zee) daar draaien we onze hand niet meer voor om. (Pijnlijke kont hou je er wel een paar dagen aan over). Wandelen op de Loonse en Drunense duinen is ook heerlijk rustig (zie foto’s).

Zo kom je nog eens ergens, nietwaar.

Tot zover maar weer, we hopen dat we het volgende berichtje sneller kunnen schrijven.

 

Hallo allemaal,

we zijn weer even verder in de tijd maar helaas nog niet veel opgeschoten. Het blijft stil op het emigratiefront en als de tekenen niet bedriegen kan dit voorlopig nog wel zo blijven. Ja, we zitten over een aantal weken op 18 maanden – nog steeds de doorlooptijd volgens de website van de ambassade – maar we horen her en der al geluiden dat het weleens richting de 2 jaar kan gaan. Buysse, ons emigratieburo zou deze week wat moeten horen over een aantal dossiers waarvan de 18 maanden nu is verlopen. Zodra ze wat horen –goed of slecht nieuws – laten ze het weten. Afwachten maar !

Volgende week heb ik een afspraak met The Resource, een wervingsburo in Amsterdam om te kijken of ik de komende maanden nog ergens wat kan verdienen. De schoorsteen moet namelijk wel blijven roken, nu mijn contractje met Nauta vanaf volgende maand waarschijnlijk niks meer zal opleveren. The Resource regelt onder meer het inzetten van fiscalisten bij bedrijven voor korte interim klussen. Precies wat ik zoek dus. Wellicht heb ik hier volgende week al wat meer over te melden.

Vorige week kwam ook onze verhuurder even langs voor een praatje. Wou weten of we al wat gehoord hadden over ons visum. Hij ligt helaas in een scheiding en de kans is dus groot dat ze dit huis binnenkort nodig hebben. We hopen het natuurlijk niet maar we houden er rekening mee dat we eind januari (opzegtermijn is 3 maanden) er misschien uit moeten. Nou ja, we wachten ook hier maar weer af wat er gaat gebeuren.

Zijn we dan nog bezig met leuke Canada dingen ? Jazeker wel. Momenteel hebben we zo’n vier potentiele ondernemingen op het oog waar we toe zijn aan een visuele inspectie. Maar ja, heeft weinig nut zolang we niet weten of en wanneer we naar Canada mogen.

Tevens ben ik in gesprek met PricewaterhouseCoopers in Toronto over een baan op hun expat afdeling. Ik hoor daar volgende week meer over. Het is nuttig om deze sollicitatie te doen want het kan zijn dat de ambassade een interview wil houden en dan vraagt naar de contacten die ik heb gelegd met potentiele werkgevers in Canada (op fiscaal gebied dus !). En hoewel werken/wonen in omgeving Toronto niet onze eerste optie is kan dit misschien toch wel een eerste opstap zijn. We zien wel wat er gaat gebeuren.

Nou tot zover maar weer. Hopelijk meer en goed nieuws binnenkort.

Wilco.

 
Verhuisperikelen ! half oktober 2006

Waar wij al bang voor waren, is nu gebeurd !

We kregen vandaag een aangetekende brief en daar stond in dat we per 1 februari 2007 uit ons huurhuis moeten zijn. We balen als een stekker

We hielden er al een beetje rekening mee maar stiekem hoopten we toch dat onze verhuurders een andere oplossing voor hun problemen zouden kunnen vinden. Maar goed, het is niet anders. We hebben maar weer even wat meer druk uitgeoefend op ons emigratieburo om te proberen wat meer zicht te krijgen op de stand van zaken met onze emigratieaanvraag. We hopen er maar het beste van.

Dus binnenkort maar weer op zoek naar een gemeubileerd huis ! Heeft iemand tips of nog een tweede beschikbaar, laat het ons weten !


Halloween 31oktober 2006

Hallo iedereen,
Hadden we gedacht dat we halloween dit jaar echt in Canada konden vieren, is de werkelijkheid toch dat we ook dit jaar halloween in Nederland vieren.

Maar niet getreurd, we kopen gewoon weer pompoenen en maken er wat moois van. Zo gezegd zo gedaan, afgelopen zaterdag zijn we lekker bezig geweest met het uithollen van de pompoenen. Toen we daar mee klaar waren hebben we het huis versierd en zie hier de resultaten :halloween

Vanavond gaan de meiden ("trick or treat") langs de deuren met hun vriendin in de Meerpolder. In Bergschenhoek zie je het in sommige straten wel maar zeker niet overal. We wensen iedereen vanavond een

Een lach en tranen 12 November 2006
Zo sta je te feesten en te lachen met heel je familie ter ere van de 50ste verjaardag van je zus/schoonzus en de dagen daarna ben je in rouw gedompeld door het overlijden van Marcel, onze pas 18 jarige neef. Hij is tragisch verongelukt in de nacht na het feest. Het ene moment sta je lekker te kletsen met hem en het volgende moment is hij er niet meer. Het is nog steeds niet te bevatten.

Canada is dan lichtjaren weg en helemaal niet belangrijk meer. Het besef dat je straks op duizenden kilometers zit van je familie dringt dan wel even goed tot je door. Het was nu toch fijn om nog hier te zijn zodat we steun konden geven aan – en vinden bij – onze familie. Hoewel je straks met het vliegtuig betrekkelijk snel hier kan zijn is het toch anders ! Tja, emigratie heeft duidelijk mindere kanten.

Maar het leven staat niet stil. Er zijn wat ontwikkelingen te melden. Mijn zoektocht naar werk heeft wat opgeleverd. Vanaf 1 januari werk ik voor een periode van – in beginsel – vier maanden (mogelijk te verlengen) bij Shell in Den Haag. Ik heb nog tot 30 november bedenktijd of ik dit contract definitief wil aangaan. Ik heb deze periode ingebouwd met het oog op een eventuele plotselinge oprisping van de ambassade in Berlijn, want stel je voor dat we nu snel wat horen ? Dan kunnen we wellicht toch al in januari weg. Ondertussen hebben we eigenlijk al besloten het contract te tekenen want die paar maanden extra is te overzien, financieel is het erg aantrekkelijk, en verhuizen in het voorjaar is toch fijner dan in hartje winter. Zoals het er nu voorstaat staat ons definitieve vertrek gepland in mei 2007.

En ja, de ambassade geeft weer tekenen van leven ! Vorige week ontvingen we van Buysse – ons emigratieburo –een mailing dat de ambassade bezig is met het verwerken van de Mei 2005 dossiers. Daar zitten wij dus ook bij. Een mede-emigrant die zijn dossier begin mei 2005 heeft ingediend heeft inmiddels inderdaad wat gehoord van de ambassade dus er zit schot in de zaak. De kans is dus groot dat we binnenkort wat meer weten.

Verhuizing 8 December 2006
Nee, we verhuizen nog niet naar Canada(helaas), maar 2 straten verderop. We gaan in een appartement wonen bij ons in de wijk.
Het ziet er van binnen mooi uit. De meiden hebben lekker een eigen kamer, de poes kan gewoon lekker buiten spelen en wij hoeven niet meer af te wassen. Kortom hier houden wij het wel uit tot de volgende verhuizing, welke hopelijk naar Canada is.

Van Berlijn hebben we nu wel iets gehoord, maar niet waar we op zitten te wachten. We worden langzamerhand gek. Hoelang duurt het nog?????Het emigratieburo heeft contact gehad met Berlijn, maar daar wordt je dus niet echt veel wijzer van. De anderen, die ook wachten, hebben inmiddels wel bericht gekregen dat ze een nieuwe Verklaring van goed gedrag (Police certificate) op moeten sturen. Wat betreft de status van ons dossier kregen wij het volgende te horen via email :

"in Mr. Overink’s case we have not reached the stage yet where we look at police certificates. As I pointed out in one of my previous messages, each case is different and each case progresses at a different speed."

Hier moeten we het dan maar mee doen. Het is echt te gek voor woorden.

Dus wat doen wij : wederom afwachten………………………..

Berichten aus Berlin ! 14 December 2006
Vandaag is het de dag voor de verhuizing, dus nog snel even een berichtje typen. Want we zitten straks een paar dagen zonder internet.

We hebben deze week een brief van de ambassade ontvangen waarin staat dat er meer informatie voor Wilco’s opleiding wordt gevraagd. Dus ze zijn eindelijk bezig met ons dossier!!! Er moet een verklaring komen van de federatie belasting academie over de duur en zwaarte van zijn opleiding. Hopelijk krijgen we dit allemaal voor de kerst rond en kunnen ze daar in Berlijn per 2 januari weer verder met ons dossier.

Tot slot wensen wij iedereen :

 
Ambassade tevreden ?? 21 December 2006
Hallo,
even een updeetje zo vlak voor de kerst !

Ons emigratieburo heeft de gewenste verklaring over mijn opleiding bij de Federatie Belastingacademie inmiddels gekregen. Het is allemaal vrij vlot gegaan, de tekst van de verklaring is geruststellend wat betreft het aantal geclaimde opleidingspunten. We zijn er dan ook erg blij mee. Vandaag is de verklaring naar de ambassade in Berlijn gestuurd. Tevens zijn daar de nieuwe verklaringen van goed gedrag bijgevoegd. Die hadden we zelf al aangevraagd omdat bijna alle andere mensen die ook moesten insturen. Dan hebben ze die maar vast, hoeven ze er straks niet meer naar te vragen mochten ze op het idee komen dat fam. Overink toch eigenlijk ook wel nieuwe verklaringen moet indienen.

De ambassade is dus weer aan zet. Het volgende bericht van de ambassade is hopelijk de lang verwachte uitnodiging voor de medische keuring.

Verder ben ik vandaag bij Shell geweest om pasjes te maken, introductiefilm te bekijken etc. Dinsdag 2 januari ga ik daar beginnen voor een periode van vier maanden. Tot eind april dus nog even hard aan de slag en daarna (medio mei) gaan we – mits alles volgens planning gaat verlopen – eindelijk naar Canada.


Nog steeds in de wachtkamer 11 February 2007
Wat duurt wachten toch lang. We hebben sinds december 2006 niets meer gehoord. Het emigratieburo heeft 2 weken geleden een brief naar de ambassade gestuurd met de vraag hoe het ervoor staat. Helaas wachten wij nog steeds op antwoord. Volgens ons voeren ze daar totaal niks uit ?!??!?!?? Heel erg frustrerend.

Wilco werkt sinds de 2e week van januari bij Shell. Het was eerst even wennen om zich weer elke morgen in zijn pak te hijsen, maar hij is inmiddels na 5 weken wel gewend. Ik doe nog steeds de post voor Sandd en Select mail. Hard voor weinig, maar je bent in ieder geval lekker bezig en in de buitenlucht. De meiden hebben hun Cito week achter de rug, dus het is even afwachten op de uitslag. Die verwachten wij begin maart.

Verder hobbelen we maar voort. We proberen de moed er maar in te houden ook al valt dat soms niet mee.


Er gloort hoop aan de horizon ! 3 March 2007
Vandaag zijn wij in een opperbeste stemming. Nee, wij hebben nog niets gehoord maar wel andere Canada gangers die een dikke week voor ons de aanvraag hadden ingestuurd. Zij hebben eindelijk de oproep voor de medische keuring gekregen. Dit geeft hoop dat wij nu ook snel aan de beurt zijn ! en dat is een lekker gevoel…..

We hadden afgelopen week maar weer eens de telefoon gepakt en ons emigratieburo gebeld hoe het ermee stond. Ze wisten te melden dat de baas naar Berlijn was getogen om eens polshoogte te nemen. Er mochten alleen algemene vragen gesteld worden dus specifiek over Mr and Mrs Overink and children kon niets gezegd worden. De uitleg van de ambassade was dat ze een grote reorganisatie achter de rug hadden, vandaar de "zomerslaap" van mei tot november 2006. In november hadden ze weer een beetje gewerkt maar al snel ging de hele bups op cursus waardoor alles weer stil kwam te liggen. Ondertussen is dat allemaal afgerond en hebben ze ook nog eens wat nieuwe mensen aangenomen. Vanaf nu zou er weer gewerkt worden !!! En verdomd……het schijnt nog zo te zijn ook, getuige de oproep voor eerdergenoemde luitjes.

Dus het wordt nu weer erg spannend komende weken. Dus check vaak dit weblog want wie weet is er binnenkort groot nieuws !


Kriebels in je buik 6 March 2007
En wederom heeft een mede-wachtende de oproep van de medische keuring binnengekregen. Deze mensen zitten ook met hun aanvraag voor ons. Het ziet er nu dus echt naar uit dat ze weer hard werken in Berlijn. Ik krijg nu toch wel een beetje kriebels in mijn buik, gaat het dan toch nog gebeuren. Het wordt nu toch echt spannend. Krijgen wij hem ook deze week nog????? Laten we het hopen.
Duim met ons mee.


Oproep binnen !!!!! 2 April 2007YESSSSSSSSSSSS, Eindelijk de oproep voor de medische keuring is binnen !!!! Vanmorgen werd Wilco door Jolanda van Buysse gebeld dat ze het binnen hebben gekregen. We zijn helemaal in jubelstemming. De kriebels zijn weer terug van weggeweest. Want de laatste weken waren toch wel zenuwslopend. Elke morgen hoopten we om gebeld te worden maar elke morgen werden we teleurgesteld.

Maar vandaag eindelijk het verlossende telefoontje. !!!!!!!!!!! Een heerlijk cadeautje voor mijn verjaardag. Iets te vroeg maar daar malen wij niet om (hahahaha)

Gelijk gebeld naar Dr. van Meurs in Den Haag. De laatste hobbel voor onze emigratie. Dinsdag 10 april gaan we ons laten keuren.

Hoe dat allemaal gaat horen jullie wel.

 

Vandaag naar de keuring geweest : Vroeg uit de veren, hop naar Den Haag. Om half 9 waren wij bij dr. van Meurs. Wat werd er allemaal gedaan bij de keuring? Oren-ogen test, gewicht, lengte, oefeningen met je armen/benen, diverse malen diep zuchten e.d. Heel veel vragen over allerlei enge ziektes en aandoeningen. Al met al een hele waslijst. Na 2 uur stonden we weer buiten en gingen we naar het ziekenhuis om longfoto’s te laten maken (alle 4) en om bloed te laten prikken (alleen Wilco en Sabine). Om half 1 waren we weer terug bij dr van Meurs om de longfoto’s af te geven en konden we weer naar huis. Ook deze hobbel hebben we genomen. Het kost wel wat, maar ja, voor niets gaat de zon op.

We hopen nu over ca. 4 weken weer van Berlijn te horen wat betreft de laatste fase, namelijk het opsturen van de paspoorten. We zullen zien.

Wederom wachten 17 April 2007

Vanmorgen dr. van Meurs gebeld of hij de gegevens al heeft opgestuurd. Inderdaad heeft hij gisteren de uitslag van het bloed binnengekregen en heeft hij verder alles verzonden naar Wenen. Ja, inderdaad Wenen, want daar zit de arts de alles nakijkt. Als het goed is duurt het ongeveer 3 weken voordat we bericht kunnen verwachten uit Berlijn om onze paspoorten op te sturen. Ja, ja, geduld is een schone zaak.

In de tussentijd gaan we met z’n 4-en nog even een week naar Canada om het een en ander te bekijken en te regelen. Kortom we blijven lekker bezig.

 
Weekje Ontario, deel I 29 April 2007
Afgelopen donderdag aangekomen in Toronto. Donderdag richting Huntsville gereden. Vrijdag verder richting het noorden. Heel de dag alleen maar regen gezien, maar ook 2 elanden langs de weg. Zaterdag het motel bezocht wat wij op het oog hadden. De lokatie is schitterend, ook het uitzicht is prachtig, maar we zijn er nog niet helemaal uit. Hieronder zie je twee foto’s genomen met uitzicht op het meer.

Daarna zijn we richting het westen gereden, op weg naar ons volgend resort. Onderweg hebben we veel wild life gezien waaronder 1 zwarte beer!!!!!! Het is echt ongelofelijk. Helaas hebben we er geen foto’s van want hij vluchtte het bos in zodra wij remden.

Na 3 dagen hebben we er al 1000 km opzitten. Morgen gaan we het resort bezoeken en verder een beetje relaxen.

De "bacon and eggs" en de pancakes smaken weer heerlijk, de natuur is rustgevend en de meiden zijn ook weer enthousiast. Dus wat wil een mens nog meer ??? Volgende keer horen jullie meer.


Weekje Ontario, deel II 4 May 2007Hier een verslag van de laatste dagen in Canada. We hebben het resort gezien. De directe omgeving waar dit resort ligt is echt schitterend: aan een meer, een bos, rustig, veel wild life. Helaas is het iets te duur voor ons, maar we weten nu wel wat we echt willen. We gaan het iets anders aanpakken, althans dat is het plan. Nu het motel en resort niet door gaan, gaan we weer uit van ons oorspronkelijke plan, eerst settelen en wennen in Canada en daarna pas op zoek naar een resort. We hebben onder voorbehoud een huis gekocht in Douro-Dummer, in de omgeving van Lakefield. We weten echter nog niet of we meteen al gaan emigreren als we het visum krijgen of dat we nog even in Nederland blijven werken.

Hier zijn een paar foto’s van het huis. Het huis is landelijk gelegen, aan de achterkant grenst het aan een bos. voorkant van het huis

zijkant van huis/garage

uitzicht voorkant woonhuis uitzicht schuin rechts voorkant woonhuis

Het was een druk weekje: we hebben meer dan 2000 km gereden, veel wild life gezien(ook vlak bij het huis namelijk herten, wasbeer, vos), veel koffie gedronken bij Tim Hortons, lekker gegeten bij Pizzahut, Kelsey’s, Subway ed, bankrekening geopend, veel mensen gesproken en de laatste dagen veel geregeld i.v.m. het kopen van het huis.

Morgen vliegen we weer naar Nederland. Het zit er weer op helaas.

Champagne 12 May 2007


Nou daar stonden we dan, te wachten totdat Wilco de champagne kon laten vloeien. Maar dat duurde allemaal toch iets langer. De fles had meer dan een jaar in de koelkast gelegen dus dat ging niet echt vlot. We hadden bijna besloten om er maar van af te zien, toen de kurk dan toch eindelijk los kwam.

Dus werd er ingeschonken en geproost op het visum.

Daarna nog even poseren met de Canadese vlag en toen snel een slokje van die heerlijke champagne. NOT. Toch maar snel een biertje en wijntje ingeschonken. Smaakte een stuk beter.!!

Vanmorgen belde Buysse dat we onze paspoorten mogen opsturen. Eindelijk !! 4 weken na keuring is er nu zekerheid. Vanavond zullen we eens een lekkere fles champagne openknallen. Hij staat al een jaar in de koelkast dus of hij nog smaakt, zeker weten!!!!!!

Een jaar later als gepland kunnen we eindelijk verder plannen. Wilco gaat vanmiddag persoonlijk de paspoorten brengen in Culemborg. Een heerlijk ontspannend ritje. Het laatste hobbeltje.

Misschien maar alvast het canadese volkslied gaan oefenen :

O Canada!
Our home and native land!
True patriot love in all thy sons command.

With glowing hearts we see thee rise,
The True North strong and free!

From far and wide,
O Canada, we stand on guard for thee.

God keep our land glorious and free!
O Canada, we stand on guard for thee.

O Canada, we stand on guard for thee.


Balansdag ! 2 June 2007
Nee, we zijn niet aan het Sonja Bakkeren, hoewel dat – om eerlijk te zijn –geen kwaad zou kunnen. Nee, we maken de balans op. Hoe staan we ervoor en wat gaan we nu doen ?

De paspoorten liggen inmiddels al 3 weken bij de ambassade voor het stempelen van de visa. We hebben de indruk dat ze weer niet erg hard bezig zijn daar dus het zal nog wel een paar weken duren voor we ze terug hebben.

Het huis is inmiddels definitief van ons. Eind juni is de overdracht maar we hoeven daar niet fysiek bij te zijn. We regelen alles via onze lawyer. Dat betekent veel e-mail en telefoonverkeer. Daarnaast moeten we zelf nog de "utilities" regelen zoals elektriciteit, olie, telefoon, internet, satellite TV etc. Half/eind juli gaan we dan naar Canada om het huis betrekken en laten we de container overkomen.

Zoals we al schreven in onze posting van begin mei zouden we ons definitieve vertrek mede laten afhangen van het al of niet vinden van nieuwe interim opdrachten voor Wilco. Het idee was dat als er zich nog iets aandient voor meerdere maanden we die gelegenheid om onze financiele reserves aan te vullen nog zouden benutten. Sinds begin mei probeert Wilco dan ook nieuwe opdrachten te vinden maar dat is nog niet gelukt. Met de zomer periode op komst verwachten we eerlijk gezegd ook niet dat er nog veel op zijn pad zal komen. Wilco heeft afgelopen week nog 3 dagen bij Shell gezeten maar dat project is nu zo goed als afgerond. Komende week zal duidelijk worden of zijn tijd bij Shell er nu echt op zit of dat ze wellicht nog weer iets anders hebben waarvoor hij ingeschakeld kan worden. Maar we rekenen er niet op.

Het werk is het enige dat ons nog langer in NL zou kunnen houden. Nu op dat vlak niet veel meer te verwachten is hebben we de kogel door de kerk gejaagd ! In Juli maken we de definitieve overstap naar ons nieuwe thuisland. Komende week gaan we de tickets bestellen en gaan we de overtocht van de container regelen. De meiden hebben de laatste schooldag op 13 juli. We gaan proberen de week daarna al te vertrekken. We hebben er ontzettend veel zin in. De meiden hoeven in Canada ook pas begin september weer naar school dus ze hebben de zomermaanden nog lekker vrij. De eerste weken zullen we druk genoeg zijn met het regelen van SIN nummer (sofinr.), verzekeringen, auto kopen, huis schoonmaken/inrichten. Maar we gaan ook veel tijd inruimen om te genieten van onze nieuwe woonomgeving. Natuurlijk zullen we ook proberen een baan te vinden "for the time being" en ondertussen onze zoektocht naar een resort/motel onverminderd voortzetten.

De komende weken zullen in het teken staan van het afsluiten van allerhande zaken hier in NL, het regelen van ons (kleine) uitzwaaifeestje etc. Zodra de definitieve datum van vertrek bekend is laten we dit hier uiteraard weten.

Groetjes, Wilco (in Canada wordt dit "Willem"), Sabine, Kim en Ilana.

Geboekt !!! 5 June 2007
Ja, we hebben geboekt !!

Enkele reis naar Toronto op dinsdag 17 juli a.s. Om 10.55 uur gaan we de lucht in. Ook de poes gaat mee in hetzelfde vliegtuig alleen dan wel in het vrachtruim.

Afspraak gemaakt voor de kat bij de dierenarts voor inenting tegen rabies, verhuiskaartjes aan het maken, uitzwaaifeestje organiseren, electra aangevraagd voor huis in Canada, we zijn bezig met spullen uitzoeken, laatste dozen inpakken, kortom druk, druk, druk. Maarrrrrrr we klagen niet hoor. Na het lange wachten zijn we blij dat we nu eindelijk wat kunnen doen. Dus snel weer verder…..


Hier is het allemaal om te doen 9 June 2007Afgelopen woensdag ontvingen we een telefoontje dat de paspoorten met de visa binnen waren. Gisteren zijn Sabine en ik naar Culemborg gereden om ze op te halen. We willen jullie niet onthouden waar het ons de afgelopen 2 jaar nu om te doen is geweest dus hier een plaatje van dat prachtige entreeticket voor Canada.

Mooi of niet dan ?

Daarna biertje gedronken en broodje gegeten bij Jan en Anita in Beesd, even het nieuwe huis bekeken, en daarna weer richting Bergschenhoek. Het was een waar genot om alle files te bekijken op weg naar huis (gelukkig niet onze kant op) en te bedenken dat we daar over een paar weken geen last meer van hebben.

De laatste loodjes 28 June 2007
Vanavond hebben we bericht gekregen dat al het papierwerk geregeld is en dat het huis nu ons eigendom is. Er was bijna nog een kink in de kabel gekomen daar de papieren niet op tijd in Canada waren. Verleden week hadden we het geld overgemaakt, vrijdag de getekende papieren opgestuurd via een koerier zodat het er afgelopen dinsdag zou zijn, maar het was er dus niet. Het poststuk was via Toronto naar Calgary gegaan. Foutje…. Na veel bellen, copieen opnieuw gefaxed, gescand en gemaild hoorden we vanavond dat alles in orde was. De papieren waren eind van de middag eindelijk op het desbetreffende kantoor gekomen. (2 dagen te laat!!!!!)

Wat hebben we verder gedaan? Nou, Wilco werkt af en toe nog voor Shell. Ik bezorg morgen de laatste post. Maandag brengen we de laatste dozen die nog mee moeten in de container naar Rotterdam. Daarna gaan de spullen de zeecontainer in zodat het verscheept kan worden. De container is dan ongeveer rond 20 juli in Toronto en 7 dagen later bij ons op de stoep. Als alles natuurlijk volgens planning verloopt…….

Afgelopen zondag zijn we in Zwolle geweest. In het oosten des lands hebben ze binnenkort vakantie dus niet iedereen kan naar ons uitzwaaifeestje komen. Mijn zus en haar gezin, een aantal ooms en tantes en neven en nichten hebben we daar voorlopig voor het laatst gezien. Dat was toch wel even heftig. Maar een flink aantal zullen we ongetwijfeld over niet al te lange tijd bij ons in Canada aan de barbecue krijgen. Onze "studio" moet dus toch maar een gastenverblijf worden !

De komende 2 weken zitten we nog behoorlijk vol met feestjes/etentjes. Wij komen onze tijd wel door.

Nog 6 dagen 11 July 2007
Ja, beste mensen, het is nu echt aftellen, nog 6 dagen voor vertrek. De tijd vliegt. Elke dag is het nu afscheid nemen van iets. Verleden week was het voor de laatste keer naar de tandarts en de orthodontist. De meiden deze week voor het laatst naar school. Morgen hebben ze de musical en vrijdag de laatste schooldag. Vandaag nog even naar de kapper geweest, afscheid genomen van onze huisarts, voor het laatst naar de plaatselijke markt. Het is best een rare gewaarwording.

Je bent de laatste week alleen maar aan het opruimen, maar vooral weggooien.Je gooit wat weg zo’n laatste week. Fietsen worden weggegeven, andere niet bruikbare spullen worden doorgegeven aan familie of vrienden. Boodschappen doen we nog wel maar wel met mate. Hoewel, voor het uitzwaaifeestje zaterdag slaan we toch wel heel wat in. Daarna op zondag uitslapen en inpakken, maandag huis schoonmaken en dan dinsdag is het zover.